۷ نتیجه برای استرپتوزوتوسین
دکتر هیبت اله صادقی، عصمت رادمنش، دکتر مهدی اکبرتبار، رضا محمدی، دکتر حبیب اله ناظم،
دوره ۱۴، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۸ )
چکیده
چکیده
مقدمه و هدف: دیابت شیرین سندرمی‌است که اولین مشخصه آن اختلال در متابولیسم گلوکز در بدن می‌باشد که در نتیجه نقص در ترشح انسولین، عملکرد انسولین یا هر دو می‌باشد و باعث اختلال در متابولیسم کربوهیدرات، لیپید و پروتئین می‌شود. چندین گونه دارویی از جمله؛ سیر، شنبلیله، شاه‌توت،ریحان و گون با خواص هیپوگلیسمیک شناسایی شده‌اند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات هیپوگلیسمیک بوماداران در موش‌های صحرایی سالم و دیابتی شده به وسیله استرپتوزوسین می‌باشد.
مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه تجربی می‌باشد که در سال ۱۳۸۷ در دانشکده پزشکی یاسوج بر روی ۴۸ سر موش نژاد ویستار انجام شده است. موش‌ها به دو گروه سالم و دیابتی شده با استرپتوزوسین تقسیم شدند. هر گروه به چهار گروه کنترل (دریافت کننده سرم فیزیولوژی) و گروههای دریافت کننده ۱۰۰ ، ۲۰۰ و ۳۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم عصاره آبی ـ الکلی بومادران روزانه به مدت یک ماه تقسیم شدند و سطح گلوکز خون آنها اندازهگیری شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری تی و آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل گردید.
یافته‌ها: در پایان ماه کاهش معنیداری در سطح گلوکز خون در موش‌های دیابتی دریافت کننده ۱۰۰ ،۲۰۰ و ۳۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم عصاره بومادران در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد(۰۰۱/۰p<). همچنین کاهش معنیداری در سطح گلوکز خون موش‌های نرمال دریافت کننده۳۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم عصاره بومادران مشاهده شد، اما اثر معنیداری بر میزان گلوکز خون سایر موش‌های نرمال مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره آبی ـ الکلی گیاه بومادران باعث کاهش میزان گلوکز خون در موش‌های دیابتی می‌شود.
واژه‌های کلیدی: دیابت، بومادران، گلوکز خون، استرپتوزوتوسین
ذبیح اله خاکسار، ابراهیم توکل کوخدان،
دوره ۱۸، شماره ۴ - ( ۵-۱۳۹۲ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: نخاع شوکی از جمله مهم‌ترین بخش‌های سیستم اعصاب مرکزی است که در معرض اثرات ثانویه دیابت قرار دارد. گیاه شنبلیله دارای اثرات کاهنده قندخون می‌باشد. هدف این مطالعه بررسی اثر عصاره دانه گیاه شنبلیله بر تغییرات ناحیه بازویی نخاع شوکی جنین ۸ روزه موش‌های صحرایی دیابتی بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی شانزده قطعه موش صحرایی ماده سالم به طورتصادفی به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. گروه‌ها شامل؛ کنترل سالم، کنترل دیابتی، کنترل دانه شنبلیله و درمان دانه شنبلیله بودند. از داروی استرپتوزوتوسین جهت دیابتی کردن موش‌ها استفاده شد. در روز هجدهم دوره بارداری روزانه دو قطعه از موش‌های ماده در هرچهار گروه بی‌هوش شده و جنین‌های آنها خارج شد و نمونه‌گیری از نخاع به عمل آمد. پس از به کار بردن تکنیک‌های بافت‌شناسی، پارامترهای بافتی مورد بررسی قرار گرفت. داده‌ها با آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: وزن جنین‌های گروه کنترل دیابتی در مقایسه با سایر گروه‌ها به صورت معنیداری بیشتر بود(۰۵/۰>(p. کاهش معنیداری در قطر عرضی و عمودی نخاع و نیز کاهشی در تعداد نورون‌های ماده خاکستری نخاع در گروه کنترل دیابتی نسبت به گروه کنترل سالم وجود داشت(۰۵/۰>p).
نتیجه‌گیری: در اثر هیپرگلسیمی‌ناشی از دیابت مادری در دوران جنینی اختلال در تشکیل طبیعی نخاع ایجاد می‌شود و اختلال در نخاع موجب بروز ناهنجاری‌های مختلفی از جمله تغییر در شکل نخاع و تعداد نورون‌ها می‌شود. اختلالات به وجود آمده در دوران جنینی، پس از تولد باقی مانده و می‌تواند موجب عدم توانایی نوزاد در انجام برخی از فعالیت‌های بدنی شود.
