مجید صادقی، حسین بقولی، آذرمیدخت رضایی، حجت اله جاویدی،
دوره ۲۹، شماره ۵ - ( ۷-۱۴۰۳ )
چکیده
زمینه و هدف: خشونت زناشویی یکی از معضلات اجتماعی و روانی است که تأثیرات عمیق و منفی بر سلامت روانی و جسمی افراد دارد و می‌تواند منجر به میل به جدایی و طلاق و به دنبال آن، پیامدهای منفی برای زوجین و هم‌چنین فرزندان شود. هدف از این مطالعه تعیین و اثربخشی زوج‌درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد(ACT) بر خشونت زناشویی و میل به جدایی در زوجین متقاضی طلاق بود.
روش بررسی: روش پژوهش حاضر نیمه‌تجربی از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل است. نمونه آماری شامل ۴۰ نفر، از بین کلیه زوجین متقاضی طلاق شهر یاسوج که در سه ماهه نخست سال ۱۴۰۲ به مراکز مشاوره خانواده ارجاع داده شدند، به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی به وسیله قرعه کشی در دو گروه ۲۰ نفره، گروه زوج درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد(۱۰ زوج)، گروه کنترل(۱۰ زوج، که درمانی دریافت نمی‌کند) قرار گرفتند. قبل و پس از اجرای مداخلات درمانی، آزمودنی‌ها به سوالات مقیاس میل به طلاق زارعی، پرسشنامه همسرآزاری قهاری و همکاران پاسخ دادند. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون‌های آماری تحلیل کوواریانس (مانکوا) تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل کواریانس چند متغیره(مانکوا) نشان داد زوج درمانی مبتنی بر(ACT) در کاهش خشونت زناشویی و ابعاد خشونت جسمانی و خشونت عاطفی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه تأثیر مثبت دارد(۰۵/۰p<)، ولی بر کاهش خشونت جنسی تأثیر معنی‌داری ندارد. میزان تأثیر آن در کاهش خشونت زناشویی(۲۸۱/۰) بوده که بر خشونت جسمانی تأثیر بیشتری داشته است. هم‌چنین زوج درمانی مبتنی بر(ACT) بر کاهش میل به جدایی و ابعاد آن( تمایل به خارج شدن از رابطه و تمایل به مسامحه) در گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه تأثیر مثبت دارد(۰۵/۰p<) و میزان تأثیر آن(۷۷۳/۰) میباشد.
نتیجه‌گیری: زوج‌درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد، با تمرکز بر پذیرش احساسات و افکار منفی و تقویت تعهد به ارزش‌ها و اهداف مشترک، می‌تواند به طور مؤثری به کاهش خشونت زناشویی و میل به جدایی در زوجین کمک کند. این رویکرد به زوجین ابزارهایی می‌دهد تا با چالش‌های عاطفی خود به شیوه‌ای سالم‌تر برخورد کنند و ارتباطات خود را بهبود بخشند.
