عین الله قنبری نژاد، کوروش محمدی، آزیتا امیر فخرایی، کبری حاجی علیزاده،
دوره ۲۶، شماره ۵ - ( ۸-۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه و هدف: کارکنان مراکز بهداشتی با برخی از عوامل استرس‌زا هم‌چون مشکلات بیماران، پاسخگویی به سؤالات گاه و بیگاه همراهان بیمار، شیفت‌های کاری مختلف، فرسودگی شغلی و تعارض کار ـ خانواده مواجه باشند، لذا هدف از این پژوهش تعیین و مقایسه اثربخشی آموزش مبتنی بر نظریه انتخاب و آموزش خلاقیت بر میزان تاب‌آوری و هیجان اندیشه در کارکنان بهداشت و درمان شهر یاسوج بود.
روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی می‌باشد که با استفاده از روش پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل بود و در سال ۱۳۹۸ـ۱۳۹۷ انجام شد، جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان بهداشت و درمان شهرستان یاسوج بودند که با استفاده از روش نمونهگیری مبتنی بر هدف یا در دسترس از بین کارکنان بهداشت و درمان شهرستان یاسوج با توجه به ملاک‌های در نظر گرفته شده، تعداد ۴۵ نفر از این افراد به صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل تقسیم شدند(۱۵ نفر برای هر گروه). سپس پرسشنامههای تاب آوری، هیجان اندیشه از هر سه گروه آزمودنی گرفته شد، گروه آزمایش آموزش خلاقیت درمانی و آموزش نظریه انتخاب را در ۸ جلسه ۹۰ دقیقهای به مدت ۲ ماه دریافت کردند و گروه کنترل در این مدت آموزشی دریافت نکردند. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون‌های آماری تحلیل کواریانس تک متغیری و چندمتغیری تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که بین گروه‌های آزمایش از لحاظ متغیرهای وابسته سطح (۴۵/۶۸= Fو ۰۰۱/۰>p) تفاوت معنیداری وجود ندارد؛ بنابراین فرضیه اصلی پژوهش رد می‌شود، یعنی اثربخشی دو روش آموزش نظریه انتخاب و آموزش خلاقیت بر میزان هیجان اندیشه، تاب‌آوری و در کارکنان بهداشت و درمان یکسان است.
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش نشان داده است که شرکت در جلسات گروهی و افزایش کنش و واکنش‌های گروهی و تبادل اطلاعات و تجربه‌های هریک از کارکنان درجلسات آموزشی وآشنایی با نیازهای اساسی هم‌چنین آشنایی کارکنان مؤلفههای شخصیتی خلاقیت درمانی شامل(اعتماد به نفس، جسارت ورزی و ریسک‌پذیری)، می‌تواند منجر به افزایش تاب‌آوری، پویایی در آنها شود.
