علی کامکار، محمود گلزاری، نورعلی فرخی، شاپور آقایی،
دوره ۱۶، شماره ۴ - ( ۷-۱۳۹۰ )
چکیده
زمینه و هدف : سندرم روده تحریک‌پذیر نوعی بیماری گوارشی است که با درد مزمن شکم و تغییرات اجابت مزاج و عدم علل عضوی برای این علایم مشخص می‌شود. هدف این مطالعه تعیین اثر بخشی درمان شناختی ـ رفتاری مدیریت استرس بر علایم بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر بود.
روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی که در سال ۱۳۸۹ انجام شد، از بین بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر مراجعه کننده به کلینیک و مطب های متخصصین گوارش شهر یاسوج، ۴۲ نفر به روش نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه مساوی مداخله و کنترل تقسیم شدند. پس از اجرای پیش آزمون که با استفاده از مقیاس فراوانی و شدت علایم روده) (BSS-FS، پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر(IBS-QOL-۳۴) و پرسشنامه افسردگی و اضطراب بک به عمل آمد، گروه مداخله طی ۸ جلسه هفتگی علاوه بر درمان معمول، مورد درمان شناختی ـ رفتـــاری مدیـــریت استرس قرار گرفتند، ولی گروه کنترل تنها درمان معمول را دریافت کردند. پس آزمون دو ماه بعد با همان ابزار انجام گرفت. داده‌ها با آزمون‌های آماری تحلیل کوواریانس وآزمون تی وابسته تجزیه تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که درمان شناختی‌ـ رفتاری مدیریت استرس در کاهش علایم بیماران سندرم روده تحریک پذیر در گروه مداخله تأثیر معنی‌داری داشت(۰۰۱/۰=p ).
نتیحه‌گیری: این مطالعه نشان داد، تلفیق درمان‌های دارویی به همراه مداخلات روان شناختی می‌توانند در کاهش علایم و بهبود بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر مؤثر باشند.
واژه های کلیدی:
