مهرداد سلوکی، ، بهنام پیرحیاتی،
دوره ۱۸، شماره ۲ - ( ۲-۱۳۹۲ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: افیوژن بدخیم پلور یک عارضه شایع است. برونکوسکوپی فایبراپتیک روشی است که امکان مشاهده مستقیم آسیب و نمونه‌برداری را فراهم می‌آورد. هدف این مطالعه بررسی کارایی برونکوسکپی فایبراپتیک در تشخیص بدخیمی پلوربود.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، ۵۲ بیمار دچار افیوژن اگزوداتیو پلور با منشاء ناشناخته که به دلیل خلط خونی، آتلکتازی یا افیوژن وسیع بدون جابه جایی مدیاستین، وجود ضایعات اندوبرونشیال در آن ها مطرح بود، بررسی شدند. بیماران تحت بی‌حسی موضعی، با استفاده از برونکوسکوپی فایبراپتیک بررسی شده و یافته‌های به دست آمده ثبت شد. هم‌چنین، شستشو، نمونه‌برداری کشت میکروبی و بیوپسی انجام گردید. داده‌های با آزمون آماری مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: استفاده ازبرونکوسکوپی فایبراپتیک در ۲۲ بیمار(۳/۴۲ درصد) به تشخیص علت زمینه‌ای افیوژن پلور منجر شد. در مواردی که خلط خونی وجود داشت، احتمال کشف علت افیوژن با برونکوسکوپی فایبراپتیک به طور معنی‌داری بالاتر بود (۰۴/۰=p)، اما افیوژن وسیع و آتلکتازی در دستیابی به تشخیص قطعی با استفاده از برونکوسکوپی فایبراپتیک نقشی نداشت.
نتیجه‌گیری: در بررسی بیماران دچار افیوژن پلور مشکوک به بدخیمی، اگر برونکوسکوپی فایبراپتیک در بیماران دچار خلط خونی انجام شود، می‌تواند به تشخیص کمک کند، اما انجام آن به صورت روتین برای این بیماران توصیه نمی‌شود.
واژه‌های کلیدی: برونکوسکوپی فایبراپتیک، افیوژن پلور، اگزودا
