رسول رحمانی فر، علی محمدزاده ابراهیمی، علی اکبر سلیمانیان،
دوره ۲۳، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۷ )
چکیده
زمینه و هدف: سازگاری زناشویی یکی از مهم‌ترین عوامل اثرگذار بر عملکرد خانواده است. مطابق با رویکردهای ارتباطی، وجود و آموزش مهارت‌های ارتباطی نقش بسزایی در افزایش سازگاری زناشویی و کاهش مشکلات روابط صمیمانه دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر کاربرد عملی مهارت‌های ارتباط صمیمانه(PAIRS) بر افزایش سازگاری زناشویی بود.
روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی و طرح آن از نوع پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری زنانی بودند که در سال ۱۳۹۵ به دلیل ناسازگاری و مشکلات زناشویی به مرکز مداخله در بحران‌های فردی، خانوادگی و اجتماعی شهر بجنورد مراجعه کرده بودند. نمونه پژوهش ۲۶ نفر بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۳ نفر) جایگزین شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپاینر بود که قبل و بعد از مداخله به وسیله هر دو گروه تکمیل گردید. گروه آزمایش در ۸ جلسه دو ساعته آموزش کاربرد عملی مهارت‌های ارتباط صمیمانه شرکت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. دادههای پژوهش با استفاده از آزمون‌های آماری تحلیل کوواریانس تک متغیری (آنکوا) و تحلیل کوواریانس چند متغیری(مانکوا) تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: یافتههای پژوهش نشان داد کاربرد عملی مهارت های ارتباط صمیمانه بر افزایش سازگاری زناشویی(۰۵/۰p<) مؤثر است. همچنین، کاربرد عملی مهارت های ارتباط صمیمانه ابعادِ رضایت زناشویی(۰۵/۰p<)، همبستگی زناشویی (۰۵/۰p<)، توافق زناشویی (۰۵/۰p<)و ابراز محبت زناشویی (۰۵/۰p<) را نیز افزایش داد.
نتیجهگیری: آموزش کاربرد عملی مهارت‌های ارتباط صمیمانه سازگاری زناشویی را افزایش میدهد. بر این اساس، در مشاوره و مداخلات زناشویی میتوان از آموزش مهارت‌های ارتباط صمیمانه به منظور بهبود روابط زوجین و افزایش سازگاری آن‌ها استفاده کرد.
