زمینه و هدف: به دلیل طبیعت منحصر به فرد، توانایی زنده ماندن در محیط‏های مرطوب و مقاومت ذاتی به بسیاری از آنتی‏بیوتیک‏ها و آنتی‏سپتیک‏ها، سودوموناس آئروژینوزا پاتوژن شایع در بیمارستان‏ به ویژه در بخش‏های مراقبت ویژه است. اهداف این مطالعه شناسایی سودوموناس آئروژینوزا دارای ژن bla_CTX ایجادکننده عفونت‏ در بیمارستان، تعیین الگوی حساسیت آنتی‏بیوتیکی آنها و بررسی توانایی تولید آنزیم‏های بتالاکتاماز وسیع‏الطیف(ESBL) بودند.

روش بررسی: در این مطالعه مقطعی نمونه‌های بالینی بیماران بستری در بخش‏های مختلف بیمارستان‏های شیراز جمع‏آوری شد. نمونه‏ها بر روی محیط‌های کشت میکروب‏شناسی کشت داده شدند. باکتری‏های رشد کرده به کمک تست‏های بیوشیمیایی و سیستم API 20NE اختصاصی باکتری‏های غیرتخمیرکننده مورد تایید نهایی قرار گرفتند. بر اساس پروتکل CLSI 2014، به ترتیب از روش‏های استاندارد دیسک دیفیوژن، Combination Disk، تست اصلاح‏شده هاج  [MHT] وE-test  برای بررسی حساسیت آنتی‏بیوتیکی، شناسایی سویه‏های تولیدکننده آنزیم‏های بتالاکتاماز وسیع‏الطیف، سویه‏های تولید کننده آنزیم کارباپنماز و تعیین MIC ایمی‏پنم استفاده ‏گردید. از روش ملکولی PCR برای شناسایی سویه‏های دارای ژن bla_CTX استفاده شد.

یافته‌ها: در این مطالعه 45 ایزوله سودوموناس آئروژینوزا از نمونه‏های مختلف بالینی ایزوله گشتند. 19 بیمار مرد و 26 مورد آنها زن بودند. 8/57 درصد سویه‏ها از نمونه خلط ایزوله شدند. مؤثرترین داروها بر روی ایزوله‏ها آمیکاسین و کلیستین بودند به طوری که 8/97 درصد آنها به این داروها حساسیت نشان دادند. ایزوله‏ها بالاترین مقاومت را به ترتیب به سفوتاکسیم (8/97 درصد) نشان دادند. تنها 8/77 درصد سویه‏ها به کارباپنم‏های گروه 2 (یعنی ایمی‏پنم و مروپنم) پاسخ دادند. همه ایزوله‏های مقاوم به ایمی‏پنم دارای MIC بیشتر از 32 بودند. 17 سویه به کینولون‏های مورد بررسی (سیپروفلوکساسین و نورفلوکساسین) مقاومت نشان دادند. بر اساس نتایج PCR 5/15 از ایزوله‌های سودوموناس ژن bla_CTX بودند.

نتیجه‏گیری: آنتی‌بیوتیک‌های گروه کارباپنم‌ در 22 درصد عفونت‌های ناشی از سودوموناس آئروژینوزا مؤثر نیستند و با تجویز بی رویه این داروها میزان مقاومت افزایش خواهد یافت.