۵ نتیجه برای واژه‌های کلیدی: دیابت
دکتر محمود جلالی، شبنم پویا ، دکتر ابوالقاسم اشراقیان، دکتر اسداله رجب، مریم چمری، فریبا فاتحی، مریم زارعی،
دوره ۱۲، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۸۶ )
چکیده
چکیده:
مقدمه و هدف: دیابت یکی از علت‌های مرگ و میر در جهان است و حدود ۵/۲ تا ۳ درصد مردم جهان به این بیماری مبتلا هستند. عوارض ناشی از آترواسکلروز در افراد دیابتی۳ تا ۷ برابر بیشتر از افراد غیر دیابتی است. استرس اکسیداتیو نقش مهمی در ایجاد این عوارض دارد و همچنین نتایج مطالعات نشان داده‌اند که ۱۰ درصد خطرات بیماری‌های عروق کرونر را می‌توان به بالا بودن سطح هموسیستئین پلاسما نسبت داد. در برخی از مطالعات گزارش شده است که مصرف اسید چرب امگاـ۳ در معالجه تعدادی از بیماری‌ها از جمله دیابت نقش دارند،لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر اسیدهای چرب امگاـ۳ بر سطح سرمی هموسیستئین ومالون‌دی‌آلدهید در بیماران دیابتی نوع ۲ انجام گرفت.
مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسو کور بر روی ۸۱ بیمار مبتلا به دیابت نوع دو از میان بیماران مراجعه کننده به انجمن دیابت ایران است که در تهران در سال ۱۳۸۵ انجام گرفت. افراد به صورت تصادفی به دو گروه دریافت کننده امگاـ۳ (۴۱ نفر) و یا دریافت کننده دارونما(۴۰ نفر) تقسیم شده و به مدت ۸ هفته این مکمل‌ها را مصرف کردند. نمونه‌های خون ناشتا در شروع و پایان هفته هشتم جمع‌آوری شد. اندازهگیری مالون‌دی‌آلدهید جهت بررسی پراکسیداسیون چربی‌ها از روش تیوباربیتوریک اسید انجام شد و اندازهگیری هموسیستئین به روش آنزیماتیک سایکلینگ با دستگاه اتوآنالایزر هیتاچی انجام گرفت. آنالیز دریافت مواد مغذی با استفاده از نرم‌افزارFPII انجام شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و شاخص‌های توصیفی و آزمون‌های آماری تی زوجی و مستقل آنالیز گردید.
یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار سن، طول مدت ابتلا به دیابت، نمایه توده بدن و دریافت‌های غذایی در دو گروه تفاوت آماری معنی‌داری را نشان ندادند. مقدار مالون‌دی‌آلدهید در گروه مداخله پس از انجام مداخله کاهش یافت که تفاوت آماری معنی‌داری را نسبت به گروه کنترل نشان نداد، اما کاهش سطح هموسیستئین در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل، از نظر آماری معنی‌دار بود(۰۰۰۱/۰=p ).
نتیجهگیری: نتایج حاصل نشان داد که دریافت مقدار ۳ گرم امگاـ۳ به صورت روزانه و به مدت ۲ ماه موجب کاهش سطح هموسیستئین سرم خواهد شد، اما روی پراکسیداسیون لیپیدی تأثیر آماری معنی‌داری ندارد.
واژه‌های کلیدی: دیابت نوع دو، اسیدهای چرب امگاـ۳ ، هموسیستئین، مالون‌دی‌آلدهید
امین کوهپایه، حسین میرخانی، علی اکبر نکوئیان، دیوید سنت،
دوره ۱۴، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۸ )
چکیده
چکیده:
مقدمه و هدف: فلاونوئیدها ترکیبات پلی‌فنلی هستند که قادر به از بین بردن مستقیم رادیکال‌های آزاد هستند. از این رو، این ترکیبات خاصیت آنتی‌کسیدانی قابل توجهی دارند. مطالعات مختلف نشان می‌دهند که مصرف این ترکیبات می‌تواند مرگ و میر ناشی از بیماری‌های قلبی ـ عروقی را کاهش دهد. نارسایی قلبی یکی از علل اصلی مرگ و میر بیماران مبتلا به دیابت می‌باشد. تصور می‌شود که دیابت می‌تواند به طور مستقیم اثرات مخربی بر قلب داشته و نارسایی قلبی را موجب شود، که در اصطلاح به این عارضه کاردیومیوپاتی دیابتی اطلاق می‌شود. شواهد فراوانی دال بر نقش استرس اکسیداتیو به عنوان یک عامل پاتوژنز مهم در بروز عوارض وابسته به دیابت، ازجمله کاردیومیوپاتی دیابتی، وجود دارد. در پژوهش حاضر، اثر هسپریدین که یک آنتی‌اکسیدان فلاونوئیدی است، بر روی کاردیومیوپاتی دیابتی در مدل آزمایشگاهی دیابت نوع ۱ مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش‌ها: این مطالعه یک پژوهش تجربی است که در سال۱۳۸۶ در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز بر روی ۴۰ سر موش صحرایی انجام شد. از تجویز داخل صفاقی استرپتوزوسین(۶۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم) برای ایجاد دیابت نوع ۱ استفاده شد. هسپریدین (۵۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم) به صورت خوراکی به مدت ۲ ماه تجویز شد. پس از این مدت، به منظور بررسی عملکرد انقباضی قلب ، پس از طی شدن زمان مذکور، قلب حیوان جدا شده و به دستگاه قلب ایزوله لنگندورف منتقل شده، فشار بطن چپ و سرعت تغییرات فشار در هنگام سیستول و دیاستول ثبت و محاسبه شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری آنالیز واریانس یک طرف با پس آزمون ال‌اس‌دی تجزیه و تحلیل گردید.
