رحمان سوری، محمد دارابی، کیا رنجبر، زهرا مصدق نیشابوری، اعظم رمضان خانی،
دوره ۲۴، شماره ۳ - ( ۴-۱۳۹۸ )
چکیده
زمینه و هدف: در چاقی، آدیپوکاینهایی که از بافت چربی ترشح میشوند، التهاب ایجاد میکنند و باعث عوارض جانبی میشوند. در میان گستره وسیع آدیپوکاینها، آپلین به دلیل ارتباط با شاخصهای ترکیب بدن مانند؛ درصد چربی، شاخصهای التهابی و مقاومت به انسولین مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین و بررسی تأثیر تمرین ترکیبی(استقامتی و قدرتی) بر سطوح آپلین، اینترلوکین ـ۶ و پروتئین واکنشی‌ـ Cدر مردان میانسال کمتحرک چاق بود.
روش بررسی: در یک مطالعه تجربی،۳۰ مرد ۴۸ تا ۶۰ سال با میانگین قد۵۱/۷±۴۳/۱۷۴ سانتیمتر، میانگین وزن ۲۶/۵±۵۳/۹۳ کیلوگرم و شاخص توده بدن ۸۱/۰±۸۸/۳۰ کیلوگرم بر مترمربع به صورت هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه کنترل(تعداد=۱۵) و تمرین ترکیبی(تعداد= ۱۵) تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل ۱۲ هفته تمرین ترکیبی استقامتی و قدرتی بود. نمونه‌گیری خونی قبل و بعد از ۱۲ هفته برای اندازهگیری آپلین، اینترلوکین‌ـ۶، پروتئین واکنشی‌ـ Cو شاخص مقاومت به انسولین انجام گرفت. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون‌های تی وابسته و مستقل تحلیل شدند.
یافتهها: یافتههای پژوهش نشان داد که برنامه تمرین ترکیبی موجب کاهش معنیدار نمایه توده بدنی(۰۰۲/۰=p)، درصد چربی (۰۰۱/۰=p)، شاخص مقاومت به انسولین(۰۱۹/۰=p)، شاخصهای التهابی اینترلوکین‌ـ۶ (۰۰۱/۰=p)، پروتئین واکنشی ـC(۰۲۳/۰=p) و آپلین(۰۰۱/۰=p) و افزایش معنیدار حداکثر اکسیژن مصرفی(۰۰۲/۰=p) و یک تکرار بیشینه(۰۰۱/۰=p) نسبت به گروه کنترل شد.
نتیجه‌گیری: بهطورکلی، بهنظر میرسد ۱۲ هفته تمرین ترکیبی با کاهش وزن و توده چربی بدن بر بهبود مقاومت به انسولین، شاخصهای التهابی (اینترلوکین ـ۶ و پروتئین واکنشی ـ C) و کاهش سطوح آپلین تأثیرگذار باشد.
