علی کریمی، محمدتقی مرادی، مجتبی ساعدی، لقمان سلیم زاده، محمود رفیعیان،
دوره ۱۶، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۰ )
چکیده
مقدمه و هدف: در سال‌های اخیر با افزایش سویه‌های مقاوم به دارو در انواع ویروس‌ها، یافتن مواد طبیعی با خواص ضد ویروسی که دارای اثرات جانبی کمتری نیز باشند مورد توجه محققین قرار گرفته است. بلوط گیاهی است که دارای اثرات مختلف درمانی از جمله اثر ضد باکتریایی و قارچی می‌باشد. این مطالعه با هدف تعیین حداقل غلظت کشنده عصاره هیدروالکلی گیاه بلوط روی ویروس هرپس سیمپلکس نوع یک در کشت سلول کلیه نوزاد هامستر صورت گرفت.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی که در سال ۱۳۸۹ در دانشگاه علوم پزشکی شهر کرد انجام شد، عصاره هیدروالکلی برگ‌های بلوط به روش خیساندن با اتانول ۷۰ درصد تهیه شد. سلول کلیه نوزاد هامستر در محیط کشت حاوی ۵ درصد سرم جنین گوساله در میکروپلیت‌های ۴۸ خانه‌ای کشت گردید. پس از تعیین غلظت دارای ۵۰ درصد سمیت عصاره بر روی سلول‌های مذکور، اثر ممانعت کنندگی (۵۰ رصد بازدارنده) آن بر تکثیر ویروس هرپس سیمپلکس نوع یک در دومرحله جلوگیری از اتصال و تکثیر بعد از اتصال ارزیابی گردید. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون آماری پروبیت تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: در بررسی غلظت دارای ۵۰ درصد سمیت عصاره، تا غلظت ۲۰۰ میلی‌گرم بر میلی‌لیتر هیچ‌گونه مرگ سلولی مشاهده نگردید. بر اساس آنالیز پروبیت، ۵۰ درصد غلظت بازدارنده عصاره برای مرحله قبل از اتصال ویروس برابر ۰۲/۱ میلی‌گرم بر میلی‌لیتر و برای مرحله تکثیر بعد از اتصال برابر ۲۵۷/۰ میلی‌گرم بر میلی‌لیتر به دست آمد. بر اساس مدل پروبیت با افزایش غلظت عصاره درصد مهار اثر سیتوپاتیک در هر دو مرحله افزایش یافت(۰۱/۰p<).
نتیجه‌گیری: عصاره هیدروالکلی میوه بلوط ضمن سمیت سلولی بسیار پایین، دارای اثر بازدارندگی قابل قبولی بر تکثیر ویروس هرپس سیمپلکس نوع یک در کشت سلول می‌باشد، لذا می‌تواند به عنوان یک داروی گیاهی مناسب مورد ارزیابی بیشتری قرار گیرد.
علی کریمی، لقمان سلیم زاده، نادر باقری، کورش حیدری، سید مسیح حسینی،
دوره ۱۷، شماره ۵ - ( ۹-۱۳۹۱ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: ویروس هپاتیت B یکی از عوامل مهم هپاتیت‌های ویروسی است که بر اساس تغییرات ژنتیکی در ژن کد کننده آنزیم پلی‌مراز آن، دارای هشت ژنوتیپ می‌باشد. نوع ژنوتیپ ویروس از فاکتور‌های مهم مرتبط با پیشرفت بیماری و نیز پاسخ به درمان پس از ابتلا به این عفونت می‌باشد. هدف مطالعه حاضر تعیین ژنوتیپ‌های ویروس هپاتیت B در افراد با آنتی‌ژن سطحی مثبت بود.
روش بررسی: این مطالعه تجربی بر روی نمونه‌های سرم ۱۱۶ فرد با آنتی ژن سطحی مثبت ویروس هپاتیت B مراجعه کننده به مراکز درمانی شهرکرد در سال ۱۳۹۰ صورت گرفت. ابتدا اسید نوکلیئک ویروس هپاتیتB از نمونه‌های سرمی استخراج گردید و سپس تست واکنش زنجیره‌ای پلی‌مراز بر روی این نمونه‌ها انجام شد. در ادامه عمل ژنوتیپینگ ویروس روی نمونه‌های مثبت شده در واکنش زنجیره‌ای پلی‌مراز با استفاده از تست Real-time-PCR و با به کار بردن پرایمرها و پروب های اختصاصی تایپ، انجام شد. داده‌ها با آزمون آماری کای دو تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: تعداد ۲۳ نفر(۸/۱۹ درصد) از نظر اسید نوکلئیک ویروس هپاتیت B مثبت بودند. دو نوع ژنوتیپ به دست آمده از این ویروس و فراوانی آنها به ترتیب شامل ژنوتیپ D با فراوانی ۱۷ از ۲۳ ( ۹/۷۳ درصد) و ژنوتیپ Cبا فراوانی ۶ از ۲۳ (۱/۲۶ درصد) بودند.
نتیجه‌گیری: ژنوتیپD ، مانند برخی مناطق دیگر کشورایران، ژنوتیپ غالب در شهرکرد بوده، ولی ژنوتیپC نیز احتمالاً یکی از ژنوتیپ‌های دیگر شایع در این منطقه می‌باشد.
واژه‌های کلیدی: ژنوتیپینگ، هپاتیت، پلی‌مراز
