۷ نتیجه برای رستگار
اسداله ظریف کار ، مریم کرمی خیرآباد، مجید اجتهادی، کریم رستگار ، مهناز قلجه،
دوره ۱۲، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۶ )
چکیده
مقدمه و هدف: گیاه باریجه از خانواده چتریان و از گیاهان دایمی و بومی ایران و افغانستان می باشد و مانند بسیاری از گیاهان، وجود مواد فعال بیولوژیک در آن به اثبات رسیده است. از جمله وجود ترپنوئیدها و آلکالوئیدها، آلفاپینن و کاردنولیدها در آنالیز فیتوشیمیایی عصاره های مختلف این گیاه دیده شده است و بر این اساس پتانسیل آن را دارد که از نظر خواص ضد التهابی و درمانی بیشتر بررسی شود. هدف از این پژوهش ارزیابی اثر ضد دردی گالبانوم (الئوگم رزین گیاه باریجه) به وسیله تست فرمالین در موش بود.
مواد و روش ها: این مطالعه تجربی در بخش فیزیولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال ۱۳۸۳ انجام گردید و در آن ۱۲۰ سر موش سوری نر با محدوده وزنی۳۲ ـ ۲۵ گرم استفاده شد که به طور تصادفی در دوازده گروه ده تایی قرار گرفتند. در گروههای باریجه با دوز ۱۰۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، مرفین با دوزهای ۴ و ۶ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و سدیم سالیسیلات با دوزهای ۱۰۰ و ۲۰۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، ۱۵ دقیقه قبل از تزریق فرمالین داروی مورد نظر به صورت داخل صفاقی تزریق شد. در گروههای شاهد حجمی برابر از نرمال سالین (شاهد سدیم سالیسیلات) و یا دی متیل سولفوکسید) شاهد باریجه?? (دقیقه قبل از تزریق زیر جلدی فرمالین به صورت داخل صفاقی تزریق شد. در گروههای دیکلوفناک سدیم با دوزهای ۵ و ۱۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و پیروکسیکام با دوز ۵۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، ۳۰ دقیقه قبل از تزریق فرمالین، داروی مورد نظر به صورت داخل صفاقی تزریق گردید. بعد از دریافت داروها به مدت یک ساعت در محفظه مخصوص تست فرمالین رفتارهای حیوان دقیقاً مشاهده و ثبت می گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری آنالیز واریانس و به دنبال آن تست توکی برای مقایسه بین گروهها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: میانگین و خطای معیار نمره درد در گروه باریجه، در مرحله حاد تست فرمالین ۰,۰۵±۲.۲۸ و در مرحله مزمن ۰.۰۳±۱.۰۹ بود که این مقادیر اختلاف معنی دار با گروه کنترل که هیچ دارویی قبل از تست دریافت نکردند، داشت.
نتیجه گیری: بررسی نتایج و مشاهده رفتار حیوان نشان داد که تزریق داخل صفاقی شیرابه باریجه با دوز ۱۰۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، به طور معنی دار نسبت به گروه کنترل قادر به کاهش درد می باشد و با این دوز در کاهش درد حاد و مزمن تست فرمالین رفتاری مشابه داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و نیز مرفین از خود نشان می دهد. همچنین باریجه در مرحله مزمن تست فرمالین به همراه دیکلوفناک یک اثر افزایشی نشان داد، بنابراین احتمالا باریجه اثرات ضد التهابی هم دارد
محمود عابدین زاده، کریم رستگار، اسدالله ظریفکار،
دوره ۱۶، شماره ۴ - ( ۷-۱۳۹۰ )
چکیده
زمینه و هدف: بیماری آلزایمر با از دست رفتن پیش‌رونده حافظه همراه است. شیوع این بیماری در افراد دیابتی تقریباً دو برابر بقیه است. یافته‌های جدید نشانگر اثرات مفید پپتید C در رت‌های دیابتی است. هدف از این مطالعه بررسی اثر پپتیدC بر اختلال حافظه کاری و آپوپتوز نورونی ناشی از بتا آمیلوئید در موش‌های صحرایی دیابتی شده بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی که در سال ۱۳۸۸ در دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد، تعداد ۵۰ سر موش نر نژاد اسپراگ دالی به طور تصادفی به ۵ گروه؛ کنترل، دیابتی نوع یک، دیابتی پپتیدC، دیابتی بتا آمیلوئید و دیابتی بتا آمیلوئید و پپتیدC تقسیم شدند. آپوپتوز نورونی به کمک روش رنگ‌آمیزی تانل بررسی شد. دیابت با تزریق داخل وریدی استرپتوزوتوسین القاء گردید. مدت زمان ۲۶ روز پس از شروع دیابت، تست‌های رفتاری شروع گردید و سه روز طول کشیدند. داده‌ها با آزمون‌های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و تست توکی تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: در مقایسه با گروه کنترل، در تمام گروههای دیابتی اختلال حافظه کاری دیده شد، ولی بتا آمیلوئید اختلال شدیدتری در حافظه کاری گروههای دیابتی ایجاد کرد. پپتیدC توانست به طور معنی‌داری این اختلال را کاهش دهد(۰۵/۰p<). تنها در گروه دیابتی بتا آمیلوئید، آپوپتوز نورونی چشمگیر مشاهده شد و پپتیدC توانست به طور معنی‌داری میزان آن را کاهش دهد(۰۵/۰p<).
