|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
۱ نتیجه برای قطره سامانی
هادی قائدی، محمد فرامرزی، کیهان قطره سامانی، ابراهیم بنی طالبی، اکبر اعظمیان جزی، دوره ۲۳، شماره ۲ - ( خرداد و تیر ۹۷ ۱۳۹۷ )
چکیده
زمینه و هدف: پروتئین ویژه بافت چربی۲۷ (Fat-Specific Protein ۲۷) یکی از پروتئینهایی است که در تنظیم و متابولیسم قطره چربی نقش دارد. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر شدتهای مختلف تمرین استقامتی بر بیان پروتئین ویژه بافت چربی(FSP۲۷ ) احشایی و مقاومت به انسولین در موشهای صحرایی دیابتیشده با STZ بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی۴۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به پنج گروه هشتتایی شامل گروه دیابتی و تمرین استقامتی با شدت کم(DLE) ، گروه دیابتی و تمرین استقامتی با شدت متوسط(DME)، گروه دیابتی و تمرین استقامتی با شدت زیاد (DHE)، گروه کنترل دیابتی(DC) و کنترل سالم (HC) تقسیم شدند. پس از دیابتی کردن با تزریق داروی استرپتوزوسین، تمرین استقامتی با شدتهای کم، متوسط و زیاد به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت ۳۰ دقیقه انجام شد. سطوح سرمیگلوکز از طریق گلوکومتر، انسولین با کیت الایزا ویژه موش، بیان نسبی پروتئینFSP۲۷ با روش وسترن بلات و شاخص مقاومت به انسولین اندازه گیری شد. از آزمون آماری تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی و گیمزـ هاول جهت تعیین تفاوت بین گروهها استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد تمرین استقامتی با سه شدت (کم، متوسط و زیاد) بر سطوح سرمیگلوکز، انسولین و مقادیر مقاومت به انسولین تأثیر معنیداری داشت(۰۵/۰≥p). کاهش سطوح سرمیانسولین و گلوکز در گروههای تمرین با شدت زیاد و تمرین با شدت متوسط در مقایسه با کنترل دیابتی و تمرین با شدت پایین معنیدار بود(۰۵/۰p≤). مقادیر مقاومت به انسولین بین گروه تمرین با شدت زیاد و متوسط در مقایسه با گروه تمرین کمشدت(۰۰۱/۰p=)، گروه کنترل دیابتی(۰۰۱/۰p=) و گروه کنترل سالم(۰۰۱/۰p=) معنیدار بود. بیان پروتئین FSP۲۷ در گروههای تمرین استقامتی با سه شدت با کنترل دیابتی و کنترل سالم تفاوت معنیداری نداشت. هرچند نتایج نشان داد محتوایFSP۲۷ در گروههای تمرینی با افزایش شدت تمرین نسبت به گروه کنترل دیابتی تمایل به افزایش داشت.
نتیجهگیری: اگر چه در این مطالعه هیچ کدام از مداخلههای تمرین استقامتی تفاوت معنیداری درFSP۲۷ ایجاد نکرد، با توجه به تمایل به افزایش FSP۲۷ همراه با افزایش شدت تمرین استقامتی به نظر میرسد تمرین استقامتی با شدت مناسب بتواند از طریق افزایشFSP۲۷ و به دنبال آن کاهش اسیدهای چرب آزاد در دسترس از یک طرف و افزایش برداشت گلوکز از طرف دیگر باعث افزایش حساسیت به انسولین و بهبود مقاومت به انسولین در موشهای دیابتی شود.
|
|