چکیده
زمینه و هدف : بیماران هموفیلی به دلیل خونریزی مفصلی دچار درد و متعاقب آن محدودیت دامنه حرکتی می‌شوند. طراحی پروتکل‌های تمرینی مختلف برای درمان این گروه از بیماران از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. هدف این مطالعه مقایسه تأثیر حرکت درمانی در خشکی و آب بر شدت درد و دامنه حرکتی زانو در بیماران هموفیلی بود.
روش بررسی: در این مطالعه کار آزمایی بالینی۴۰ بیمار مبتلا به هموفیلی نوع A به صورت تصادفی به سه گروه تمرین درمانی در خشکی، آب و کنترل تقسیم شدند. دو گروه اوّل تمرینات مخصوص به خود را طی ۴ هفته و۳ روز درهفته دنبال نمودند و گروه کنترل هم فقط به زندگی روزمره خود پرداختند. شدت درد آزمودنی‌ها و دامنه حرکتی فلکسیون و اکستانسیون زانو به ترتیب به وسیله مقیاس بصری سنجش درد (VAS) و گونیامتر در ابتدا و پس از گذشت مداخلات اندازه‌گیری شد. داده‌ها با آزمون‌های آماری تحلیل واریانس و تعقیبی شفه تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: هر دو گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل، به طور معنی‌داری با کاهش شدت درد و بهبود دامنه حرکتی فلکسیون و اکستانسیون زانو مواجه شدند(۰۰۱/۰>p). کاهش شدت درد در آزمودنی‌های تحت درمان در آب به طور معنی‌داری بیشتر از گروه تمرین درمانی در خشکی بود(۰۰۱/۰>(p، امّا تغییرات دامنه حرکتی فلکسیون و اکستانسیون زانو بین دو گروه تمرینی معنی‌دار نبود(۰۵/۰