واژه‌های کلیدی: شنبلیله، استرپتوزوتوسین، دیابت، نخاع شوکی
کاظم کریم زاده، سید ابراهیم حسینی، الهام کاوسی، علی اصغر نصیحت کن، محسن نیک سرشت،
دوره ۱۸، شماره ۶ - ( ۷-۱۳۹۲ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: دیابت، ناهنجاری متابولیکی ناشی از نقص در ترشح یا کارکرد انسولین است. هدف این مطالعه بررسی اثرات هیپولیپیدمیک عصاره هیدروالکلی گل نر گردو در موش‌های دیابتی شده نژاد ویستاربود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی۷۲ سر موش نر بالغ با وزن ۲۲۰ تا ۲۵۰ گرم در۳ گروه شاهد، دیابتی و غیردیابتی مطالعه شدند. گروه شاهد شامل؛ ۸ سر موش و گروههای دیابتی شده و غیر دیابتی هر کدام شامل ۳۲ سر موش بودند. هر یک از این گروه‌ها خود به۴ دسته ۸ تایی شامل؛ گروههای شاهد و تجربی ۱، ۲ و۳ تقسیم شدند، گروههای تجربی به ترتیب؛ ۴،۲ و۶ گرم بر کیلوگرم عصاره در روز به مدت ۱۵ روز دریافت کردند. برای ایجاد دیابت به صورت تزریق درون صفاقی از ۶۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم استرپتوزوتوسین استفاده شد. موش‌ها به مدت ۱۵ روز و به صورت تک دوز با عصاره تیمار شدند و در روز اول و پایان روز پانزدهم از طریق داخل بطنی از آنها خونگیری شد. سپس با استفاده از کیت‌های تشخیصی، سطوح سرمی تری‌گلیسیرید، کلسترول کل، HDL و قند خون اندازهگیری شد. داده‌ها با آزمون‌های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و تست توکی آنالیز شدند.
یافته‌ها: عصاره هیدرو الکلی گل نر گردو باعث کاهش معنی‌دار گلوکز، تری‌گلیسیرید، کلسترول توتال و LDL و افزایش سطح HDL و نسبت HDL/LDL درگروه‌های دیابتی شده نسبت به گروههای غیر دیابتی تیمار شده، شد(۰۵/۰>p).
نتیجه‌گیری: مصرف عصاره هیدرو الکلی گل نر گردو به صورت غیر وابسته به دوز، موجب کاهش قند خون، تری‌گلیسیرید، کلسترول، LDL و همچنین افزایش سطح HDLو نسبت HDL/LDL در موش‌های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین می‌شود.
واژه‌های کلیدی : دیابت، لیپید، گردو، موش صحرایی، استرپتوزوتوسین
ناهیده طهماسب پور، غلامرضا دهقان، محمد علی حسین پورفیضی، ، حنانه منیری نسب،
دوره ۱۹، شماره ۲ - ( ۲-۱۳۹۳ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: دیابت بیماری مزمنی است که با کاهش ترشح انسولین ناشی از اختلال در عملکرد سلول بتا در پانکراس یا افزایش مقاومت به انسولین مشخص می‌شود. هدف این مطالعه بررسی اثر عصاره متانولی مریم نخودی شرقی بر شاخص تنش اکسایشی و سطح سرمی آنزیمهای عملکردی کبد در موش‌های صحرایی مبتلا به دیابت تجربی بود.
روش بررسی: این مطالعه تجربی بر روی ۳۲ سر موش صحرایی نر سفید با وزن متوسط ۲۴۰ـ۲۰۰ گرم به طور تصادفی در چهار گروه هشت تایی، کنترل (رت‌های نرمال)، دیابتی (تزریق یک دوز ۶۰ میلی گرم بر کیلو گرم استرپتوزوتوسین به صورت داخل صفاقی و بدون دریافت عصاره)، تیمار سالم ( رت‌های سالم همراه با دریافت روزانه عصاره با دوز ۲۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن به روش گاواژ) و تیمار دیابتی (تزریق یک دوز ۶۰ میلی گرم بر کیلوگرم استرپتوزوتوسین به صورت داخل صفاقی و دریافت روزانه عصاره با دوز ۲۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن به روش گاواژ) قرار گرفتند، انجام شد. در پایان دوره تیمار۲۱ روزه، خونگیری از حیوانات و نمونه‌برداری از بافت کبد آنها انجام شد. سرانجام میزان گلوکز خون، غلظت مالون دی آلدهید بافت کبد و آنزیمهای کبدی تمامی‌گروه‌ها اندازهگیری شدند. داده‌ها با آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: با مصرف عصاره مریم نخودی شرقی، غلظت سرمی گلوکز در گروههای دیابتی تیمار شده نسبت به گروه کنترل دیابتی به طور معنیداری کاهش یافت(۰۱/۰p<). کاهش معنیداری در سطح مالون دی‌آلدهید بافت کبد گروه دیابتی تیمار شده نسبت به گروه دیابتی مشاهده شد(۰۵/۰p<). کاهش معنی‌دار در فعالییت AST و ALTغلظت در گروه دیابتی تیمار شده نسبت به گروه کنترل دیابتی نیز مشاهده شد(۰۰۱/۰p<).
