محسن صلواتی، محمد حسین رحیمی، غلامحسین فعله گری، رضا برزو،
دوره ۹، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۸۳ )
چکیده
مقدمه و هدف :آرام سازی یکی از روشهای مؤثر در کاهش بروز آریتمی های بطنـــــی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر روش آرام سازی در بروز آریتمی های بطنی در بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد می باشد.
مواد و روش کار:این پژوهش یک کارآزمایی بالینی است که حجم نمونه در آن ۶۰ بیمار مبتلا به انفارکتوس میوکارد بستری در بخشهای مراقبتهای ویژه بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال ۱۳۸۲ بوده که به طور تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش برگه مربوط به مشخصات دموگرافیک و برگه ثبت آریتمی های بطنی بوده است.پژوهشگر اقدام به اجرای روش آرام سازی در بیماران گروه تجربی نموده و تأثیر آن را از طریق مقایسه میزان بروز آریتمی قبل و بعد از اجرای روش آرام سازی در گروه تجربی و شاهد مورد بررسی قرار داده است. داده های جمع آوری شده با آزمون تی و مجذور کای و نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها:نتایج نشانگر آن بود که اکثریت واحد های مورد پژوهش مرد بوده و در سنین بین ۶۹-۶۰ قرار داشتند.همچنین قریب به اتفاق درآمد ماهیانه آنان بیش از ۲۰۰ هزار تومان بود. اکثریت متأهل بودند و تحصیلاتی در حد ابتدایی داشتند.یافته ها نشان داد گروه تجربی که تحت روش آرام سازی قرار گرفته بودند، نسبت به گروه کنترل به مراتب آریتمی کمتری داشتند, به طوری کـــــه آزمون آماری تی اختلاف معنی داری بین بروز آریتمی در دو گروه تجربی و شاهد نشان داد.
نتیجه گیری : به کارگیری روش آرام سازی می تواند یکی از عوامل مؤثر در کاهش بروز آریتمی بطنی در بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد باشد.
