سید محمدرضا گوشه، محمدرضا پی پل زاده، ، رضا آخوندزاده، علیرضا اولی پور، زینب علیزاده، سید علی صحافی،
دوره ۱۸، شماره ۶ - ( ۷-۱۳۹۲ )
چکیده
زمینه و هدف: درد بعد از عمل ترخیص از ریکاوری و بیمارستان را به تأخیر می‌اندازد. هدف این مطالعه بررسی تأثیر تزریق سولفات منیزیوم حین عمل، بر درد بعد از عمل بیماران کاندید جراحی فتق اینگوینال تحت بیهوشی عمومی بود.
روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی۳۰ بیمار کاندید جراحی هرنی اینگوینال یک طرفه به صورت تصادفی به دو گروه مساوی مداخله(انفوزیون سولفات منیزیوم۴۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم و سپس ۱۵میلی‌گرم بر کیلوگرم در ساعت حین جراحی و تا ۲۰ دقیقه پس از آن) و کنترل(انفوزیون سرم فیزیولوژی ایزوتونیک با همین مقدار و روش) تقسیم شدند. پس از جراحی، میزان درد با استفاده از مقیاس سنجش بصری درد(VAS) در دقیقه ۳۰، ساعت ۲، ۶، ۱۲و ۲۴ بعد از قطع انفوزیون، میزان پتیدین مصرفی، علایم حیاتی و عوارض جانبی بررسی شد. داده‌ها با آزمون‌های آماری مجذور کای و آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه وتحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین نمرات VAS در دقیقه۳۰، ساعت۲، ۶، ۱۲ و ۲۴ بعد از عمل و میزان مصرف مپریدین در گروه سولفات منیزیم به طور معنی‌داری کمتر از گروه کنترل بود(۰۵/۰>p).
نتیجه‌گیری: سولفات منیزیم به صورت موفقیت‌آمیزی می‌تواند درد پس از عمل و میزان مصرف مخدر پس از جراحی را بدون ایجاد عوارض جانبی کاهش دهد.
واژه‌های کلیدی: هرنی اینگوینال، درد پس از عمل، سولفات منیزیم
محمد صالح غفاری گوشه، بهمن خلیلی، سلیمان خیری، آمنه شارقی، سعید حیدری سورشجانی،
دوره ۲۲، شماره ۲ - ( خرداد و تير ۱۳۹۶ )
چکیده
چکیده:
زمینه و هدف: آنتامبا ژنژیوایس و تریکوموناس تناکس تک یاخته‌های دهانی هستند که ممکن است باعث ژنژیویت و پریودنتیت شوند. هدف از مطالعه حاضر تعیین میزان شیوع این دو تک یاخته در افراد بالای ۱۴ سال مبتلا به پریودنتیت وژنژیویت صورت بود.
روش بررسی: دراین مطالعه توصیفی ـ مقطعی۵۴۰ بیمار مراجعه کننده به درمانگاه دندانپزشکی رسالت شهرکرد درسال ۱۳۹۴ در دو گروه ۲۷۰ نفری بیماران شامل؛ پریودنتیت و ژنژیویت و افراد سالم وارد مطالعه شدند. نمونه‌های تهیه شده به روش‌های گسترده مرطوب، رنگ‌آمیزی گیمسا و تریکروم مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون‌های آماری مجذور کای، ازمون دقیق فیشر و انالیز رگرسیون تجزیه وتحلیل شدند.
یافته‌ها: در گروه افراد سالم هیچ مورد مثبتی از نظر آنتامباژنژیوالیس و تریکوموناس تناکس مشاهده نشد. میزان شیوع آنتامبا ژنژیوایس و تریکوموناس در افراد بیمار در روش گسترش مرطوب ۳ درصد، رنگ‌آمیزی تریکروم ۹/۱ درصد و در رنگ‌آمیزی گمیسا ۷/۰ درصد بود. براساس مدل رگرسیون لوجستیک هیچ کدام از متغیرهای سن، جنس، محل سکونت، استعمال دخانیات، استفاده از مسواک، استفاده از نخ دندان و pH دهان ارتباطی با شیوع عفونت تک یاخته‌ای آنتامباژنژیوالیس و تریکوموناس تناکس نداشتند(۰۵/۰<p).
نتیجه‌گیری: در افراد مبتلا به پریودنتیت و ژنژیویت مراجعه کننده به کلینیک دندان پزشکی عفونت انگلی به آنتامبا ژینژیوالیس و تریکومکوناس واژینالیس در حد پایین است و احتمالاً عوامل غیر انگلی دیگری از جمله باکتری‌ها و یا دیگر میکروارگانیزم‌ها در ایجاد آن نقش دارند.
