جعفر رحیمی پناهی، محمد رضا افهمی، پرور حسن زاده سلماسی، رامین برادران،
دوره ۹، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۸۳ )
چکیده
زمینه و هدف: الکتروکاردیوگرافی از تستهایی است که جهت تشخیص و یا تایید بیماریهای قلبی در بیماران کاندیدای جراحی های مختلف انجام می گیرد.مطالعات مختلفی جهت بررسی ارزش این تست در سنین مختلف، انجام گرفته و نتایج متفاوتی به دست آمده است . هدف از این مطالعه بررسی نقش نوار قلبی روتین قبل از عمل در تغییر طرح بیهوشی بیماران مسن است.
مواد و روش کار: در این بررسی توصیفی شرح حال ومعاینات بالینی یکصد بیمار بستری در بیمارستان نیکوکاری تبریز که سن آنها بیشتر از چهل سال بود و کاندیدای جراحی چشم در سال ۱۳۸۰ بودند مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه گیری به صورت آسان و در دسترس بود. پس از اطلاع از شرح حال، سابقه و معاینه بیمار، الکتروکاردیوگرافی بیماران به وسیله سایر اساتید بیهوشی تفسیر گردید وسپس با علایم بالینی بیماران مقایسه شد. داده های جمع آوری شده با نرم افزار SPSS و آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: در هیچ یک از این بیماران روش بیهوشی یا روش جراحی دچار تغییر نگردید و بیماران با روشهای معمول بیهوشی تحت عمل جراحی قرار گرفته و هیچ مشکلی درآغاز و اداره بیهوشی و کنترل بیماران در بخش جراحی در مدت بستری در بیمارستان ایجاد نشد.به طورکلی ۴ درصد از بیماران بدون علایم بالینی یا شرح حال یا معاینه مثبت دارای اختلال در الکتروکاردیو گرام بودند که در ۳ درصد موارد اختلال جزئی به صورت بلوک شاخه ای سمت راست و انحراف محور به چپ (کم اهمیت از نظر بیهوشی) و در یک بیمار با وجود علایم الکتروکاردیو گرام به صورت T معکوس در لیدهای پره کوردیال ، هیچ گونه علایم بالینی مثبت وجود نداشت.
نتیجه‌‌گیری: با توجه به مطالعه صورت گرفته، به نظر می رسد عاقلانه باشد که اندیکاسیون استفاده از الکتروکاردیوگرافی روتین قبل از عمل با دقت بیشتری صورت پذیرد و به آن دسته از بیماران که در معاینه بالینی یافته مثبتی دارند اختصاص یابد.