نتیجه‌گیری: آنزیمهای کبدی عصاره متانولی مریم نخودی شرقی دارای خواص ضد دیابتی بوده و بنابر این احتمالاً در حفاظت از بافت کبد در مقابل آسیب های استرس اکسیداتیو ناشی از دیابت القا شده با استرپتوزوتوسین مفید می‌باشد.
واژه‌های کلیدی: دیابت، مریم نخودی شرقی، آنزیم‌هایی کبدی، استرپتوزوتوسین
کوروش نگین تاجی، اسدالله ظریف‌کار، مریم موسوی، رسول قاسمی،
دوره ۱۹، شماره ۷ - ( ۷-۱۳۹۳ )
چکیده
چکیده:
زمینه و هدف: آلزایمر اسپورادیک یک نوع جدید شناخته شده از بیماری مخرب آلزایمر می باشد که اختلال در مسیر سیگنالینگ انسولین یکی ازعوامل احتمالی ایجاد کننده آن می‌باشد. هدف از این مطالعه تاثیر هومانین بر اختلال ایجاد شده در حافظه فضایی ناشی از تزریق داخل بطنی استرپتوزتوسین در رت‌های نر بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی بر روی ۴۲ رت نر با وزن ۲۵۰ تا ۳۰۰ گرم، کانول درون بطن جانبی به صورت دوطرفه کاشته شد و استرپتوزتوسین و یا سرم فیزیولوژی یک روز در میان در روز اول و سوم در بطن جانبی تزریق گردید و تزریق داروی هومانین با دوزهای(۰۱/۰ و ۰۵/۰و ۱/۰ و ۱) نانو مول از روز چهارم به صورت یک روز در میان تا روز چهاردهم انجام گردید و سپس از روز چهاردهم الی هفدهم حافظه فضایی حیوان با روش ماز آبی مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌های آماری به وسیله تست آزمون اندازهگیری مکرر و آزمون‌های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و تست توکی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: گروههای دریافت کننده هومانین با دوزهای ۰۱/۰ ، ۰۵/۰ ، ۱/۰ و ۱ نانومول نتوانسته به طور معنیداری اختلال حافظه فضایی ناشی از تزریق درون بطنی استرپتوزتوسین را بهبود بخشد.
نتیجه‌گیری: هومانین با اثر محافظت عصبی نتوانست اختلالات حافظه فضایی ناشی از تزریق داخل بطنی استرپتوزتوسین را تعدیل نموده و موجب بهبود حافظه گردد.
اکبر حاجی زاده مقدم، مریم مهاجرانی، عصمت محمدی،
دوره ۲۰، شماره ۹ - ( ۹-۱۳۹۴ )
چکیده
زمینه و هدف: استرس اکسیداتیو، نتیجه عدم تعادل بین رادیکال‌های آزاد و سیستم آنتی‌اکسیدانی بدن می‌باشد. افزایش استرس اکسیداتیو در مغز موجب اختلال در فعالیت‌های مغزی، مرگ نورون‌ها و بیماری‌هایی چون آلزایمر می‌شود. آنتی‌اکسیدان‌ها مانند ویتامین‌ها، ترکیب‌های فنلی و فلاونویئدها به طور گسترده به عنوان عوامل درمانی بالقوه در شرایط آزمایشگاهی و در داخل بدن برای پیشگیری از بیماری‌های عصبی مورد بررسی قرار می‌گیرند. هدف از این مطالعه، بررسی اثر حفاظت نورونی عصاره هیدروالکلی برگ درخت "به" بر استرس اکسیداتیو ناشی از تزریق درون بطنی استرپتوزوتوسین(STZ) در بافت قشر مغز بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ۴۲ سر موش‌های صحرایی نر به طور تصادفی در ۶ گروه ۷ تایی شامل؛ کنترل، شم، بیمار و ۳ گروه تجربی تقسیم شدند. گروههای تجربی عصاره هیدروالکلی برگ به را با غلظت‌های ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن به مدت شش هفته در یافت نمودند. در پایان هفته سوم به گروههای بیمار و تجربی از طریق جراحی با دستگاه استریوتاکسی STZ به غلظت ۳ میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن به صورت درون بطنی تزریق شد. در پایان هفته ششم فعالیت آنزیمهای کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز به روش جنت در قشر مغز اندازهگیری شدند. مقدار پروتئن به روش بردفرد اندازهگیری شد. داده‌ها با آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی تجزیه تحلیل شدند.
