آقاعلی قاسم نیان، لاله خاتمی، اکرم کریمی اصل، حسن قره خانی،
دوره ۲۶، شماره ۴ - ( ۶-۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه و هدف: فعالیت ورزشی یکی از عوامل مؤثر در به وجود آمدن فشاراکسایشی است. افزایش فشاراکسایشی می‌تواند در بروز آسیبها و بیماریهای قلبی ـ عروقی تأثیرگذار بوده و موجب تحریک تولید سایتوکینها از سلولهای متعددی شود، اما از طرفی برای مقابله با این فشارها، بدن با فعال کردن سیستم دفاع آنتی‌اکسیدانی و سایر سیستمهای محافظتکننده به فشاراکسایشی پاسخ میدهد. لذا هدف از پژوهش حاضر تعیین و تأثیر تمرینات استقامتی شدید و تناوبی شدید بر هم اکسیژنازـ ۱ و عامل نکروز توموری آلفا در بافت قلب موشهای نر ویستار بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی که در سال ۱۳۹۸ انجام شد، ۲۴ سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار با سن ۸ هفته، پس از ۲ هفته آشناسازی و وزن‌کشی به صورت تصادفی در ۳ گروه(کنترل، تمرین استقامتی شدید، تمرین تناوبی شدید)تقسیم شدند. پروتکل تمرین استقامتی شدید و تناوبی شدید شامل دویدن بر روی نوارگردان به مدت ۸ هفته(۵ جلسه در هفته) بود، آب و غذای استاندارد و به صورت آزادانه در اختیار آزمودنی‌ها قرار گرفت. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و ۴ ساعت ناشتایی، آزمودنی‌ها تشریح شدند و نمونه‌های بافتی جمع‌آوری شد و غلظت آنزیم HO-۱ با استفاده از روش الایزا و هم‌چنین میزان TNF-α به روش الایزا سنجش شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون‌های آماری شاپیروویلک، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی تجزیه وتحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد پس از ۸ هفته تمرین استقامتی شدید و تمرین تناوبی شدید تفاوت معنیداری در میزان TNF-αو بافت قلب گروهها وجود ندارد(۰۵/۰p<). هم‌چنین ۸ هفته تمرین استقامتی شدید و تمرین تناوبی شدید تأثیر معنیداری بر میزان آنزیم HO-۱ بافت قلب نداشت (۰۵/۰p<).
نتیجه‌گیری: با توجه به عدم تغییر میزان HO-۱ و TNF-α بافت قلب به دنبال ۸ هفته تمرین استقامتی شدید و تمرین تناوبی شدید، شاید بتوان عنوان کرد که تمرینات ورزشی منظم، با ایجاد سازگاری مفید در سیستم آنتی‌اکسیدانی، بدن را در مقابل استرس اکسیداتیو مقاومتر می‌کنند.