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد، پپتیدC می‌تواند اختلال حافظه و آپوپتوز نورونی را در موش‌های دیابتی کاهش دهد.
نوشین پیمان، خدیجه عزتی رستگار، علی تقی‌پور، حبیب اله اسماعیلی،
دوره ۱۷، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۱ )
چکیده
زمینه و هدف: یکی از مهم‌ترین عوامل پیشگویی کننده رفتار، خودکارآمدی درک شده است. هدف از این مطالعه تعیین تأثیر آموزش مبتنی بر خودکارآمدی در ارتقای رفتارهای تغذیه‌ای و کنترل وزن در دختران نوجوان دارای اضافه وزن و چاقی بود.
روش‌بررسی: این مطالعه نیمه تجربی بر روی ۷۸ دختر نوجوان ۱۶-۱۲ ساله دچار چاقی و اضافه وزن که به طور تصادفی به دو گروه مساوی آزمون و کنترل تقسیم شدند، انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه استاندارد کلارک جمع‌آوری شد. چهار جلسه برنامه آموزشی برای گروه آزمون اجرا شد و نتایج حاصل بعد از مداخله، در هر دو گروه بررسی شد. داده‌ها با آزمون‌های آماری تی زوجی، تی مستقل و کای دو تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: بعد از مداخله تفاوت معنی‌داری در گویه‌های فشار اجتماعی، دسترسی به غذا و تجربه هیجان‌های مثبت در گروه آزمون مشاهده شد(۰۵/۰p<)، ولی در گویه‌های تجربه هیجان‌های منفی و احساس ناراحتی‌های جسمی‌تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد(۰۵/۰p>). در گروه کنترل این تفاوت در هیچ کدام از گویه‌ها معنیدار نبود(۰۵/۰p>).
نتیجه‌گیری: استفاده از فنون مداخله از قبیل برنامه‌های ارتقای خودکارآمدی، نتایج مثبتی در تشویق نوجوانان به انتخاب سبک زندگی سالم داشته و به پیشگیری از چاقی و اضافه وزن در آنان کمک می‌نماید.
بهمن حسنوند، رحمان سوری، دکتر مهسا رستگار مقدم منصوری، صادق عباسیان،
دوره ۲۱، شماره ۱۲ - ( ۱۲-۱۳۹۵ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: لیپوکالین-۲ (LCN-۲) پروتئین التهابی است که به همراه اینترلوکین ـ۱ بتا(IL-۱β) در افزایش واکنشهای التهابی ناشی از عدم فعالیت جسمانی دخیل است. هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر تمرین ورزشی تناوبی شدید بر بایومارکرهای التهابی در عضلات تند و کند انقباض رت‌های نر بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ۲۰ سر رت نژاد ویستار در دو گروه تمرین تناوبی شدید(HIIT) و کنترل قرار گرفتند. HIIT به مدت ۶۰ دقیقه در هر جلسه و به مدت چهار جلسه در هفته انجام شد. پس از گرم کردن، گروه HIIT، ۱۵ دوره ۴ دقیقهای را با ۹۰ ـ ۸۵ درصد VO۲max با سه دقیقه ریکاوری با شدت ۷۰ VO۲max (بین دوره‌های HIIT) اجرا کرد. سپس، نمونه گیری خونی و بافتبرداری از عضلات EDL و نعلی رتها انجام شد. بایومارکرهای التهابی با استفاده از کیتهای تجاری و بیان ژن آنها با استفاده از روش Real-Time PCR مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافتهها: نتایج بیانگر افزایش معنیدار VO۲max و کاهش معنیدار سطوح سرمی هر دو LCN-۲ و IL-۱β بود(۰۵/۰>p). همچنین، مقادیر بیان ژنی LCN-۲ و IL-۱β در عضلات تند انقباض و کند انقباض به طور معنیدار کاهش یافته بود(۰۵/۰>p).
