|
اثر شدتهای مختلف تمرین استقامتی بر بیان پروتئین ویژه بافت چربی27 (FSP27 ) احشایی و مقاومت به انسولین موشهای صحرایی دیابتی شده
|
هادی قائدی1    ، محمد فرامرزی2 ، کیهان قطره سامانی3 ، ابراهیم بنی طالبی1 ، اکبر اعظمیان جزی1 |
1- گروه علوم ورزشی، دانشگاه شهرکرد، شهر کرد، ایران
2- گروه علوم ورزشی، دانشگاه شهرکرد، شهر کرد، ایران ، md.faramazi@gmail.com
3- مرکز تحقیقات سلولی مولکولی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایران |
|
|
چکیده: (4340 مشاهده) |
زمینه و هدف: پروتئین ویژه بافت چربی27 (Fat-Specific Protein 27) یکی از پروتئینهایی است که در تنظیم و متابولیسم قطره چربی نقش دارد. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر شدتهای مختلف تمرین استقامتی بر بیان پروتئین ویژه بافت چربی(FSP27 ) احشایی و مقاومت به انسولین در موشهای صحرایی دیابتیشده با STZ بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به پنج گروه هشتتایی شامل گروه دیابتی و تمرین استقامتی با شدت کم(DLE) ، گروه دیابتی و تمرین استقامتی با شدت متوسط(DME)، گروه دیابتی و تمرین استقامتی با شدت زیاد (DHE)، گروه کنترل دیابتی(DC) و کنترل سالم (HC) تقسیم شدند. پس از دیابتی کردن با تزریق داروی استرپتوزوسین، تمرین استقامتی با شدتهای کم، متوسط و زیاد به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 30 دقیقه انجام شد. سطوح سرمی‌گلوکز از طریق گلوکومتر، انسولین با کیت الایزا ویژه موش، بیان نسبی پروتئینFSP27 با روش وسترن بلات و شاخص مقاومت به انسولین اندازه گیری شد. از آزمون آماری تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی و گیمزـ هاول جهت تعیین تفاوت بین گروهها استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد تمرین استقامتی با سه شدت (کم، متوسط و زیاد) بر سطوح سرمی‌گلوکز، انسولین و مقادیر مقاومت به انسولین تأثیر معنی‌داری داشت(05/0≥p). کاهش سطوح سرمی‌انسولین و گلوکز در گروههای تمرین با شدت زیاد و تمرین با شدت متوسط در مقایسه با کنترل دیابتی و تمرین با شدت پایین معنیدار بود(05/0p≤). مقادیر مقاومت به انسولین بین گروه تمرین با شدت زیاد و متوسط در مقایسه با گروه تمرین کمشدت(001/0p=)، گروه کنترل دیابتی(001/0p=) و گروه کنترل سالم(001/0p=) معنیدار بود. بیان پروتئین FSP27 در گروههای تمرین استقامتی با سه شدت با کنترل دیابتی و کنترل سالم تفاوت معنی‌داری نداشت. هرچند نتایج نشان داد محتوایFSP27 در گروههای تمرینی با افزایش شدت تمرین نسبت به گروه کنترل دیابتی تمایل به افزایش داشت.
نتیجه‌گیری: اگر چه در این مطالعه هیچ کدام از مداخله‌های تمرین استقامتی تفاوت معنی‌داری درFSP27 ایجاد نکرد، با توجه به تمایل به افزایش FSP27 همراه با افزایش شدت تمرین استقامتی به نظر می‌رسد تمرین استقامتی با شدت مناسب بتواند از طریق افزایشFSP27 و به دنبال آن کاهش اسیدهای چرب آزاد در دسترس از یک طرف و افزایش برداشت گلوکز از طرف دیگر باعث افزایش حساسیت به انسولین و بهبود مقاومت به انسولین در موشهای دیابتی شود.
|
|
| واژه‌های کلیدی: تمرین استقامتی، بافت چربی احشایی، مقاوت به انسولین |
|
|
متن کامل [PDF 877 kb]
(1303 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1396/9/20 | پذیرش: 1397/2/20 | انتشار: 1397/3/1
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
