راضیه رضایی، محمد فتحی،
دوره ۲۴، شماره ۵ - ( ۱۰-۱۳۹۸ )
چکیده
زمینه و هدف: ژن‌های MYH۷ و MYH۷β در عملکرد قلب نقش مهمی‌را به عهده دارند، از طرف دیگر فعالیت استقامتی ساختار و عملکرد قلب را به چالش می‌کشد، بنابر این هدف از این مطالعه تعیین و بررسی اثر ۱۴ هفته تمرین استقامتی بر تغییر بیان ژن‌های MYH۷ و MYH۷b و تغییرات ساختاری بطن چپ رتهای نر نژاد ویستار بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی که در سال ۱۳۹۵ انجام شد، ۱۴ موش با میانگین وزن(۲۰±۱۱۳گرم) تحت شرایط کنترل شده (دما، چرخه روشنایی و تاریکی و دسترسی آزاد به آب و غذا) نگهداری و بعد از آشناسازی(۲۴±۲۳۱ گرم) به صورت تصادفی به دو گروه کنترل(۷ سر) و تجربی(۷ سر) تقسیم شدند. گروه تجربی یک برنامه(۳۰ متر در دقیقه، ۵۰ دقیقه در هر جلسه، ۶ جلسه دویدن در هفته به مدت ۱۴ هفته) استقامتی را روی تردمیل اجرا نمود و سپس ۴۸ ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرینی همراه با گروه کنترل بی‌هوش و تشریح شدند، سپس قلب و در ادامه بطن چپ آنها خارج و با استفاده از روشReal time-PCR میزان بیان ژن MYH۷ و MYH۷b بطن چپ آنها اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری تی مستقل و وابسته تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: از جمله یافته‌های این پژوهش افزایش وزن قلب و هم‌چنین افزایش بیان ژن‌های MYH۷ و MYH۷b در گروه تمرین کرده بود، به این معنی که فعالیت استقامتی موجب افزایش معنی‌دار نسبت وزن قلب به وزن بدن در رتهای گروه تجربی نسبت به گروه کنترل شد(۰۰۵/۰=p)، میزان بیان ژن‌های MYH۷ و MYH۷b به طور معنی‌داری در گروه تجربی بیشتر از گروه تمرین نکرده بود(۰۰۱/۰=p).
نتیجه‌گیری؛ به نظر میرسد تجدید ساختار قلب ناشی از فعالیت‌های استقامتی که به صورت هایپرتروفی نمود پیدا می‌کند با افزایش بیان ژن MYH۷ و MYH۷b همراه باشد که احتمال دارد بخشی از بهبود کارکرد قلب در اثر فعالیت‌های ورزشی ناشی از افزایش بیان این ژن‌ها باشد.
