دکتر محمد علی سهم الدینی، شیوا بیگی زاده ،
دوره ۱۰، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۸۴ )
چکیده
چکیده:
مقدمه و هدف: تسکین درد در حین عمل جراحی و پس از آن از وظایف مهم متخصصیـــن بیهوشی می باشد. بی دردی منطقه ای که پس از تـــزریق داروهای مسکن به داخل فضای ساب آراکنوئید حاصل می شود نسبت بـــــه بی حســــی موضعی یا بی دردی سیستمیک عوارض کمتری داشته و بی دردی طولانـــــی تر و با کیفیت بالا ایجاد می کند. هـــدف از ایـــن مطالعه مقایسه اثرات بی دردی افزودن اپی نفرین، میدازولام و مخلوط میدازولام و نئوستیگمین به لیدوکائین در بی حسی نخاعی برای عمل جراحی رزکسیون پروستات از راه شکم می باشد.
مواد و روش ها: این تحقیق یک کارآزمایی بالینی دوسوکور تصادفی بوده کــــــه در بیمارستان دکتر شریعتی فسا در سال ۱۳۸۳ انجـــــام شد. تعداد ۹۰ بیمار کاندید عمل جراحی انتخابی پروستات از راه شکم که در کلاس ۱ و ۲ تقسیم بندی انجمن متخصصین بیهوشی آمریکا بودند به صورت تصادفی به ســـــه گروه تقسیم شدند. در گروه یک ۱۰۰ میلی گرم لیدوکائین ۵ درصد بعلاوه ۵ میکروگرم اپی نفرین، در گروه دو ۱۰۰ میلی گرم لیدوکائین ۵ درصد بعلاوه ۲ میلی گرم میدازولام و در گروه سه ۱۰۰ میلی گرم لیدوکائین ۵ درصد بعلاوه ۱ میلی گرم میدازولام توأم با ۲۵میکروگرم نئوستیگمیـــن در فضــــای ساب آراکنوئید تزریق گردید. سپس مدت زمان بی دردی و عوارض همراه نظیر تهوع و استفراغ، دپرسیون تنفسی و خواب آلودگی حین عمل و تا ۲۴ ساعت پس از عمل ثبت گردید. داده های جمع آوری شده از طریق نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های آماری مجذور کای و تحلیل واریانس تجزیه و تحلیل گردید.
یافته ها: مدت زمان بـــــی دردی در گــــــروه یک ۵۹/۱۱±۲۰/۱۳۰ دقیقه ، در گـــــروه دو۹۰/۳۰ ±۶۰/۳۲۱ دقیقه و در گروه سه ۳۴/۵۳± ۸/۱۴۱۷ دقیقه مشاهده شد . میزان بروز تهوع و استفراغ در گروه یک ۵/۶ درصد، در گروه دو ۶ درصد و در گروه سه ۴/۱۹ درصد گزارش شد. خواب آلودگی و دپرسیون تنفسی در هر سه گروه گزارش نشد .
نتیجه گیری: بـــــا تجویـــز داخل نخاعی چند دارو که از محل های مختلف در مسیر درد عمل کرده و باعث کاهش درد می شوند، مــــی توان طول مدت بـــی دردی را افزایش داد، به طوری که با مصرف ۲۵ میکروگرم نئوستیگمین همراه ۲ میلی گرم میدازولام همراه با لیدوکائین نخاعی بی دردی در حدود ۲۴ ساعت در بیماران ایجاد شده، در حالــــی کــــــه مهمترین عارضه تهوع و استفراغ بود که با تزریق داروهای ضد تهوع و استفراغ قابل کنترل بود .
واژه های کلیدی : میدازولام، نئوستیگمین، بی حسی نخاعی
