زهره وحیدیان، خیراله نوریان، الهام وحیدیان، سجاد رویین تن،
دوره ۲۵، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۹ )
چکیده
زمینه و هدف: شغل پرستاری به دلیل استرس‌زا بودن موجب کاهش بهزیستی روانشناختی و سرمایه روانشناختی می‌شود. آموزش مهارت‌های زندگی به عنوان یک روش آموزشی می‌تواند سلامت عمومی‌‌و کیفیت زندگی پرستاران را ارتقاء دهد. هدف از این پژوهش تعیین و بررسی آموزش مهارت‌های زندگی بر بهزیستی روانشناختی و سرمایه روانشناختی در پرستاران بیمارستان شهید بهشتی شهر یاسوج بود.
روش بررسی: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه پرستاران خانم بیمارستان شهید بهشتی شهر یاسوج می‌باشند، در پژوهش حاضر برای تعیین نمونه از روش نمونه‌گیری تصادفی با جایگزینی تصادفی استفاده شده است و از بین پرستاران خانم ۷۰ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. از این تعداد به طریق زوج و فرد، آزمودنی‌ها در دو گروه آزمایش و کنترل(هر گروه ۳۵ نفر) جایگزین شدند، جهت گردآوری داده‌ها از پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف و پرسشنامه استاندارد سرمایه اجتماعی استفاده شده است. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان می‌دهد میانگین نمرات بهزیستی روانشناختی و سرمایه روانشناختی در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون در مقایسه با مرحله پیش آزمون افزایش داشته است همچنین نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین نمره سرمایه روانشناختی، بهزیستی روانشناختی بین قبل و بعد از مداخله تفاوت آماری معنی‌داری وجود داشت (۰۵/۰>p).
نتیجه‌گیری: آموزش گروهی مهارت‌های زندگی می‌تواند در افزایش بهزیستی روانشناختی، سرمایه روانشناختی و کیفیت زندگی پرستاران اثربخش باشد. به نظر می‌رسد که آموزش مهارت‌های زندگی می‌تواند به عنوان یک روش مداخله‌ای مناسب برای ارتقای سرمایه روانشناختی و بهزیستی روانشناختی پرستاران به کار رود.
