ابراهیم آسمند، زهرا زمانیان، سید محمد جواد مرتضوی،
دوره ۱۹، شماره ۷ - ( ۷-۱۳۹۳ )
چکیده
زمینه و هدف: جوشکاری یکی از فرآیندهای مهم و پرکاربرد در صنایع است. مواجهه شغلی با پرتوهای ماوراء بنفش در جوشکاران باعث فاکتورهای خطر اختلالات چشمی‌و پوستی می‌شود. هدف این مطالعه تعیین میزان مواجهه شغلی جوشکاران با پرتوهای ماوراء بنفش و پیامدهای بهداشتی ناشی از آن در جوشکاران صنعت فولاد فارس بود.
روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی‌ـ توصیفی، مقطعی با استفاده از دستگاه UV متر، شدت پرتو فرابنفش در مچ دست کارگران جوشکار شرکت فولاد پایه فارس با فعالیت ساخت انواع سازه‌های فلزی سنگین، اندازه‌گیری شد. جمعیت مورد مطالعه ۴۰۰ نفر شامل ۲۰۰ جوشکار( گروه تماس یافته) و ۲۰۰ نفر غیر جوشکار(گروه تماس نیافته) بود. هم‌چنین علایم کاتاراکت، کراتوکنژنکتیویت، درماتیت، ملانوما و اریتما ناشی از جوشکاری با استفاده از پرسشنامه‌ای استاندارد شده با آلفای کرونباخ ۷۶/. جمع‌آوری گردید. داده‌ها با آزمون آماری مجذور کای و تست تی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین، انحراف استاندارد، ماکزیمم و مینیمم اشعه ماوراءبنفش در مچ دست جوشکاران به ترتیب ۳۶۲/۰، ۳۴۶/۰، ۲۷/۱ و ۰۱/۰ میکرووات بر سانتی مترمربع به دست آمد. با مقایسه علایم کاتاراکت، کراتوکنژنکتیویت، درماتیت و اریتما، شیوع بیشتر این علایم در جوشکاران مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: مدت زمان دریافتی پرتوهای ماوراء بنفش در جوشکاران بالاتر از حد آستانه مجاز تماس ایران می‌باشد. لذا با توجه به شیوع اختلالات چشمی‌و پوستی در جوشکاران، کاهش مدت زمان مواجهه، کنترل پرتوهای ماوراء بنفش و استفاده از لوازم حفاظت فردی مناسب ضروری به نظر می‌رسد.
