---

چکیده: مقدمه و هدف: از زمان‌های بسیار قدیم سرب یکی از فلزات پر مصرف بوده و امروزه نیز کاربرد بسیار وسیعی در صنایع مختلف دارد. ورود سرب حتی به مقادیر کم به بدن باعث مسمومیت شده و بر روی ساختارهای بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی اثرات سوء زیادی دارد. مطالعات نشان داده است که سرب بر روی اجزای مختلف بدن از جمله؛ سیستم عصبی، خون، کلیه, دستگاه گردش خون و دستگاه تولید مثل تأثیر دارد. امروزه توجه زیادی به آلودگی محیطی ناشی از سرب به دلیل اثرات سمی ‌سرب بر روی گیاهان, حیوانات از جمله انسان شده است. لذا هدف از این مطالعه تعیین اثرات سیتوتوکسیک استات سرب بر بافت بیضه خرگوش به وسیله میکروسکوپ نوری و الکترونی بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه تجربی بر روی ۲۰ سر خرگوش سفید نر بالغ نژاد نیوزلندی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال ۱۳۸۶ انجام شد. خرگوش‌ها به دو گروه ده‌تایی تحت مطالعه و کنترل تقسیم شدند. به گروه تحت مطالعه ۵/۶ میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن استات سرب به صورت داخل صفاقی و به صورت یک روز در میان به مدت ۷ هفته به عنوان فاز مزمن تزریق گردید. به گروه کنترل نیز همان مقدار به مدت فوق آب دو بار تقطیر تزریق شد. بعد از هفت هفته بافت بیضه خرگوش‌ها نمونه‌برداری به عمل آمد و سپس آماده‌سازی بافتی برای میکروسکوپ نوری و الکترونی به روش استاندارد انجام گردید. مطالعات مورفولوژیک روی تصاویر تهیه شده انجام شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون تی آنالیز گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد که طی فاز مزمن استات سرب باعث تغییرات واضحی بر روی بافت بیضه می‌گردد و قطر توبول‌های منی‌ساز کاهش معنی‌داری را نشان دادند (۰۵/۰ p<). هسته سلول‌های اسپرماتوسیت اولیه هتروکروماتین و میتوکندری‌های سلول‌های اسپرماتوسیت‌ اولیه واکوئله شده‌اند. نتیجه‌گیری: از آنجا که استات سرب دارای اثرات سیتوتوکسیک بر بافت بیضه خرگوش می‌باشد، لذا این اثرات می‌تواند سبب ناباروری در خرگوش و سایر پستانداران از جمله انسان گردد. واژه‌های کلیدی: استات سرب, بافت بیضه, سیتوتوکسیک، خرگوش

---

چکیده
زمینه و هدف: مسمومیت کودکان در اثر بی‌احتیاطی والدین شایع بوده که، نیمی از این  موارد به صورت غیرعمدی و چهارمین علت مرگ در کودکان می‌باشد. بیشترین عامل مسمومیت کودکان، مواد شیمیایی، دارویی و فرآورده‌هایی که مصرف خانگی دارند، می باشد که در اثر بی احتیاطی در دسترس کودکان قرار می گیرد. لذا هدف از این مطالعه تعیین و بررسی اپیدمیولوژی مسمومیت در کودکان بستری شده در بیمارستان آموزشی امام سجاد(ع) یاسوج در سال‌های ۱۳۹۹ـ۱۳۹۸بود.

روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی می‌باشد که در سال ۱۳۹۹ـ ۱۳۹۸ بر روی ۳۴۸ کودک بستری شده به علت مسمومیت انجام شد. اطلاعات بیماران از جمله؛ سن، جنس، علت مسمومیت، محل زندگی و علایم بالینی بیماران در پرسشنامه‌هایی که بدین منظور تهیه شده بود درج گردید. سپس این اطلاعات استخراج و جداول فراوانی و نمودار آماری ترسیم گردید.

یافته‌ها: ۳۴۸ کودک با مسمومیت بررسی شدند..۱۹۳ مورد(۵/۵۵ درصد) پسر و ۱۵۵ مورد (۵/۴۴ درصد) دختر بودند.  میانه سن ۳ سال بود. ۶۷ درصد پدران دارای تحصیلات دیپلم و بالاتر و شغل آزاد(۳/۷۳ درصد) داشتند و ۹/۴۸ درصد مادران دارای دیپلم و ۴/۹۱ درصد خانه‌داربودند. داروها بیشترین ماده مورد مصرف خوراکی و کمترین آن مواد آرایشی بودند.

نتیجه‌گیری: با توجه به حس کنجکاوی کودکانه و عدم توانایی آنها در تشخیص خطرات احتمالی در محیط اطراف خود، باعث می‌شود که بیشتر دچار مسمومیت‌های اتفاقی بشوند. لذا توصیه به آموزش خانواده‌ها از طریق وسایل ارتباط جمعی و فضای مجازی، جهت نگهداری صحیح مواد مختلف از جمله؛ مواد شیمیایی و داروها می‌تواند تا حد بسیار زیادی از بروز این گونه حوادث جلوگیری نماید.