۲۲ نتیجه برای محرابی
صدرالله محرابی،
دوره ۷، شماره ۴ - ( ۴-۱۳۸۱ )
چکیده
صدراله محرابی سی سخت ، حمیدرضا غفاریان شیرازی ، سیدعلمدار باقری نیا ،
دوره ۸، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۸۲ )
چکیده
مقدمه و هدف: شب ادراری عبارت است از تخلیه غیر ارادی ادرار بعد از سن پنج سالگی که انتظار کنترل کامل ادرار وجود دارد. شیوع آن در سن ۵ سالگی ۱۵ درصد، در ۱۰ سالگی ۵ درصد و بعد از سن ۱۵ سالگی ۱ درصد می باشد که با توجه به عوارض متعدد روحی روانی، خانوادگی و اجتماعی ناشی از آن برای بیمار و خانواده او درمان شب ادراری بعد از سن پنج سالگی ضروری به نظر می رسد. هدف از این مطالعه تعیین کارآیی درمان ترکیبی قطره بینی دسموپرسین و قرص اکسی بوتینین خوراکی در بیماران مبتلا به شب ادراری اولیه که مقاوم به درمانهای منفرد مرسوم می باشند است.
مواد و روش کار: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی از نوع قبل و بعد است و جمعیت مورد مطالعه کلیه بیماران ۱۵-۵ ساله مبتلا به شب ادراری بود که جهت درمان به کلینیک اورولوژی در سال ۱۳۸۱ مراجعه می کردند. روش نمونه گیری از نوع آسان بود. در مجموع ۷۰ بیمار واجد شرایط مطالعه تحت درمان قرار گرفتند. ابتدا از کلیه بیماران شرح حال و معاینه فیزیکی گرفته شد و آزمایشهای پایه سرم و ادرار به خصوص کامل ادرار و کشت و در صورت لزوم سونوگرافی برای رد عفونت ادراری و علل ارگانیک به عمل آمد. سپس بیماران به طور تصادفی با یکی از داروهای مرسوم مانند ایمی پرامین خوراکی تحت درمان قرار می گرفتند و در صورت عدم ایجاد پاسخ مناسب بعد از سه هفته با اخذ رضایت درمان ترکیبی با قطره بینی دسموپرسین به میزان ۲۰-۱۰ میکروگرم بر حسب وزن و قرص اکسی بوتینین به میزان ۵-۲,۵ میلی گرم در هنگام شب شروع شد و دو هفته و یک ماه بعد ویزیت به عمل آمد و در صورت ایجاد پاسخ مناسب، درمان به مدت ۶-۴ ماه ادامه می یافت و سپس به طور تدریجی دارو قطع و به مدت یک ماه از نظر میزان عود بررسی می شد و کلیه نتایج در پرسشنامه ثبت می گردید. از نرم افزار SPSS و آزمون مجذور کای برای تحلیل داده ها استفاده شد.
یافته ها: ۶۰ درصد بیماران پاسخ کامل، ۳۴.۳ درصد پاسخ نسبی و ۵.۷ درصد به درمان پاسخ ندادند. عوارض جانبی خفیف بدون نیاز به قطع دارو در دو بیمار یعنی ۵.۷ درصد مشاهده گردید. از نظر میزان عود ۴۴.۳ درصد یک ماه بعد از قطع درمان دچار عود کامل یا نسبی شدند و در ۵۳.۷ درصد بهبود کامل ایجاد شد (عود مشاهده نشد).
نتیجه گیری: ترکیب دارویی قطره بینی دسموپرسین و قرص اکسی بوتینین خوراکی به علت کاهش همزمان برون ده ادراری و کنترل بهتر انقباضات غیر مهاری مثانه موفقیت بالایی داشته (در مجموع ۹۴.۳ درصد) و با توجه به عوارض کم (۵.۷ درصد) و عود قابل قبول (۴۴.۳ درصد) می توان به عنوان یک رژیم درمانی مناسب از آن استفاده کرد
سعادت محرابی، سیدرسول میرشریفی، علی جعفریان،
دوره ۱۲، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۶ )
چکیده
مقدمه و هدف: در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی که نیاز به دیالیز مزمن دارند، فیستول شریانی- وریـــدی یکی از مناسب ترین روش های دسترسی عروقی محسوب می شود. هدف از انجام این مطالعه تعیین میزان کارآیی و عوارض فیستول های شریانی ـ وریدی در بیماران همودیالیز مزمن بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، ۸۲ بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی که طی ۵ سال۱۳۸۳) ـ (۱۳۷۹ در بیمارستان امام خمینی تهران به وسیله یک جراح این بیمارستان تحت عمل فیستول گذاری قرار گرفته بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای شامل؛ سن، جنس، کارآیی فیستول و بروز عوارض در طول یک سال و ارتباط آنها با عوامل زمینه ای از جمله؛ دیابت ، فشارخون و سابقه شالدون گذاری بود. داده های جمع آوری شده با نرم افزار SPSS و آزمون های آماری مجذور کای و تی آنالیز گردید.
یافته ها: میانگین سنی در بیماران مورد بررسی ۱۸,۸±۴۶.۹ سال بود. ۴۶بیمار??.?) درصد) مذکر بودند. میانگین سن در گروه بیماران دچار عارضه، به میزان معنی داری از گروه بیماران بدون عارضه بیشتر بود. وجود سابقه شالدون گذاری قبلی و وجود سابقه فشارخون بالا در گروه بیماران با جریان خون بد فیستول، به میزان معنی داری از گروهی که جریان خون خوب فیستول داشته اند، بیشتر بوده است. وجود سابقه شالدون گذاری قبلی و وجود سابقه دیابت و فشارخون بالا در بیمارانی که دچار عارضه شده اند، به میزان معنی داری از بیمارانی که دچار عارضه نشده اند بیشتر بوده است. در بیماران مونث وجود آنوریسم به میزان معنی داری از گروه مذکر بیشتر بوده است. سابقه پس زدن پیوند در گروه بیماران با آنوریسم به میزان معنی داری از گروه بدون آنوریسم بالاتر بود. سابقه فشارخون بالای قبلی در بیماران با آنوریسم و با ترومبوز به میزان معنی داری از گروه بیماران بدون آنوریسم و ترومبوز بیشتر بود. سابقه شالدون گذاری و دیابت نیز در بیماران با ترومبوز به میزان معنی داری از گروه بدون ترومبوز بیشتر بود.
نتیجه گیری: فراوانی وجود سابقه شالدون گذاری، دیابت و فشارخون بالا در گروه بیماران عارضه دار و با جریان خون بد فیستول بیشتر بود.
پرویز یزدان‌پناه، صدرالله محرابی، محمدرضا ربانی ، سعادت محرابی، حمیدرضا غفاریان شیرازی ، سید مسعود سادات ،
دوره ۱۲، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۸۶ )
چکیده
مقدمه و هدف: بی‌اختیاری شبانه ادرار یک اختلال شایع در کودکان ۵ تا ۱۵ ساله بوده که با توجه به عوارض متعدد روحی ـ روانــی جهت بیمــار و والدین نیاز به درمان دارد. روش‌های متعددی برای درمان به کار رفته است. هدف از این مطالعه مقایسه کارایی جریان‌های تداخلی و دسموپرسین در درمان شب ادراری اولیه کودکان ۱۵ـ ۵ ساله است.
مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی تصادفی میباشد که در آن ۷۵ بیمار ۱۵ـ ۵ ساله مراجعه کننده به کلینیک شهید مفتح یاسوج در سال ۱۳۸۶ به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. تعداد ۳۹ بیمار تحت درمان با اسپری بینی دسموپرسین به صورت ۲۰ میکروگرم در روز به مدت سه هفته و در صورت جواب، کم کردن تدریجی دارو تا شش ماه و ۳۶ بیمار دیگر هفته‌ای پنج بار، هر بار به مدت ۲۰ دقیقه در ۱۵ جلسه تحت بررسی با جریان‌های تداخلی قرار گرفتند. میزان کارایی درمان بعد از اتمام جلسات درمانی و میزان عود یک ماه بعد، محاسبه شد. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه بود. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSSو آزمون‌های آماری مجذورکای و دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها : نتایج نشان داد که در گروه جریان‌های تداخلی؛ ۹ نفر(۲۵درصد )پاسخ کامل، ۱۳ نفر(۱/۳۶ درصد) پاسخ نسبی و۱۴ نفر( ۹/۳۸ درصد) به درمان پاسخ ندادند، در حالی که در گروه دسموپرسین؛ ۲۴ نفر(۵/۶۱ درصد) پاسخ کامل، ۱۰ نفر(۶/۲۵ درصد) پاسخ نسبی و ۵ نفر(۹/۱۲درصد) به درمان پاسخ ندادند. میزان عود در جریان‌های تداخلی و در دسموپرسین به ترتیب؛ ۷/۱۶ و ۱/۲۳ درصد بود. همه بیماران ۱۵ـ۱۱ سال به دسموپرسین پاسخ( کامل یا نسبی ) دادند و همه بیماران مؤنث به آن پاسخ کامل دادند. پاسخ‌های درمانی در هر دو گروه در کودکان ۱۵ـ۱۱ ساله نسبت به ۱۰ـ۵ سال بهتر بود و همه موارد عود در جنس مذکر اتفاق افتاد. در هیچ یک از بیماران عارضه درمانی مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: دسموپرسین و جریان‌های تداخلی در درمان شب ادراری اولیه مؤثر و بی‌خطر می‌باشند. گرچه دسموپرسین کارایی بهتری دارد، ولی میزان عود با جریان‌های تداخلی کمتر میباشد. جریان‌های تداخلی به عنوان یک روش مؤثر، بی‌خطر و با میزان عود کمتر در درمان شب ادراری اولیه پیشنهاد می‌شود.
دکتر علی طبیبی، دکتر صدراله محرابی سی‌سخت ، دکتر اردلان اوژند، دکتر صمد زارع،
دوره ۱۲، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۸۶ )
چکیده
چکیده:
مقدمه و هدف: سرطان پروستات چهارمین سرطان شایع در دنیا است که بسته به نژاد و منطقه جغرافیایی شیوع متفاوتی دارد. شیوع کانسر پروستات در سطح دنیا با آنتی‌ژن اختصاصی پروستات ۴ تا ۱۰ نانوگرم بر میلی‌لیتر حدود ۲۰ درصد است. هدف از این مطالعه مقایسه پاتولوژی بیماران با آنتی‌ژن اختصاصی پروستات بین ۴ تا ۱۰ نانوگرم بر میلی‌لیتر از نظر شیوع سرطان پروستات بود.
مواد و روش‌ها: در یک مطالعه توصیفــی‌ـ مقطعی تمـامی بیماران(۱۵۵ نفر) مراجعه کننده به بیمارستان شهید دکتر لبافی‌نژاد تهران با آنتی‌ژن اختصاصی پروستات بین ۴ تا ۱۰ نانوگرم بر میلی‌لیتر در سال‌های ۱۳۸۴ـ ۱۳۸۳ تحت نمونه‌برداری پروستات با هدایت سونوگرافی از طریق رکتوم قرار گرفتند. سپس جواب‌های پاتولوژی از نظر سن و درجه تمایز گلیسون در سه گروه تقسیم‌بندی شدند. ابزار گردآوری داده‌ها برگه اطلاعاتی بود. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و شاخص‌های توصیفی بررسی گردیدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که شیوع کانسر پروستات در بیماران تحت نمونه‌برداری ۴/۱۷درصد بود. همچنین بر اساس گروههای سنی شیوع کانسر به ترتیب در گروههای سنی؛ ۵۰ تا ۶۰ سال، ۶۰ تا ۷۰ سال و۷۰ تا ۸۰ سال ۲۹ درصد، ۱/۴۸ درصد و۲/۲۲ درصد و بر اساس درجه تمایز گلیسون در گروههای با درجه تمایز ۱ تا ۴ ، ۵ تا ۷ و ۸ تا ۱۰ به ترتیب؛ ۷/۳ درصد، ۷۴ درصد و ۲/۲۲ درصد بود.
نتیجه‌گیری: در این مطالعه شیوع کانسرپروستات در بیماران با سطح سرمی آنتی‌ژن اختصاصی پروستات ۴ تا ۱۰ نانوگرم بر میلی‌لیتر ۴/۱۷ درصد و اغلب بیماران در گروه سنی۶۰ ـ۵۰ سال و بــا درجه تمایز گلیسون کمتر از ۷ قرار داشتند که با این گروه سنی و درجه تمایز گلیسون پایین این بیماران با جراحی رادیکال پروستاتکتومی قابل درمان قطعی می‌باشند.
واژه‌های کلیدی: آنتی‌ژن اختصاصی پروستات، درجه تمایز گلیسون، رادیکال پروستاتکتومی
صدراله محرابی سی سخت، کامبیز کریم زاده شیرازی،
دوره ۱۳، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۸۷ )
چکیده
هدف و مقدمه: نفرولیتوتریپسی پوستی درمان انتخابی برای سنگ های کلیه با اندازه بالاتر از ۲۰ تا ۳۰ میلی متر، سنگ های شاخ گوزنی و همچنین سنگ هایی است که به صورت متعدد بوده و یا نسبت به درمان سنگ شکن سرپایی برون اندامی مقاوم می باشند. نفرولیتوتریپسی پوستی در اغلب مواقع تحت بیهوشی عمومی انجام می گیرد، در حالی که عوارض و هزینه بیهوشی عمومی بیشتر از بی حسی نخاعی می باشد، لذا هدف از این مطالعه بررسی کاربرد بی حسی نخاعی جهت انجام عمل نفرولیتوتریپسی پوستی می باشد.
مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی به صورت مجموعه موارد طی سال های ۱۳۸۷ـ۱۳۸۵ بر روی ۱۲۰ بیمار با تشخیص سنگ کلیه در اتاق های عمل بیمارستان شهید بهشتی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج انجام گردید. متغیرهای بیهوشی و جراحی، حین و پس از عمل در بیمارانی که تحت عمل نفرولیتوتریپسی پوستی با بی حسی نخاعی قرار گرفتند بررسی شدند. داده های جمع آوری شده با نرم افزار SPSS و آزمون مجذور کای آنالیز گردید.
یافته ها: میانگین زمان عمل ۹۸±۴۵ دقیقه و میانگین اندازه سنگ ۳,۱±۱.۸ سانتی متر بود. متوسط زمان برگشت حس و حرکت به ترتیب ۱۳۵±۲۲.۷ دقیقه و ۱۱۲±۳۵.۷ دقیقه بود. در تمام بیماران عمل نفرولیتوتریپسی پوستی با موفقیت انجام شده و هیچ گونه عارضه مهم و جدی از جمله صدمات عروقی یا احشایی و نیز خون ریزی غیر معمول در حین یا پس از عمل در هیچ یک از بیماران رخ نداد. در ۹۰ نفر (۷۵ درصد) از بیماران، در سونوگرافی پیگیری هیچ گونه سنگی دیده نشد و یا سنگ های باقیمانده کمتر از ۵ میلی متر بودند.
نتیجه گیری: بی حسی نخاعی یک روش ایمن، موثر و مناسب برای انجام عمل نفرولیتوتریپسی پوستی بوده و می تواند جایگزین خوبی برای بیهوشی عمومی در بالغینی باشد که تحت این عمل قرار می گیرند.
دکتر همایون آقامحمدی ، دکتر صدراله محرابی محرابی سی‌سخت ، دکتر علی اکبر زاده‌پاشا، دکتر مهدی اکبرتبار طوری،
دوره ۱۳، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۸۷ )
چکیده
چکیده:
مقدمه و هدف: به طور معمول رزکسیون ترانس یورترال پروستات تحت بی‌حسی نخاعی یا بیهوشی عمومی انجام می‌شود. یک روش جایگزین استفاده از تزریق داروهای بی‌حسی موضعی همراه تزریق داروهای آرام‌بخش جهت این عمل میباشد. هدف این مطالعه ارزیابی کارایی و عوارض بی‌حسی موضعی همراه با تزریق داروهای آرام‌بخش جهت انجام این عمل میباشد.
مواد و روش‌ها :در این کارآزمایی بالینی آینده‌نگر که طی سال‌های۱۳۸۵ ـ ۱۳۸۴ در بیمارستان شهید لبافی‌نژاد تهران انجام شد، ۶۰ بیمار با بزرگی خوش‌خیم پروستات که کاندید عمل جراحی رزکسیون ترانس یورترال پروستات بودند، به طور تصادفی به دو گروه ۳۰ نفره تقسیم شدند. در گروه اول بی‌حسی نخاعی به روش استاندارد انجام شد. در گروه دوم ۵ دقیقه قبل از شروع عمل ۲۵ میلی‌گرم دیازپام همراه با ۵۰ ـ ۲۵ میلی‌گرم پتیدین داخل وریدی تزریق می‌شد. سپس ۱۰ میلی‌لیتر ژل لیدوکائین ۲ درصد در پیشابراهه تزریق و پوست ناحیه سوپراپوبیک با ۲ میلی‌لیتر لیدوکائین ۱ درصد بی‌حس و با استفاده از یک نیدل نفرستومی شماره ۲۲ از محل بی‌حس شده وارد و با هدایت انگشت۲۰ـ۱۰ میلی‌لیتر لیدوکائین ۱ درصد در سطح سروزی جلوی رکتوم و اطراف رأس پروستات تزریق شد. برای بـــی‌حسی عصب پشتی آلت ۱۰ ـ ۵ میلی‌لیتر لیدوکائین ۱ درصد در قاعده آلت و زیر استخوان پوبیس تزریق و سپس در کلیه بیماران عمل به روش استاندارد انجام شد. در صورت عدم ایجاد بی‌حسی مناسب یا عدم تحمل بیمار روش بیهوشی مناسب انجام می‌شد. شدت درد حین و بعد از عمل با معیار سنجش بصری درد اندازه‌گیری شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون‌های آماری مجذور کای، فیشر و مان‌ویتنی تحلیل گردید.
یافته‌ها: متوسط اندازه پروستات در گروه با بی‌حسی موضعی ۲۵ گرم (دامنه ۵۰ ـ۱۰) و در گروه با بی‌حسی نخاعی ۵/۲۷ گرم (دامنه ۵۰ ـ۱۰) بود. در گروه با بی‌حسی موضعی ۲۵ بیمار(۳/۸۳ درصد) فاقد درد یا درد خفیف داشتند و ۵ بیمار( ۷/۱۶ درصد) درد متوسط تا شدید را گزارش کردند. در گروه با بی‌حسی نخاعی دو نوع شدت درد بالا به ترتیب در ۲۶ و ۴ بیمار (۷/۸۶ و ۳/۱۳ درصد) گزارش شد. درد غیر قابل تحمل در گروه ۱ و۲ به ترتیب در ۷ و۴ بیمار (۳/۲۳ و ۳/۱۳ درصد) مشاهده شد. ۳ بیمار در گروه با بی‌حسی نخاعی (وجود درد و نارضایتی) و ۵ بیمار در گروه با بی‌حسی موضعی(۳ نفر درد شدید و ۲ نفر عدم رضایت) نیاز به بیهوشی عمومی یا استفاده از سایر داروها مانند کتامین داشتند. دو بیمار در گروه نخاعی بعد از عمل سردرد متوسط داشتند و از نظر سایر یافته‌ها تفاوت قابل ملاحظه‌ای با هم نداشتند.
نتیجه‌گیری: بی‌حسی موضعی همراه با تزریق داروهای آرام‌بخش و مسکن یک روش مناسب، کارا و ایمن جهت انجام رزکسیون ترانس یورترال پروستات در بیماران دارای پروستات با وزن کمتر از ۵۰ گرم میباشد.
واژه‌های کلیدی :پروستات، رزکسیون درون پیشابراه، بی‌حسی موضعی
رحیم استوار، دکتر ابوالقاسم پور رضا، دکتر آرش رشیدیان، دکتر صدراله محرابی، دکتر عبد الرسول مهرسای، دکتر محمود محمودی، دکتر حسن افتخار اردبیلی، دکتر غلامرضا پورمند،
دوره ۱۴، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۸۸ )
چکیده
چکیده:
هدف و هدف: نتایج منتشر شده مطالعههای متعدد نشان می‌دهند که حجم نسبتاً بالایی از مراقبت‌های سلامت به طور نا مناسب و غیرضروری ارایه می‌شوند . بزرگی خوش‌خیم پروستات، یک بزرگی غیر بدخیم غده پروستات است. علایم مربوط به این بیماری یکی از متداول‌ترین مشکلات در بیشتر مردان سالمند است. این مطالعه به منظور بررسی و تعیین ملاک‌های مناسب جراحی بزرگی خوش‌خیم پروستات انجام گرفته است.
