سید موسی کافی، تمجید کریمی، حسن فرهی،
دوره ۱۸، شماره ۲ - ( ۲-۱۳۹۲ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: نقص توجه تأثیر قابل ملاحظه‌ای بر زندگی و وضعیت مبتلایان به اسکیزوفرنی و اختلال دو قطبی دارد. هدف این پژوهش، بررسی نقص توجه بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی و اختلال دو قطبی بود.
روش بررسی: در یک مطالعه پس رویدادی ۱۳۲ بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی و اختلال دو قطبی نوع یک در بیمارستان شفا در شهر رشت به شیوه نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس انتخاب شده وبه طور مساوی در چهار گروه اسکیزوفرنی مزمن، دوره نخست اسکیزوفرنی، دوقطبی مزمن و دوره نخست دوقطبی قرار داده شدند. ۳۳ فرد بهنجار نیز به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. همه گروه‌ها با آزمون‌های رنگ واژه استروپ و عملکرد مداوم مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها با آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نقص توجه بیماران اسکیزوفرنی مزمن و دوقطبی مزمن نسبت به گروه شاهد بیشتر بود(۰۵/۰p<). بیماران اسکیزوفرنی مزمن در مقایسه با دوقطبی مزمن و دوره نخست اسکیزوفرنی از نقص توجه بیشتری برخوردار بودند. بین گروه‌های مزمن و دوره نخست دوقطبی و نیز دوره نخست اسکیزوفرنی و دوره نخست اختلال دوقطبی تفاوت معنی داری وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: نقص توجه در اسکیزوفرنی شدیدتر از اختلال دوقطبی است. مزمن شدن بیماری در اسکیزوفرنی تأثیر بیشتری دارد.
واژه‌های کلیدی: توجه، اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی، مزمن شدن
