۲ نتیجه برای تریکوموناس واژینالیس
عاطفه زارع، غلامرضا اصغری، مصطفی قنادیان، حسینعلی یوسفی، حسین یوسفی دارانی،
دوره ۱۸، شماره ۱۱ - ( ۱۱-۱۳۹۲ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: تریکوموناس واژینالیس یکی از عوامل شایع عفونت‌های مقاربتی می‌باشد که به وسیله انگل تک یاخته‌ای تریکوموناس واژینالیس ایجاد می‌شود. مترونیدازول با عوارض جانبی زیاد اصلی‌ترین درمان این عفونت می‌باشد. لذا هدف این مطالعه بررسی تأثیر فراکسیون‌های عصاره سر شاخه‌های برگ‌دار گیاه سرخدار بر تریکوموناس واژینالیس در محیط کشت بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی عصاره دی کلرومتان‌ـ استونی حاصل از سرشاخه‌های برگ‌دار سرخدار و دو فراکسیون ۶۰ و۹۰ درصد هیدروالکلی آن تهیه و سپس خشک شدند. اثر ضد تریکوموناسی آنها در چهارغلظت۲۰۰ ، ۳۰۰ ، ۴۰۰ و۵۰۰ میکروگرم در میلی‌لیتر و در زمان‌های ۲۴، ۴۸ و۷۲ ساعت در محیط کشت TYIS۳۳ بررسی شد. داده‌ها با آزمون آماری آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: عصاره خام و فراکسیون۶۰ درصد در زمان‌های مختلف و در غلظت‌های ۲۰۰ ، ۳۰۰ ، ۴۰۰ و ۵۰۰ میکروگرم در میلی‌لیتر اثر ضد انگلی قوی‌تری نسبت به فراکسیون ۹۰ درصد داشتند(۰۵/۰p<). در غلظت ۲۰۰میکروگرم عصاره ۶۰ درصد باعث صد در صد مهار رشد شد، در حالی که عصاره نود درصد باعث شصت در صد مهار رشد گردید.
نتیجه‌گیری: با توجه به اثر مناسب عصاره گیاه سرخدار بر روی تریکوموناس، این گیاه می‌تواند کاندید مناسبی برای جایگزینی داروی مترونیدازول باشد.
واژه‌های کلیدی: گیاه سرخدار، فراکسیون، تریکوموناس واژینالیس
عبدالعلی مشفع، پروین غفاری، سید سجاد خرم روز، طاهره باب، اشکان اکبرزاده، مارال قرقانی،
دوره ۲۳، شماره ۵ - ( ۸-۱۳۹۷ )
چکیده
زمینه و هدف: تریکومونیازیس شایع‌ترین عفونت غیر ویروسی منتقله از راه جنسی در سراسر جهان می‌باشد. در مطالعه‌های قبلی در زنان مراجعه کننده به کلینیک زنان شهر یاسوج، آلودگی به انگل تریکوموناس واژینالیس، با روش‌های مختلف تشخیص بالینی ۰۴/۱۹ درصد و ۲۸ درصد، با روش میکروسکوپی ۹/۴۲ درصد و ۴۱ درصد و با روش ملکولی ۱۱ درصد گزارش شده است. مقاومت انگل به مترونیدازول مشکل درمانی موجود می‌باشد که در این مقاومت، جهش در ژن فریدوکسین انگل نقش مهمی دارد. هدف از این مطالعه فراوانی جهش و تعیین نقطه جهش در این ژن در انگل‌های جدا شده از بیماران مراجعه کننده به کلینیک زنان یاسوج در سال ۱۳۹۶بود.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی که در سال ۱۳۹۶ انجام شد، تعداد ۴۶ نفر بیمار دارای علایم بالینی واژینیت انتخاب و پس از ثبت اطلاعات فردی به همراه علایم بالینی در پرسشنامه، از هر بیمار دو نمونه سواب واژینال تهیه شد. یک نمونه در لوله آزمایش حاوی سرم فیزیولوژی برای بررسی میکروسکوپی و نمونه دیگر در محیط کشت دورسه برای رشد انگل قرار داده شد. در نهایت دی ان آی تروفوزوئیت‌های به دست آمده با استفاده از کیت استخراج و با دو بار انجام آزمایش PCR مختلف وجود تریکوموناس واژینالیس و ژن فریدوکسین تأیید گردید. باندهای حاصل از پی‌سی‌آر ژن فریدوکسین به وسیله کمپانی بیونر کره جنوبی تعیین توالی گردید و در پایگاه NCBI به منظور یافتن محل جهش، بلاست شدند. نتایج با استفاده از تعیین درصد و روش‌های آماری توصیفی تحلیل گردید.
یافته‌ها: بر اساس یافته‌های این پژوهش، ۲۰ نمونه(۴۷/۴۳ درصد) در مطالعه‌های میکروسکوپی و محیط کشت از نظر تریکوموناس واژینالیس مثبت بودند و ۱۲ نمونه(۰۸/۲۰ درصد) در PCR، مثبت شدند. ژن فریدوکسین در این ۱۲ نمونه، تکثیر و توالی یابی شد. در هیچ‌کدام از نمونه‌های بررسی شده جهش در ژن فریدوکسین دیده نشد.
نتیجه‌گیری: تغییرات در ژن فریدوکسین باعث مقاوت به مترونیدازول در درمان تریکومونیازیس می‌گردد، که در این مطالعه از نمونه‌های مورد بررسی چنین تغییری دیده نشد و این بدان معنا می‌باشد که در این نمونه‌ها هیچ مقاومت درمانی مرتبط با ژن فریدوکسین وجود نداشته است.