نتیجه‌گیری: استفاده از پروتکلHIIT روی تردمیل(با شدت و مدت یاد شده) در رت‌های نر قادر باشد تا مقادیر سرمی و عضلانی هر دو بایومارکر التهابی LCN-۲ و IL-۱Β را به طور معنی‌داری کاهش دهد. همچنین کاهش مقادیر بایومارکرهای LCN-۲ و IL-۱Β در عضلات EDL بیشتر است.
رحمان سوری، محمدرضا اسد، محمد یاری، مهسا رستگار مقدم منصوری،
دوره ۲۲، شماره ۳ - ( مرداد و شهریور ۱۳۹۶ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: چاقی به عنوان یک بیماری همه گیر به تجمع بیش از اندازه بافت چربی اطلاق شده که هورمونهای متعددی را نظیر اپلین ترشح میکند. اپلین ادیپوسایتوکین بوده که سطح آن در چاقی افزایش مییابد. تغییرات سطوح اپلین در پاسخ به فعالیت ورزشی هوازی به خوبی مشخص نشده است. لذا هدف از تحقیق حاضر تعیین اثر هشت هفته تمرین هوازی زیر بیشینه با شدت ۵۰ الی ۶۰ درصد ضربان قلب بیشینه بر سطح سرمی آپلین-۱۳ و مقاومت انسولینی مردان دارای اضافه وزن بود.
روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمه تجربی بود. تعداد ۲۶ آزمودنی مرد دارای اضافه وزن با نمایه توده بدن ۳۰ـ۲۷ کیلوگرم بر متر مربع پس از اعلام فراخوان و تطابق با معیارهای ورود به صورت تصادفی انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروههای تمرین هوازی زیربیشینه و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین هوازی زیر بیشینه برنامه تمرینی را به مدت ۳۰ جلسه در بازه هشت هفتهای(۳ جلسه در هفته و با شدت ۷۰ـ۵۰ درصد ضربان قلب بیشینه) انجام دادند. ارزیابی ترکیب بدنی، حداکثر اکسیژن مصرفی و نمونه‌گیری خونی به عمل آمد و ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی ارزیابیها تکرار شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری آنالیز واریانس دو طرفه تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج تحقیق حاضر بیانگر کاهش معنیدار وزن و درصد چربی بدن بود(۰۵/۰>p). همچنین، مقادیر حداکثر اکسیژن مصرفی به طور معنی‌داری افزایش یافته بود(۰۰۰۱/۰=p). با وجود این، شاخص‌های مقاومت انسولینی و میزان آپلین ـ۱۳ تغییر معنی‌داری را نشان نداد. به علاوه، ارتباط مستقیم و معنی‌داری بین شاخص‌های آپلین ـ۱۳ با شاخص‌های آنتروپومتریکی و همچنین با هموگلبین گلیکوزیله وجود داشت(۰۵/۰>p).
نتیجه‌گیری: عوامل داخلی تمرین ورزشی، شدت تمرین هوازی، تأثیر بسزایی بر بهبود مشخصات آنتروپومتریکی افراد دارای اضافه وزن دارد، اما برای ایجاد تغیرات معنیدار سطوح آپلین‌ـ۱۳ و مقاومت به انسولین کافی نیست. به طوری که انجام تمرین‌های ورزشی در دوره زمانی طولانیتر و با شدت بیشتر توصیه میشود تا بدین تربیت احتمال ابتلا به دیابت نوع دو و بیماریهای قلبی‌ـ عروقی در افراد دارای اضافه وزن کاهش یافته و کنترل شود.
عبدالله پورصمد، عاطفه زاهدی، بابک رستگاری مهر، محمد محبوبی، نوراله طاهری، سارا سیار، سعید شکرپور، معصومه اسدی، زهرا عریضاوی، علی ابرازه،
دوره ۲۶، شماره ۴ - ( ۶-۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه و هدف: بررسی محیط‌های تحصیلی در بیمارستان‌های آموزشی از سوی بسیاری از کشورها به صورت مداوم توصیه شده است. در محیط‌های آموزش علوم پزشکی برای سازماندهی به رفتار دانشجویان نیاز به تنظیم و تطبیق محتوی و محیط آموزشی با یکدیگر به عنوان دو فاکتور مهم در پیشرفت علوم پزشکی هست. این پژوهش با هدف تعیین و بررسی جو بیمارستان‌های آموزشی دانشکده علوم پزشکی آبادان از دیدگاه دانشجویان بالینی و ارتباط آن با عملکرد مدیران انجام گرفت.