یافته‌ها: در گروه بیمار فعالیت آنزیمهای کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز به‌طور معنیداری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت (۰۰۱/۰p<) در حالی که پیش‌تیمار با دوزهای مختلف عصاره برگ به، به‌طور معنیداری فعالیت آنزیم را نسبت به گروه بیمار افزایش داد (۰۰۱/۰p<).
نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که پیش‌درمان با عصاره برگ "به" به‌واسطه خاصیت آنتی‌اکسیدانی قوی و افزایش فعالیت آنزیمهای آنتی‌اکسیدانی کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز می‌تواند سبب کاهش استرس اکسیداتیو القا شده با استرپتوزوتوسین در قشر مغز گردد. به نظر می‌رسد تا حدودی از طریق افزایش فعالیت آنزیمهای آنتی‌اکسیدان اثرات خود را اعمال می‌کند.
شیما محمدی، محمدحسین محمدی مهدی آبادی حسنی،
دوره ۲۲، شماره ۵ - ( ۹-۱۳۹۶ )
چکیده
چکیده:
زمینه و هدف: بیماری آلزایمر از شایع‌ترین بیماری‌های نورودژنراتیو مغز می‌باشد و با اختلال سیگنالینگ انسولین و متابولیسم گلوکز در ارتباط است. گیاه کاکوتی دارای اثرات ضددیابت، آنتی اکسیدان و تقویت کنندگی حافظه است. به همین دلیل، هدف مطالعه حاضر بررسی اثر عصاره هیدروالکلی گیاه دارویی کاکوتی بر روند پیشرفت بیماری آلزایمر بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، تعداد ۴۲ سر رت نر از نژاد ویستار، با وزن تقریبی ۲۰±۲۷۰ گرم در۵ گروه شامل؛ کنترل، شم، آلزایمر، آلزایمر و سالین و آلزایمر به همراه کاکوتی (۳ زیرگروه) تقسیم شدند. جهت ایجاد مدل آلزایمری در رت، داروی استرپتوزوتوسین به درون بطن های مغزی تزریق گردید و پس از آن به مدت ۲۱ روز رت های آلزایمری تحت درمان با عصاره گیاه کاکوتی(۱۰۰، ۱۵۰ و ۲۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم) به صورت تزریق داخل صفاقی قرار گرفتند. جهت ارزیابی یادگیری و حافظه از آزمون ماز آبی موریس استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و توکی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: تزریق داخل بطنی استرپتوزوتوسین موجب آسیب شدید حافظه گردید. در رت‌های آلزایمری تیمار شده با کاکوتی به مدت ۲۱ روز (۱۰۰، ۱۵۰ و ۲۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم) در مقایسه با رت‌های آلزایمری، به طور معنیداری از کاهش حافظه فضایی پیشگیری شد. در مرحله یادگیری آزمون ماز آبی موریس، رت‌های دریافت کننده عصاره کاکوتی نسبت به گروه کنترل طی زمان و مسافت کمتری سکوی فرار مخفی را پیدا کردند و همچنین ۵ روز پس از یادگیری، در فاز یادآوری، زمان بیشتری را در ربعی که قبلاً سکوی فرار قرار داشت، گذراندند.
نتیجه‌گیری: تیمار رت‌ها با عصاره آبی الکلی گیاه کاکوتی از کاهش حافظه فضایی در طی بیماری آلزایمر پیشگیری می‌کند. عصاره این گیاه می‌تواند با تأثیر مثبت بر عملکردهای عصبی موجب بهبود روندهای شناختی گردد و احتمالاً در پیشگیری و درمان برخی از اختلالات عصبی نقش بارزی داشته باشد.