مواد وروش‌ها: در این مطالعه کیفی که در سال‌های ۱۳۸۷-۱۳۸۶ در دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد، از RAND Appropriateness Method (RAM)که به عنوان ابزاری جهت ارزیابی مناسبت مراقبت‌های بهداشتی ـ درمانی، طراحی شده است، استفاده گردید. یک پانل متشکل از ۹ نفر از متخصصین اورولوژی، لیست سناریوهای مربوط به درمان بزرگی خوش‌خیم پروستات را بر اساس منابع علمی تعیین شده و تجربیات بالینی خود در یک مقیاس نمره‌بندی از ۱ تا ۹ و در دو مرحله مورد بررسی و داوری قرار دادند. پس از جمع‌آوری نهایی، سناریوها در سه گروه مناسب، نا مطمئن و نامناسب دسته‌بندی شدند. برای تهیه لیست سناریوهای درمان بزرگی خوش‌خیم پروستات، از راهنماهای بالینی مربوط به بزرگی خوش‌خیم پروستات استفاده شد که مناسب‌ترین ومعتبرترین آنها با استفاده از ابزار نقد راهنماهای بالینی انتخاب گردید. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون کاپا تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: از تعداد ۲۸۲ سناریوی مربوط به نوع درمان بزرگی خوش‌خیم پروستات که در ۹ اندیکاسیون مرتبط با احتمال عمل جراحی بزرگی خوش‌خیم پروستات قرارداشت، ۷۳ سناریو (۹/۲۵ درصد) مناسب برای جراحی، ۷ سناریو(۵/۲درصد) نامناسب برای جراحی و۱۴ سناریو (۵ درصد) نامطمئن تشخیص داده شد. همچنین از ۹۴ سناریوی مربوط به جراحی بزرگی خوش‌خیم پروستات، ۷۵ سناریو (حدود ۸۰ در صد) مناسب و ۸ سناریو (۵/۸ درصد) نامناسب تشخیص داده شدند .
نتیجه‌گیری: در حال حاضر با توجه به کمبود و یا فقدان شواهد علمی برای تصمیم گیری‌های مناسب در ارایه مراقبت‌های سلامت، روش‌های مبتنی بر توافق از جمله متد به کار رفته در این مطالعه، از مهم‌ترین اقدام‌ها در راستای ارایه خدمات مناسب، ارتقای کیفیت و کاهش هزینه‌ها میباشد. همچنین، نتایج مشابه به دست آمده از سایر مطالعههای انجام گرفته در خصوص تعیین مناسبت درمان بزرگی خوش‌خیم پروستات با روشی که در این مطالعه به کار رفته است، اعتبار وروایی این متد را نشان می‌دهد.
واژه‌های کلیدی: ملاک‌های مناسب، بزرگی خوش‌خیم پروستات، ابزار نقد راهنمای بالینی
سمراد محرابی، محمدرضا سادین، سید محمدعلی قیومی،
دوره ۱۴، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۸۸ )
چکیده
مقدمه و هدف : بیماری انسدادی مزمن ریه و آسم دو بیماری شایع با پیش آگهی و درمان متفاوت می‌باشند. اعتقاد بر این است که اسپیرومتری بهترین وسیله تمایز این دو میباشد، با این حال در این زمینه اطلاعات ناهمگون هستند. هدف از این مطالعه تعیین بهترین پارامترهای اسپیرومتری برای افتراق آسم از بیماری انسدادی مزمن ریه بود.
مواد و روش‌ها: این یک مطالعه مورد ـ شاهدی است که طی سال‌های ۱۳۸۸ ـ ۱۳۸۷ در بیمارستان شهید فقیهی شیراز انجام شد. تعداد ۲۵ بیمار مبتلا به آسم و ۲۵ بیمار مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریوی انتخاب شدند و بیماران هر دو گروه پس از تجویز برونکودیلاتور تحت عمل اسپیرومتری پایه قرار گرفتند. سپس پارامترهای اسپیرومتری بین دو گروه مقایسه شدند. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری تی مستقل، من ویتنی، مجذور کای و تست دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها : نسبت مقادیر میانگین و انحراف‌معیار پارامترهای اسپیرومتری قبل و بعد از مصرف برونکودیلاتور به مقادیر پیش‌بینی شده به ترتیب در گروه بیماران آسم شامل؛ حجم بازدم فعال ثانیه اول و حجم کل بازدم و در گروه بیماران انسدادی مزمن ریه به ترتیب شامل؛ مقاومت مجاری هوایی، حجم باقیمانده و ظرفیت تام ریوی بوده که از این نظر اختلاف معنی‌داری بین دو گروه مشاهده شد (۰۰۱/۰= p).
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه تغییرات پارامترهای اسپیرومتری پس از استنشاق برونکودیلاتور کوتاه اثر، نشانه قابل اعتمادی برای آسم یا بیماری انسدادی مزمن ریه نیست. نسبت افزایش حجم بازدمی‌ثانیه اول پس از استنشاق به مقدار پیش‌بینی شده بهترین پارامتر در این زمینه است، البته نباید جایگزین شک بالینی گردد.
سعادت محرابی، صدراله محرابی ،
دوره ۱۵، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۹ )
چکیده
مقدمه و هدف : یکی از عوارض نادر اعمال جراحی باقی ماندن جسم خارجی در حفرات بدن میباشد که منجر به مشکلاتی برای بیمار؛ پزشک و بیمارستان می‌شود. گوسیپیبوما یک عارضه نادر جراحی است که شامل یک توده یا ضایعه سیستیک مانند ناشی از باقی ماندن گاز جراحی در بدن بیمار میباشد. باقی ماندن جسم خارجی منجر به ایجاد توده، فیستول، آبسه و انسداد بعد از عمل جراحی شده و از طریق بررسی‌های رادیولوژیک تشخیص داده می‌شود. در تمام بیمارانی که از درد، توده قابل لمس و یا عفونت بعد از عمل شاکی هستند باقی ماندن جسم خارجی باید در لیست تشخیص‌های افتراقی قرار گیرد. در این مقاله یک بیمار با دو عدد گاز و لنگاز باقی مانده در شکم با تظاهر سیستیک معرفی می‌شود .
معرفی بیمار: بیمار خانمی۳۲ ساله بود که در سال ۱۳۸۸ به بیمارستان شهید بهشتی یاسوج مراجعه نمود و تحت عمل لاپاراتومی قرار گرفت. بیمار مذبور در سال ۱۳۸۷ تحت عمل سزارین قرار گرفته بود و بعد از عمل از درد شکم، بی اشتهایی و کاهش وزن شکایت داشت. در مراجعات به پزشکان متخصص بررسی‌های انجام شده شامل؛ آزمایشهای مختلف، سونوگرافی، سی‌تی‌اسکن و اندوسکوپی بوده است که یافته‌های سونوگرافی و سی تی اسکن دال بر وجود دو عدد کیست با جدار کلسیفیه در طرفین شکم بود. بیمار با تشخیص کیست هیداتید به جراح معرفی می‌شود. یافته‌های حین عمل توده کیستیک با چسبندگی به احشاء در سمت راست و توده کولون نزولی در سمت چپ بود. یافته پاتولوژی وجود گاز درتوده سمت راست و لنگاز در داخل روده در سمت چپ بوده است.