یافته‌ها: دیابت موجب کاهش فشار سیستولی بطن چپ و نیز کاهش سرعت تغییرات فشار در هنگام سیستول و دیاستول به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل شد(۰۵/۰p<). در حیوانات دیابتی، تجویز هسپریدین بهبود معنی دار تمامی‌پارامترهای اندازه گیری شده را به دنبال داشت(۰۱/۰p<).
نتیجهگیری: این نتایج نشان می‌دهد که هسپریدین می‌تواند موجب بهبود و پیشگیری از کاردیومایوپاتی دیابتی گردد.
واژه‌های کلیدی: دیابت تجربی، فلاونوئیدها، هسپریدین، لنگندورف، کاردیومیوپاتی دیابتی.
دکتر هیبت اله صادقی، عصمت رادمنش، دکتر مهدی اکبرتبار، رضا محمدی، دکتر حبیب اله ناظم،
دوره ۱۴، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۸ )
چکیده
چکیده
مقدمه و هدف: دیابت شیرین سندرمی‌است که اولین مشخصه آن اختلال در متابولیسم گلوکز در بدن می‌باشد که در نتیجه نقص در ترشح انسولین، عملکرد انسولین یا هر دو می‌باشد و باعث اختلال در متابولیسم کربوهیدرات، لیپید و پروتئین می‌شود. چندین گونه دارویی از جمله؛ سیر، شنبلیله، شاه‌توت،ریحان و گون با خواص هیپوگلیسمیک شناسایی شده‌اند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات هیپوگلیسمیک بوماداران در موش‌های صحرایی سالم و دیابتی شده به وسیله استرپتوزوسین می‌باشد.
مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه تجربی می‌باشد که در سال ۱۳۸۷ در دانشکده پزشکی یاسوج بر روی ۴۸ سر موش نژاد ویستار انجام شده است. موش‌ها به دو گروه سالم و دیابتی شده با استرپتوزوسین تقسیم شدند. هر گروه به چهار گروه کنترل (دریافت کننده سرم فیزیولوژی) و گروههای دریافت کننده ۱۰۰ ، ۲۰۰ و ۳۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم عصاره آبی ـ الکلی بومادران روزانه به مدت یک ماه تقسیم شدند و سطح گلوکز خون آن‌ها اندازهگیری شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری تی و آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل گردید.
یافته‌ها: در پایان ماه کاهش معنی‌داری در سطح گلوکز خون در موش‌های دیابتی دریافت کننده ۱۰۰ ،۲۰۰ و ۳۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم عصاره بومادران در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد(۰۰۱/۰p<). همچنین کاهش معنی‌داری در سطح گلوکز خون موش‌های نرمال دریافت کننده۳۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم عصاره بومادران مشاهده شد، اما اثر معنی‌داری بر میزان گلوکز خون سایر موش‌های نرمال مشاهده نشد.
نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره آبی ـ الکلی گیاه بومادران باعث کاهش میزان گلوکز خون در موش‌های دیابتی می‌شود.
واژه‌های کلیدی: دیابت، بومادران، گلوکز خون، استرپتوزوتوسین
محمد محسن تقوی، فرنگیس فاتحی، غلامحسین شاهی، سید ابراهیم حسینی، جواد حسنی، زهرا جمالی،
دوره ۱۸، شماره ۵ - ( ۶-۱۳۹۲ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: دیابت ملیتوس با ایجاد استرس اکسیداتیو تخریب بافتی را به دنبال دارد. هدف این مطالعه بررسی اثرات آنژی پارس بر بیان برخی کموکین‌های گروه CXC مؤثر در موش صحرایی دیابتیک شده بااسترپتوزوتوسین بود.
