زمینه و هدف: دیابت اختلال متابولیکی است که مشخصه اصلی آن هیپرگلیسمی‌می‌باشد، هیپرگلیسمی ‌از طریق فرآیندهای آنزیمی ‌و غیر آنزیمی ‌موجب القای اکسیداسیون خود به خودی گلوکز گردیده و با تحریک تولید قطعات اکسیژنی و نیتروژنی فعال، منجر به استرس اکسیداتیو می‌شود. از این رو با توجه به اثرات آنتی‌اکسیدانی آتورواستاتین و اکسید روی، مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر ترکیبی آتورواستاتین و اکسید روی بر سطح استرس اکسیداتیو و برخی آنتی‌اکسیدان‌ها در رت‌های دیابتی بود.

روش­ بررسی: در این مطالعه تجربی 50 سر رت ماده نژاد ویستار، به طور تصادفی انتخاب و به پنچ گروه ده­تایی؛ کنترل سالم، کنترل دیابتی، دیابتی تیمار شده با آتورواستاتین(20 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن حیوان، روزانه ـ خوراکی)، دیابتی تیمار شده با اکسید­روی(30 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن حیوان، روزانه‌ـ خوراکی) و دیابتی تیمار شده با ترکیبی از نصف دز داروهای آتورواستاتین(10 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن حیوان، روزانه‌ـ خوراکی) و اکسید­روی (15 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن، روزانه ـ خوراکی) که هر کدام به صورت جداگانه گاواژ می‌شدند، توزیع شدند. دیابت با تزریق 60 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن حیوان استرپتوزوتوسین (STZ)به صورت درون صفاقی القا شد. کلیه تیمارها به صورت محلول در آب مقطر به مدت چهار هفته انجام شد. بعد از اتمام دوره تیمار، وزن و قند خون حیوانات اندازه­گیری و با داده های مربوط به وزن و قند­خون که در هفته های قبل از شروع بررسی و دوم اندازه‌گیری شده بودند، مقایسه شد. هم‌چنین سطح پراکسیداسیون لیپیدی(مالون­دی­آلدهید)، فعالیت آنزیم کاتالاز(CAT) و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام  (TAC)به عنوان شاخص­های استرس اکسیداتیو در هیپوکامپ اندازه­گیری شد. داده­ها با استفاده  از آزمون‌های آماری  آنوا و توکی تجزیه و تحلیل شدند.

 یافته­ها: اکسید­روی و آتورواستاتین به تنهایی بیش از آنکه موجب کاهش قند خون شود، موجب کاهش عوارض ناشی از دیابتی شدن از جمله آسیب­های اکسیداتیو می­شود و ترکیب این دو در کنار کاهش سطح عوارض دیابتی شدن، موجب کاهش معنی­دار سطح قند خون و مهار کاهش وزن حیوانات خواهد شد(05/0p<).

نتیجه­گیری: به نظر می­رسد ترکیب آتورواستاتین و اکسید­روی اثر بهتری در کنترل سطح قند خون و استرس اکسیداتیو و در نتیجه در کنترل دیابت داشته باشد.