نتیجه‌گیری: در بیماران بعد از عمل جراحی که با درد شکم و یا توده شکمی‌مراجعه می‌کنند، باقی‌ماندن جسم خارجی باید در لیست تشخیص‌های افتراقی قرار گیرد.
صدراله محرابی، مهدی اکبر تبار طوری، علی اکبر صابری نژاد،
دوره ۱۵، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۸۹ )
چکیده
مقدمه و هدف: نفرولیتوتریپسی پوستی اغلب مواقع تحت بیهوشی عمومی‌انجام می‌گیرد، در حالی که عوارض و هزینه بیهوشی عمومی‌بیشتر از بی‌حسی نخاعی میباشد، هدف این مطالعه مقایسه کارایی و عوارض بی‌حسی نخاعی و بیهوشی عمومی‌در بیماران بزرگسال کاندید عمل نفرولیتوتریپسی پوستی بود.
مواد و روش‌ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی است که طی سال‌های ۱۳۸۸ـ ۱۳۸۷ بر روی ۱۱۰ بیمار بالای ۱۸ سال مبتلا به سنگ کلیه و حالب فوقانی کاندید نفرولیتوتریپسی پوستی که به کلینیک ارولوژی شهید مفتح یاسوج مراجعه نمودند انجام شد، بیماران بعد از اخذ رضایت آگاهانه جهت انجام عمل و نوع بیهوشی به روش زلن به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند، در گروه اول به روش استاندارد تحت بیهوشی عمومی‌قرار گرفتند و در گروه دوم بی‌حسی نخاعی در حالت نشسته با نیدل اسپاینال شماره ۲۵ـ ۲۳ در فضــای بین مهره‌ای و با ۵/۲ میلی‌لیتر بوپیواکائین ۵/ درصد و ۵/ میلی‌لیتر فنتانیل (۲۵ میکروگرم) به روش استاندارد انجام شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری مجذور کای و تی دانشجویی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: متوسط اندازه سنگ در گروه اول و دوم به ترتیب ۶/۱۰ ± ۹/۳۰ میلی‌متر و ۸/۹ ± ۸/۳۲ میلی‌متر بود که از این نظر اختلاف معنی‌داری نداشتند(۰۵/ p >). از نظر کارآیی و موفقیت عمل در گروه اول و دوم، به ترتیب ۸۰ درصد و ۷/۷۲ درصد عاری از سنگ بودند، یا رزیدو کمتر از ۴ میلی‌متر داشتند. نیاز به داروهای مخدر در روز عمل در گروه اول و دوم به ترتیب ۱/۳ ± ۴/۱۲ میلی‌گرم و ۳/۲ ±۸/۷ میلی‌گرم معادل مورفین سولفات بود که اختلاف معنی‌داری با هم داشتند(۰۳/=p). همچنین میانگین هزینه داروهای بی هوشی در گروه اول و دوم به ترتیب ۷/۳± ۲۳ و ۳/۱ ± ۵/۴ دلار بود که اختلاف معنی‌داری با هم داشتند(۰۰۱/=p).
نتیجه‌گیری: بی‌حسی نخاعی با ترکیب مارکائین و فنتانیل یک روش ایمن و با کارآیی بالا جهت انجام عمل نفرولیتوتریپسی پوستی در افراد بزرگسال بوده و یک روش کم هزینه برای این عمل میباشد.
مهین روزی طلب، بیژن محمدی، شهلا نجفی دولت اباد، صدرالله محرابی،
دوره ۱۵، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۸۹ )
چکیده
مقدمه وهدف: بیماری‌های قلبی‌ـ عروقی و عدم کفایت همودیالیز اصلی ترین عوامل تعیین کننده ناتوانی و مرگ و میر در بیماران دیالیزی است. بالا بردن کفایت همودیالیز در پیش آگهی بیماران کاملاً مؤثر است. روش‌های متعددی برای بررسی میزان نیاز و کفایت همودیالیز وجود دارد. یکی از این روش‌ها، بررسی و محاسبهKt/V بیماران همودیالیزی است. این مطالعه با هدف تعیین میزان کفایت همودیالیز بیماران مراجعه کننده به بخش‌های همودیالیز انجام شد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی ـ مقطعی است که در سال ۱۳۸۸ بر روی ۴۱ بیمار واجد شرایط در دانشگاه علوم پزشکی یاسوج انجام شد. از کلیه بیماران قبل و بعد از انجام همودیالیز نمونه خون تهیه و میزان نیتروژن اوره خون و کراتینین اندازه‌گیری شد. برای بررسی کفایت همودیالیز از روش Kt/V و نسبت کسر اوره استفاده گردید. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری آنالیز واریانس یک‌طرفه، آزمون تی و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که میانگین نیتروژن اوره خون قبل از دیالیز، ۶/۲۳ ± ۹/۶۹ میلی‌گرم درصد و بعد از آن ۹۶/۱۱± ۶۳/۳۲ میلی‌گرم درصد بود که اختلاف معنی‌داری را نشان می‌دهد(۰۵/۰p<). به طور کلی در بخش‌های همودیالیز بیمارستان‌های استان، حداقل میزان Kt/V، ۴۵/۰ و حداکثر ۷۷/۱ با میانگین ۴/۰ ± ۹۴/۰ بوده است. با توجه به معیارKt/V، ۱۷ نفر(۵/۴۱ درصد) دارای کفایت مطلوب دیالیز، ۳ نفر ( ۳/۷ درصد) نزدیک به میزان مطلوب و ۲۱ نفر(۲/۵۱ درصد ) کمتر از حد مطلوب بودند. حداقل میزان نسبت کسر اوره، ۲۸ درصد و حداکثر میزان آن ۷۵ درصد با میانگین، ۶۹/ ± ۵۰ درصد بود. با توجه به معیار نسبت کسر اوره ، ۱۱ نفر (۸/۲۶ درصد) دارای کفایت مطلوب دیالیز، ۱۰ نفر (۴/۲۴ درصد) نزدیک به میزان مطلوب و ۲۰ نفر( ۸/۴۸ درصد) کمتر از حد مطلوب بودند.
نتیجه‌گیری: با توجه به معیار Kt/V و نسبت کسر اوره درصد بالایی از بیماران این مراکز همودیالیز ناکافی داشتند. با توجه به اهمیت موضوع و ارتباط مستقیمی‌که بین میزان کفایت همودیالیز و نتایج کلینیکی و مرگ و میر وجود دارد، لازم است علل آن بررسی و رفع گردد.
