---

چکیده زمینه و هدف: استرس اکسیداتیو به عنوان یک عدم تعادل بین احیاء کننده‌ها و اکسید کننده‌ها در سطح سلولی یا فردی تعریف می‌شود. هدف این مطالعه مقایسه اثر آنتی‌اکسیدانی مس و ویتامین‌های EوC در پیشگیری از مسمومیت با مولیبدن در خرگوش بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ۲۵ سر خرگوش بالغ به طور تصادفی به ۵ گروه تقسیم شدند. گروه اول یا گروه کنترل که هیچ دارویی دریافت نمی کرد. گروه دوم روزانه تا ظهور علایم مسمومیت ۸۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم مولیبدات سدیم خوراکی، گروه سوم ۴ میلی‌گرم بر کیلوگرم سولفات مس را به صورت خوراکی به همراه مولیبدات سدیم، گروه چهارم ۱۵۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم ویتامین E خوراکی را به همراه مولیبدات سدیم و گروه پنجم ۲۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم ویتامین C خوراکی را به همراه مولیبدات سدیم دریافت کردند. بررسی استرس اکسیداتیو و سطح دفاع آنتی‌اکسیدانی با استفاده از پارامترهای ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام، مالون دی آلدئید و سرولوپلاسمین در سرم خرگوش‌ها پس از ۳۵ روز انجام شد. داده‌ها با آزمون‌های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و تست توکی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: مولیبدنوم موجب آلوپسی و دپیگمانتاسیون شده و به عنوان یک فاکتور استرس سطح مالون دی آلدئید را افزایش داد. به طوری که مقدار مالون دی آلدئید از ۲۸۵/۱ در گروه کنترل به ۸۴۹/۱ میکرومولار در لیتر در گروه مولیبدنوم افزایش معنی داری یافت، ولی این شاخص در گروه‌هایی که ویتامینE و C دریافت کرده بودند کاهش معنی‌داری پیدا کرد و به ترتیب به ۳۷۵/۰ و ۴۲۶/۰ میکرومول در لیتر رسید. با این وجود ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام در هیچ یک از گروه ها تغییری نسبت به گروه کنترل نشان نداد. نتیجه‌گیری: استرس اکسیداتیو در پاتوژنز مسمومیت با مولیبدن دخالت دارد و عوامل آنتی‌اکسیدان ویتامین‌های EوC می‌توانند از اثرات توکسیک آن بکاهند.

---

زمینه و هدف: استرس اکسیداتیو یکی از مکانیسم‌های مولکولی احتمالی در سمیت عصبی با واسطه سرب است و از طرف دیگر ویتامین های E و C دارای فعالیت آنتی اکسیدانی بالایی می‌باشند. هدف این مطالعه بررسی اثر محافظتی این دو ویتامین بر اثرات ناشی از سمیت سرب بر قابلیت یادگیری بود. ‌‌ روش بررسی: این مطالعه تجربی ـ آزمایشگاهی بر روی ۳۲ سر موش نر نژاد ویستار در گروه‌های یکسان ۸ تایی شامل گروه کنترل بدون دریافت سرب و ویتامین، گروه دریافت کننده آب دارای سرب (۲/۰ درصد)، گروه دریافت کننده آب دارای سرب به همراه ویتامین C و گروه دریافت کننده آب دارای سرب به همراه ویتامین E انجام شد. مواد به صورت روزانه به وسیله گاواژ و به مدت ۳ ماه توسط موش‌ها مورد استفاده قرار گرفتند. برای بررسی حافظه فضایی از دستگاه ماز آبی موریس استفاده شد. شاخص‌های یادگیری و حافظه فضایی به روش آنالیز واریانس بررسی شد. یافته: زمان طی شده برای یافتن سکو (ثانیه) در مرحله آموزش در گروه های سرب همراه با ویتامینE و سرب همراه با ویتامین C کمتر از گروه سرب بود. هم‌چنین در تست به خاطرآوری و تست حافظه کاری هم گروه‌های سرب همراه با ویتامین E و سرب همراه با ویتامینC ، تفاوت معنی‌داری را به ترتیب در درصد زمان طی شده در ربع هدف و میانگین زمان طی شده برای یافتن سکو (ثانیه) در روز چهارم با گروه سرب داشتند(۰۵/۰p<). نتیجه‌گیری: قرار گرفتن در معرض سرب باعث کاهش یادگیری و حافظه فضایی می‌شود و استفاده هم‌زمان سرب و ویتامین C و هم‌چنین سرب و ویتامینE اثرات مخرب سرب بر حافظه فضایی را کاهش می‌دهد .

---

چکیده

زمینه و هدف: بیماری استئاتوهپاتیت غیرالکلی قسمتی از طیف وسیع بیماری کبد چرب غیرالکلی است. هدف تحقیق حاضر، بررسی تأثیر ۱۲ هفته مصرف مکمل ویتامین E و فعالیت هوازی بر میزان آنزیم­های کبدی بیماران مبتلا به استئاتوهپاتیت غیرالکلی بود.

روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، ۳۰ بیمار استئاتوهپاتیت غیرالکلی با دامنه سنی ۵۷ـ۲۵ سال، به سه گروه مکمل ویتامینE (۱۰ نفر)، فعالیت هوازی (۱۰ نفر) و ترکیبی (مکمل ویتامین E با فعالیت هوازی، ۱۰ نفر) تقسیم شدند. گروه­های مکمل ویتامین E و ترکیبی، به مدت ۱۲ هفته مکمل ویتامین E، به میزان IU ۴۰۰ در روز، مصرف کردند. هم‌چنین در گروه­های فعالیت هوازی و ترکیبی، برنامه تمرینی که شامل فعالیت هوازی از نوع فزاینده (دویدن روی تردمیل با افزایش شدت هر دو هفته ۵ درصد) بود، سه جلسه در هفته و به مدت ۱۲ هفته اجرا گردید. ارزیابی داده­ها با استفاده از آزمون‌های آماری تی تست، تحلیل واریانس یک طرفه  و تعقیبی شفه تجزیه و تحلیل شدند.

یافته­ها: تفاوت معنی‌داری بین میزان ALT(درون گروهی) در گروه مکمل ویتامین E(۰۰۰۱/۰=p) گروه فعالیت هوازی (۰۰۰۱/۰=p) و گروه ترکیبی (۰۰۱/۰=p) مشاهده شد. هم‌چنین بین میزان آسپارتات ترانس‌آمینار(AST) پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون در گروه مکمل ویتامین E(۰۱/۰=p) گروه فعالیت هوازی (۰۰۰۱/۰=p) و گروه ترکیبی (۰۰۲/۰=p) تفاوت معنی‌داری مشاهده گردید ، اما در سطوح ALP کاهش معنی‌داری مشاهده نشد. در مقایسه بین­گروهی، تفاوت معنی‌داری در سطح ALP بین گروه­های مکمل ویتامین E و فعالیت هوازی و هم‌چنین بین گروه­های ترکیبی با مکمل ویتامین E مشاهده شد(۰۰۱/۰=p)، اما تفاوت معنی‌داری در سطوح ALT و AST بین گروه­ها مشاهده نشد.

نتیجه­گیری: با توجه به نتایج این مطالعه می­توان عنوان کرد احتمالا مصرف مکمل ویتامین E و فعالیت هوازی می­تواند باعث بهبود بیماری استئاتوهپاتیت غیر­الکلی (NASH) در بیماران مبتلا به این بیماری شود.

---

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی همراه با مکمل ­سازی ویتامین­های E و C بر روی سطوح پلاسمایی ماتریکس متالوپروتئیناز ۲ و ماتریکس متالوپروتئیناز ۹ در بیماران مبتلا به بیماری شریان­ های کرونر است.
روش کار: ۶۰ بیمار (زن و مرد) مبتلا به CAD جهت شرکت در این تحقیق انتخاب شدند. آزمودنی­ها به طور تصادفی در چهار گروه ۱۵ نفره (تمرین +مکمل، تمرین، مکمل و کنترل) قرار گرفتند. روزانه یک گرم قرص دی-آلفا توکوفرول و یک گرم اسید اسکوروبیک توسط آزمودنی­ها دریافت شد. برنامۀ تمرینی شامل هشت هفته (سه جلسه در هفته) با شدت ۴۰ تا ۸۰ درصد ضربان قلب ذخیره به مدت ۴۵ دقیقه فعالیت هوازی با دستگاه نوارگردان، چرخ ثابت و ارگومتر دستی توسط آزمودنی­ ها اجرا شد. ۲۴ ساعت قبل از اولین جلسه تمرینی و ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرینی ارزیابی­های آنتروپومتریک انجام شد و نمونه­ های خونی دریافت گردید. تجزیه و تحلیل با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس و تی زوجی در سطح معنی­ داری ۰,۰۵p<  بررسی شد.
یافته ­ها: نتایج نشان داد میزان MMP-۲ پلاسما بیماران مبتلا به CAD پس از دورۀ تمرینی در گروه تمرین هوازی همراه با مکمل­ سازی ویتامین­ های E و C نسبت به گروه تمرین هوازی به طور معنی­ داری بالاتر بود (۰,۰۰۱p=). همچنین، میزان MMP-۹ پلاسما بیماران مبتلا به CAD پس از دورۀ تمرینی در گروه تمرین هوازی همراه با مکمل ­سازی ویتامین­های E و C نسبت به گروه تمرین هوازی به طور معنی­ داری پایین­ تر بود (۰,۰۰۱p=).
نتیجه­ گیری: ترکیب تمرینات هوازی و مصرف مکمل ویتامین­های E و C می­تواند سطوح پلاسمایی MMP-۲ و MMP-۹ را به میزان بیشتری تحت تاثیر قرار دهد و سبب بهبود آنها گردد که نشان دهندۀ کارایی بالاتر همزمان تمرین در کنار مکمل است.