روش بررسی: این مطالعه تجربی بر روی ۴۸ سر موش صحرایی نر انجام شد. القای دیابت با استرپتوزوتوسین با دوز ۵۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم حیوانات انجام گرفت. مدت زمان ۵۶ روز بعد از القای دیابت، موش‌ها به طور تصادفی به ۴ گروه مساوی شامل؛ کنترل، دیابتیک بدون درمان، دیابتیک درمان شده با انسولین و دیابتیک درمان شده با آنژی پارس ـ انسولین تقسیم شدند. حیوانات به مدت ۱۴ روز به ترتیب تحت تزریق؛ نرمال سالین، نرمال سالین،انسولین وانسولین ـ آنژی‌پارس قرار گرفتند. ۲۴ ساعت بعد از آخرین تزریق از حیوانات خونگیری شد و میزان بیان کموتین‌های گروه cxcبا روش وسترن بلاتینگ اندازه گیری شد. داده ها با آزمون آماری تی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: میزانCXCL۱۰ در گروههای درمانی کاهش داشت و در گروه درمانی دریافت کننده آنژی پارس توأم با انسولین کاهش معنی‌دار بود(۰۵/۰>p). مقایسه کلی غلظت CXCL۱۲نشان داد که غلظت این کموکاین در گروههای مختلف نسبت به گروه کنترل تغییر چندانی نداشت(۰۵/۰
p).
نتیجهگیری: آنژی پارس با داشتن دو گروه عمده ترکیبات فنلی شامل ۷- هیدروکسی کومارین و فلاونوییدها دارای خاصیت آنتی‌اکسیداتیو بوده و افزایش کموکاین‌ها را در اثر التهاب کنترل می‌کند و با ایجاد توازن بین کموکاین‌ها می‌تواند در رگ‌سازی مؤثر باشد.
واژه‌های کلیدی: دیابت، آنژی‌پارس، کموکاین
ناهیده طهماسب پور، غلامرضا دهقان، محمد علی حسین پورفیضی، ، حنانه منیری نسب،
دوره ۱۹، شماره ۲ - ( ۲-۱۳۹۳ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: دیابت بیماری مزمنی است که با کاهش ترشح انسولین ناشی از اختلال در عملکرد سلول بتا در پانکراس یا افزایش مقاومت به انسولین مشخص می‌شود. هدف این مطالعه بررسی اثر عصاره متانولی مریم نخودی شرقی بر شاخص تنش اکسایشی و سطح سرمی آنزیم‌های عملکردی کبد در موش‌های صحرایی مبتلا به دیابت تجربی بود.
روش بررسی: این مطالعه تجربی بر روی ۳۲ سر موش صحرایی نر سفید با وزن متوسط ۲۴۰ـ۲۰۰ گرم به طور تصادفی در چهار گروه هشت تایی، کنترل (رت‌های نرمال)، دیابتی (تزریق یک دوز ۶۰ میلی گرم بر کیلو گرم استرپتوزوتوسین به صورت داخل صفاقی و بدون دریافت عصاره)، تیمار سالم ( رت‌های سالم همراه با دریافت روزانه عصاره با دوز ۲۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن به روش گاواژ) و تیمار دیابتی (تزریق یک دوز ۶۰ میلی گرم بر کیلوگرم استرپتوزوتوسین به صورت داخل صفاقی و دریافت روزانه عصاره با دوز ۲۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن به روش گاواژ) قرار گرفتند، انجام شد. در پایان دوره تیمار۲۱ روزه، خونگیری از حیوانات و نمونه‌برداری از بافت کبد آن‌ها انجام شد. سرانجام میزان گلوکز خون، غلظت مالون دی آلدهید بافت کبد و آنزیم‌های کبدی تمامی‌گروه‌ها اندازهگیری شدند. داده‌ها با آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: با مصرف عصاره مریم نخودی شرقی، غلظت سرمی گلوکز در گروههای دیابتی تیمار شده نسبت به گروه کنترل دیابتی به طور معنی‌داری کاهش یافت(۰۱/۰p<). کاهش معنی‌داری در سطح مالون دی‌آلدهید بافت کبد گروه دیابتی تیمار شده نسبت به گروه دیابتی مشاهده شد(۰۵/۰p<). کاهش معنی‌دار در فعالییت AST و ALTغلظت در گروه دیابتی تیمار شده نسبت به گروه کنترل دیابتی نیز مشاهده شد(۰۰۱/۰p<).
نتیجهگیری: آنزیم‌های کبدی عصاره متانولی مریم نخودی شرقی دارای خواص ضد دیابتی بوده و بنابر این احتمالاً در حفاظت از بافت کبد در مقابل آسیب های استرس اکسیداتیو ناشی از دیابت القا شده با استرپتوزوتوسین مفید می‌باشد.
واژه‌های کلیدی: دیابت، مریم نخودی شرقی، آنزیم‌هایی کبدی، استرپتوزوتوسین