صدراله محرابی، محمد فراروئی، ابوالقاسم هادی نیا،
دوره ۱۶، شماره ۴ - ( ۷-۱۳۹۰ )
چکیده
زمینه و هدف: در حال حاضر درمان انتخابی سنگهای کوچک‌تر از ۲۵ـ۲۰ میلی‌متر کلیه و ابتدای حالب فوقانی، سنگ شکن برون اندامی میباشد. هدف این مطالعه بررسی کارآیی دستگاه سنگ‌شکن ضربه‌ای برون اندامی آریان ۱۰۱ در درمان سنگ های کلیه و حالب فوقانی بود.
روش بررسی : در این کارآزمایی بالینی که طی سال های ۱۳۸۸-۱۳۸۷ در دانشگاه علوم پزشکی یاسوج انجام شد، تعداد ۱۸۴ نفر از افراد بالای ۱۸ سال که مبتلا به سنگ کلیه و حالب فوقانی با قطر۲۰ـ۶ میلی‌متر بوده و کاندید سنگ‌شکن بودند، بعد از اخذ رضایت کتبی وارد مطالعه شدند. سنگ‌شکن در وضعیت سوپاین با هدایت فلوروسکوپی به روش استاندارد و با دستگاه آریان ۱۰۱ با ولتاژ ۱۲ کیلو ولت شروع شد و طی ۱۰ دقیقه به ۱۸ کیلو ولت افزایش یافت. دو هفته بعد از سنگ‌شکن مجدداً بیماران ویزیت شده وگرافی ساده شکم و سونوگرافی انجام شده و موفقیت سنگ‌شکنی بر حسب تغییر اندازه سنگ، اندازه‌گیری و ثبت شد. در صورت وجود سنگ بزرگ‌تر از ۵ میلی‌متر سنگ‌شکنی مجدد انجام می شد. داده‌ها جمع‌آوری و با استفاده از آزمون آماری کای دو تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: کارآیی سنگ‌شکن آریان۱۰۱ در مورد سنگهای بزرگ‌تر از ۱۰ میلی‌متر کلیه، ۸/۴۲ درصد کامل، ۷/۲۹ درصد نسبی و۴۵/۲۷ درصد ناموفق، در سنگهای حالب فوقانی۴۰ درصد کامل، ۲۶ درصد نسبی و ۳۴ درصد ناموفق و کارآیی کامل در سنگهای کوچک‌تر از ۱۰ میلی‌متر در کلیه و حالب فوقانی به ترتیب ۹/۵۳ و ۷/۴۶ درصد بود.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد، دستگاه سنگ‌شکن ضربه‌ای برون اندامی آریان ۱۰۱ در درمان سنگهای کوچک‌تر از ۱۰ میلی‌متر موفقیت مناسبی دارد، ولی در درمان سنگهای بزرگ‌تر از۱۰ میلی‌متر کارایی مناسب ندارد، هر چند نیاز به مطالعات بیشتر دارد.
صدرالله محرابی، زینب صناعی مقدم، کامبیز کریم زاده شیرازی، محمدرضا ربانی، حمید نیکنام، امرالله روزبهی،
دوره ۱۶، شماره ۵ - ( ۹-۱۳۹۰ )
چکیده
زمینه و هدف: در یادگیری از طریق همتایان، همزمان دانشجویان به عنوان معلم و فراگیر عمل می‌کنند. هدف این مطالعه بررسی تأثیر آموزش به کمک همتایان بر مهارت‌های استدلال بالینی دانشجویان پزشکی مقاطع کارورزی و کارآموزی بود.
روش‌بررسی: این مطالعه کارآزمایی آموزشی در شش دوره متوالی بر روی دانشجویان کارآموز (۴۲ نفر) و کارورز (۲۴ نفر) که بر اساس حروف الفبا در قالب گروههای ۷ نفره و۴ نفره همزمان وارد بخش اورولوژی می‌شدند، انجام شد. سه دوره اول به عنوان گروه شاهد و سه دوره دوم به عنوان گروه مورد در نظر گرفته شدند. بخشی از وظایف آموزشی اساتید در گروه مورد به عهده کارورزان قرار گرفت و جنبه‌های مختلف توانایی استدلال بالینی دانشجویان در مراحل پیش و پس از مداخله آموزشی مورد سنجش قرار گرفت. داده‌ها با آزمون آماری تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نمرات کارآموزان گروه مورد در حیطه‌های؛ اقدامات تشخیصی، فرضیه‌سازی بالینی و حل مسئله افزایش معنی‌داری نسبت به نمرات گروه شاهد نشان داد(۰۵/۰p<)، در حالی که نمرات کارورزان گروه مورد در این حیطه‌ها افزایش معنی‌داری نشان نداد(۰۵/۰p>).
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد، یادگیری به کمک همتایان بر افزایش مهارت استدلال بالینی دانشجویان مقطع کارآموزی مؤثر است. ایفای نقش دانشجو به عنوان معلم باعث تلفیق نگرش، مهارت و دانش در آموزش دهنده و آرامش در یاد گیرنده می‌شود.
راضیه وحدانی، صدراله محرابی، جانمحمد ملکزاده، رامین جان‌نثار، هیبت اله صادقی، اسماء شفایی‌پور،
دوره ۱۶، شماره ۶ - ( ۱۱-۱۳۹۰ )
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به اثبات اثر داروهای گیاهی مختلف در درمان سنگ کلیه، هدف این مطالعه بررسی تأثیر عصاره آبی بن‌سرخ بر پیشگیری از سنگ کلیه ناشی از اتیلن گلیکول در موش نر نژاد ویستار بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی ۴۴ سر موش نر نژاد ویستار به صورت تصادفی به ۴ گروه مساوی به این شرح تقسیم شدند؛ گروه کنترل سالم که آب آشامیدنی و رژیم غذایی نرمال و گروه کنترل منفی که آب حاوی اتیلن گلیکول ۱ درصد دریافت کردند. گروههای پیشگیری با دوز کم و بالا که علاوه بر اتیلن گلیکول، تحت گاواژ روزانه عصاره آبی گیاه بن سرخ به میزان ۷۵۰ و ۱۵۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم قرار گرفتند. در روزهای اول، ۱۵ و۳۰، نمونه ادرار ۲۴ساعته موش‌ها جمع‌آوری و در پایان مطالعه موش‌ها بیهوش شده و خون‌گیری از قلب آنها انجام شد. بعد از بیهوشی با اتر و کشتن موش‌ها کلیه آنها جداشد. سپس برش‌های بافتی تهیه شده و با میکروسکوپ نوری میزان رسوب کریستال‌های اگزالات کلسیم بررسی شد. داده‌ها با آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که تعداد رسوبات اگزالات کلسیم در گروه کنترل منفی(۱/۲۶±۷/۱۸)، پیشگیری با دوزکم(۲/۸±۳/۵) و پیشگیری با دوز بالا(۸/۸۲±۶/۸۰)، نسبت به گروه کنترل سالم (بدون رسوب) افزایش یافت که این اختلاف در گروه پیشگیری با دوز بالا نسبت به کنترل سالم معنی‌دار بود(۰۵/۰p<). میزان اگزالات ادراری در روز ۳۰ در دو گروه پیشگیری و کنترل منفی به طور معنی‌داری از گروه کنترل سالم بیشتر بود(۰۵/۰p<).