روش بررسی: این پژوهش، یک مطالعه توصیفی ـ تحلیلی از نوع مقطعی می‌باشد که در بیمارستان‌های آموزشی تحت پوشش دانشکده علوم پزشکی آبادان در سال ۱۳۹۹ـ۱۳۹۸ انجام شد. ابراز پژوهش دو پرسشنامه روا و پایا شده بود که برای جو آموزشی از پرسشنامه ابزار سنجش محیط آموزشی دانشگاه داندی (DREEM) و برای ارزیابی مدیران بخش‌ها از پرسشنامه عملکرد مدیران استفاده شد. نمونه‌گیری به صورت سرشماری انجام شد و تعداد۲۰۴ دانشجو و ۳۲ مدیر بخش‌های بالینی وارد مطالعه شدند. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون‌های توصیفی(فراوانی و درصد، میانگین و انحراف معیار) و آزمون‌های تی تست، آنالیز واریانس و همبستگی پیرسون تحلیل شدند.
یافتهها: عملکرد مدیران قوی(میانگین نمره ۳۹/۷±۷۵/۶۸) بود. هر یک از حیطه‌های مختلف عملکرد مدیران با یکدیگر ارتباط مثبت و معنی‌داری را داشتند. جو آموزشی نیز مطلوب بود(میانگین نمره ۵۹/۲۲±۳۵/۱۱۳)، میان جو آموزشی با عملکرد مدیران و هر یک از حیطه‌های عملکرد مدیران ارتباط معنی‌داری مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: باتوجه به نارضایتی حدود یک سوم دانشجویان از جو آموزشی در دانشکده علوم پزشکی آبادان در بخش‌های بالینی و نمره نه‌چندان بالا در بعد برنامه‌ریزی در عملکرد مدیران، فرایندهای آموزشی نیاز به برنامه‌ریزی دقیق و اجرای استانداردهای تدوین شده دارد.
میترا صفری، نرگس صفائی، عاطفه رستگار، پروین غفاری،
دوره ۲۹، شماره ۵ - ( ۷-۱۴۰۳ )
چکیده
زمینه و هدف : اندومتریوز تقریباً ۱۰ درصد از زنان و دختران سنین باروری را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این مطالعه با هدف تعیین و بررسی فراوانی نسبی علایم اندومتریوز و عوامل مرتبط در زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر یاسوج سال ۱۴۰۲ بود.
روش بررسی: این یک مطالعه توصیفی ـ تحلیلی می‌باشد که در سال ۱۴۰۲ انجام شد. جمعیت مورد مطالعه زنان سنین باروری ۱۵ تا ۵۰ سال غیر باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر یاسوج بودند که با روش نمونه‌گیری آسان ۸۶۵ نفر از آنان انتخاب شدند. مخاطبان با پرسشنامه خود ارزیابی مندرج در کتابچه آموزشی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی شامل ۱۲ مورد از علایم اندومتریوز جهت شناسایی موارد مشکوک به بیماری، در صورت داشتن پنج علامت یا بیشتر، مورد مصاحبه قرار گرفتند. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: نتایج نشان داد بیشترین فراوانی علایم اندومتریوز مربوط به دوره‌های قاعدگی نامنظم طی ۶ ماه گذشته ۴۱۳ نفر(۷/۴۷ درصد) و کمترین آن ناباروری ۹۱ نفر(۵/۱۰ درصد) است. ۲۰۹ نفر(۲/۲۴ درصد) شک ابتلا به بیماری مطرح و ۹۴ نفر(۹/۱۰ درصد) سابقه ابتلا به اندومتریوز را بیان کردند. فراوانی نسبی علایم اندومتریوز در زنان گروه سنی ۲۱ تا ۳۰ سال، متأهل، خانه دار، دارای سابقه خانوادگی اندومتریوز، سابقه استفاده از دخانیات در ۶ ماه گذشته و قرار گرفتن در معرض دود دخانیات و استفاده روزانه از مواد کافئین دار به صورت معنی‌داری بیشتر بود(۰۰۱/۰p<).
نتیجه‌گیری: در این پژوهش حدود یک چهارم زنان سنین باروری از نظر احتمال ابتلا به این بیماری نیاز به ارجاع به پزشک متخصص و پیگیری داشتند که نشانگر اهمیت غربالگری زنان سنین باروری و تشخیص به موقع این بیماری جهت پیشگیری از عوارض و پیامدهای آن از جمله ناباروری است.