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که عصاره آبی بن سرخ اثر پیشگیری کننده از ایجاد سنگ کلیه نداشته و باعث افزایش میزان رسوب کریستال‌های اگزالات کلسیم در کلیه می‌شود.
اسما شفایی‌پور، صدراله محرابی، جانمحمد ملکزاده، رامین جان نثار، هیبت اله صادقی، راضیه وحدانی، رضا محمدی،
دوره ۱۷، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۱ )
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به اثبات اثر داروهای گیاهی مختلف در درمان سنگ کلیه، هدف این مطالعه بررسی اثرات عصاره آبی گیاه خاراشتر بر پیشگیری از ایجاد سنگ اگزالات کلسیم درکلیه موش صحرایی‌نر نژاد ویستار دریافت کننده اتیلن گلیکول بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی ۴۰ سر رت نر نژاد ویستار به طور تصادفی به۴ گروه مساوی تقسیم شدند. رت های گروه کنترل سالم و کنترل منفی به ترتیب آب معمولی و آب حاوی اتیلن گلیکول ۱ درصد دریافت کردند. گروههای پیشگیری با دوز کم و بالا، علاوه براتیلن گلیکول ۱ درصد درآب آشامیدنی عصاره خاراشتر با دوزهای۵۰۰ و۱۰۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم به صورت گاواژ روزانه دریافت کردند. جهت اندازه‌گیری فاکتورهای بیوشیمیایی ادرار در روزهای صفر، ۱۵ و ۳۰ مطالعه نمونه ادرار ۲۴ ساعته آنها جمع‌آوری شد. در پایان پژوهش پس از بیهوشی نمونه خون از رت‌ها گرفته شد و سپس کلیه آنها خارج گردید و از نظر تعداد تجمعات بلورهای اگزالات کلسیم بررسی شد. داده‌ها با آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: بین تعداد تجمعات بلورهای اگزالات کلسیم در گروه های مورد بررسی تفاوت معنی‌داری وجود نداشت(۰۵/۰p>). مقایسه غلظت اگزالات ادرار در روز ۳۰ نشان داد که گروه های پیشگیری و کنترل سالم نسبت به گروه کنترل منفی دارای اگزالات ادراری پایین‌تر بوده که این تفاوت از این نظر معنی‌دار بود(۰۵/۰p<).
نتیجه‌گیری: عصاره آبی خاراشتر با کاهش میزان اگزالات و افزایش سیترات ادرار در پیشگیری سنگهای کلسیم اگزالات در رت به عنوان یک مدل حیوانی مناسب، تا حدودی مؤثر است، هرچند در میزان کریستال‌های کلسیم اگزالات تأثیری ندارد.
صدراله محرابی، مهرداد رضایی، مرضیه شهبازی‌پر، محمد ذوالعدل، مهدی جان نثار،
دوره ۱۸، شماره ۴ - ( ۵-۱۳۹۲ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: سنگ ادراری یکی از علل مهم موربیدیتی در کودکان است. هدف این مطالعه تعیین عوامل مؤثر در بروز سنگ ادراری در کودکان زیر ۱۴ سال بود.
روش بررسی: در این مطالعه موردـ شاهدی از بین کودکان زیر ۱۴ سال مراجعه کننده به کلینیک شهید مفتح شهر یاسوج که تشخیص سنگ ادراری در آنان بر اساس دوبار سونوگرافی تأیید شده بود، ۴۸ کودک واجد شرایط انتخاب شده و به عنوان گروه مورد پرسشنامه حاوی اطلاعات دموگرافیک، محل و اندازه سنگ جهت ایشان تکمیل گردید. تعداد ۴۸ نفر به عنوان گروه شاهد از کودکان سالم زیر ۱۴ سال که جهت بررسی رشد و سلامتی به کلینیک مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. پارامترهای سرمی و ادراری مؤثر در سنگ سازی در دو گروه چک شده و داده‌ها با استفاده ازآزمون‌های آماری میانگین، مجذور کای و تست تی تحلیل شدند.
یافته‌ها: در ۸/۷۰ درصد کودکان گروه مورد سابقه مثبت خانوادگی سنگ ادراری وجود داشت. هیپرکلسیوری در ۴/۳۵ درصد هیپراگزالوری در ۸/۱۷درصد، هیپراوریکوزوری در ۷/۱۶ درصد و هیپوسیتراتوری در ۶/۱۳ درصد گروه مورد وجود داشت. میانگین میزان کلسیم ادرار در گروه مورد ۴۷/۰ و در گروه شاهد ۲۴/. و میانگین میزان اسیداوریک ادرار در گروه مورد ۹۱/۰ و در گروه شاهد ۵۴/۰ بود(۰۵/۰>p).در ۳/۵۸ درصد سنگهای کلیه منفرد و ۸/۹۵ درصد اندازه ۴ میلی‌متری و کمتر داشتند. شایع‌ترین علامت(۱/۵۸ درصد) هنگام مراجعه در کودکان مبتلا به سنگ ادراری بی‌قراری و سوزش حین ادرار کردن بود.
نتیجه‌گیری: طبق نتایج این مطالعه، هیپرکلسیوری، هیپراوریکوزوری، هیپراگزالوری و سابقه مثبت خانوادگی از عوامل مهم سنگ ادراری کودکان بوده واغلب سنگهای کودکان کوچک تر از ۴ میلی متر و منفرد می‌باشند.
واژه‌های کلیدی: سنگ ادراری، کودکان، هیپرکلسیوری
صدراله محرابی، فرزانه رحیمی، حمیدرضا غفاریان شیرازی، ابوالقاسم هادی نیا،
دوره ۱۸، شماره ۵ - ( ۶-۱۳۹۲ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: دسترسی به سیستم لگنچه و کلیه‌ها اولین مرحله در مداخلات پوستی، مانند نفرولیتوتومی پوستی(PCNL) و اندوپیلوتومی میباشد که معمولاً با استفاده از تزریق هوا یا ماده حاجب به سیستم لگنچه و کالیس‌ها تحت هدایت فلوروسکوپی حاصل می‌شود. هدف این مطالعه مقایسه کارآیی و عوارض جانبی پیلوگرام هوای اتاق و پیلوگرام ماده حاجب در عمل PCNL بود.
روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی۱۰۰ بیمار بزرگ‌تر از ۱۸ سال مبتلا به سنگ کلیه و ابتدای حالب فوقانی که کاندید عمل PCNL بودند، به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شد. در تمام بیماران تحت بی‌حسی نخاعی در پوزیشن سوپاین یک کاتتر حالبی F۵ کار گذاشته و بیماران به پوزیشن پرون برگردانده شدند. در گروه کنترل جهت نمایاندن لگنچه و کالیس‌ها ۴۰-۱۵ میلی‌لیتر ماده حاجب از طریق کاتتر تحت هدایت فلوروسکوپی تزریق شد، در گروه مداخله ۴۰-۱۵ میلی‌لیتر هوای اتاق به روش مشابه تزریق شد. سپس PCNL به روش استاندارد در تمام بیماران انجام شد. خصوصیات دموگرافیک و متغیرهای حین و بعد از عمل مانند؛ مدت زمان دسترسی به سیستم، زمان رادیاسیون، هیپوکسی و عوارض قابی عروقی و ریوی در دو گروه با هم مقایسه شدند. داده ها با آمار توصیفی شامل؛ فراوانی، میانگین و انحراف معیار و آزمون تی دانشجویی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: سن، جنس و میانگین اندازه سنگ در دو گروه مشابه بود. مدت زمان دسترسی به سیستم در گروه کنترل۶۲/۱±۹۶/۷ دقیقه و در گروه مداخله ۴۴/۱±۳۴/۷ دقیقه بود (۰۴/۰p=). زمان رادیاسیون در گروه کنترل ۳/۰±۰۶/۱ دقیقه و در گروه مداخله ۲۴/۰±۹۵/۰ دقیقه بود (۰۴/۰p=). هیپوکسی و عوارض قلبی عروقی و ریوی در دو گروه وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: استفاده از هوای اتاق جهت نمایاندن لگنچه و کالیس‌ها در PCNL امکان‌پذیر، بی‌خطر و مؤثر بوده، مدت زمان رادیاسیون و مدت زمان دسترسی به سیستم را کمتر کرده و هیچ‌گونه هزینه‌ای ندارد و می‌تواند یک جایگزین خوب برای پیلوگرام ماده حاجب شود.
واژه‌های کلیدی: پیلوگرام هوا، پیلوگرام ماده حاجب، پرکوتانئوس نفرولیتوتریپسی
صدراله محرابی، حمیدرضا غفاریان شیرازی، علی شفیعیرونیزی، فرهاد محرابی ،
دوره ۱۹، شماره ۹ - ( ۹-۱۳۹۳ )
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به اختلاف نظر در خصوص بهترین وضعیت جهت عمل نفرولیتوتریپسی پوستی، هدف این مطالعه مقایسه میزان موفقیت، عوارض و رضایت‌مندی بیماران در عمل نفرولیتوتریپسی پوستی در دو وضعیت سوپاین و پرون با بی‌حسی نخاعی بود.
روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، ۶۰ بیمار مبتلا به سنگ کلیه و کاندید عمل نفرولیتوتریپسی به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. در گروه اول در وضعیت سوپاین نفرولیتوتریپسی به روش استاندارد انجام شد، گروه دوم بعد از چرخش بیمار به وضعیت پرون مشابه گروه اول نفرولیتوتریپسی انجام شد. بعد از عمل میزان رضایت‌مندی بیماران از موقعیت حین عمل با فرم رضایت سنجی بک در هر دو گروه ارزیابی شد. دو هفته بعد، بیماران پذیرش و موفقیت عمل با سونوگرافی ورادیوگرافی ارزیابی شد. داده‌های جمع‌آوری شده با نرم‌افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: مدت بستری در بیمارستان در گروه سوپاین ۰۲/۱±۴۴/۲ روز و در گروه پرون ۵۶/۰±۱۲/۲ روز بود. میزان رضایت‌مندی بیماران در گروه وضعیت سوپاین، ۷/۸۹ درصد و در وضعیت پرون ۳/۶۱ درصد بود که از لحاظ آماری اختلاف معنی‌داری مشاهده شد(۰۱۸/۰=p). میزان کارایی و پاک‌سازی از سنگ در دو گروه سوپاین و پرون به ترتیب ۶۹ و۴/۵۸ درصد بود(۱۹/۰=p).
نتیجه‌گیری: انجام نفرولیتوتریپسی در وضعیت سوپاین یک روش ایمن و با کارایی مشابه نسبت به روش پرون جهت درمان سنگهای ادراری میباشد و رضایت مندی بیماران نیز از این وضعیت بیشتر است هر چند مطالعات مشابه با حجم نمونه بیشتر ضروری میباشد.
علیرضا دهقان منشادی، مهتاب رستمی‌حسینخانی، محسن نیک سرشت، عظیم هدایت پور، مهدی اکبر تبار طوری، صدرالله محرابی، رضا محمودی،
دوره ۲۰، شماره ۸ - ( ۸-۱۳۹۴ )
چکیده
زمینه و هدف: بلوغ آزمایشگاهی تخمک یک تکنیک نوید بخش برای کاهش هزینه‌ها و عوارض ناشی از تحریک تخمدان به وسیله گونادوتروپین‌ها میباشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر همزمان فاکتور رشد شبه انسولینی‌ـ۱ و آنتی‌اکسیدان‌های سیستئامین و بتا مرکاپتواتانول بر میزان تکامل آزمایشگاهی تخمک نا بالغ بوده است.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ۴۸ ساعت پس از تزریق ۵/۷ واحد بین‌المللیPMSG به موش‌های ماده نا بالغ، تخمک‌های ژرمینال وزیکول از تخمدان موش‌ها جدا شدند. سپس این تخمک‌ها به محیط کشت TCM۱۹۹ حاوی ۵۰ نانوگرم بر میلی‌لیتر فاکتور رشد شبه انسولینی ـ۱ و میزان۱۰۰ میکرومول سیستئامین و بتا مرکاپتواتانول منتقل شدند. بعد از ۲۴ ساعت کشت، تخمک‌ها به متاز دو رسیده و این تخمک‌های بالغ شده در محیط لقاح آزمایشگاهی لقاح داده شدند و تکامل جنینی تا مرحله دو سلولی مورد بررسی قرار گرفت. داده‌های به دست آمده از این مطالعه به وسیله تست آماری آنالیز واریانس و پس آزمون توکی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که میزان بلوغ، لقاح و تشکیل جنین دوسلولی در تخمک ژرمینال وزیکول با سلول کومولوس درمحیط کشت TCM۱۹۹ حاوی فاکتور رشد شبه انسولینی-۱ ، سیستئامین و بتا مرکاپتواتانول، به ترتیب ۱۰/۹۲، ۳۰/۹۳، ۶۰/۸۰ درصد و در تخمک ژرمینال وزیکول بدون سلول کومولوس در همین محیط کشت به ترتیب ۸۰/۶۵، ۰۰/۶۴ ،۶۰/۵۸ بوده است. که این تفاوت از لحاظ آماری معنی‌دار میباشد(۰۰۱/۰p<).
نتیجه‌گیری: ترکیب همزمان فاکتور رشد شبه انسولینی، سیستئامین و بتا مرکاپتواتانول، میزان بلوغ، لقاح و تشکیل جنین دو سلولی را در تخمک‌های با سلول کومولوس نسبت به تخمک‌های بدون سلول کومولوس به میزان بیشتری افزایش داد و این بیانگر ضرورت افزودن مکمل های فاکتور رشد و آنتی‌اکسیدان‌ها به محیط کشت و وجود سلول کومولوس میباشد.
