زینب حسینی مهریان، محسن نغماچی، فاطمه زیرک فرد، علیرضا رایگان شیرازی نژاد، سهیلا رضایی، سمانه یوسفی، بهناز حسینی مهریان،
دوره ۱۹، شماره ۸ - ( ۸-۱۳۹۳ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به احتمال بروز عفونت‌های خطرناک در بیماران، منابع آب یونیت‌های دندانپزشکی از نظر آلودگی میکروبی مورد توجه هستند. هدف از این مطالعه ارزیابی وجود میکروارگانیسم‌های بیماری‌زا در آب یونیت‌های دندانپزشکی شهر یاسوج بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی ۱۲۰ نمونه آب از پوار و توربین(قبل و بعد از فلاشینگ) در ۵ یونیت دندانپزشکی و دو نمونه آب شهری به عنوان کنترل گرفته شد. نمونه‌گیری در اولین روز هفته و وسط هفته قبل از شروع کار انجام گرفت. سپس جهت بررسی تأثیر فلاشینگ(پاشیدن آب) با انجام این عمل نمونه‌برداری صورت گرفت . بخشی از نمونه بر روی محیط نوترینت آگار جهت شمارش و قسمتی از نمونه‌ها بر روی محیط کشت ائوزین متیلن بلو و بلاد آگار کشت داده شد. شناسایی باکتری‌ها به وسیله تست‌های بیوشیمیایی انجام گرفت. داده‌‌ها با استفاده از آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین کل شمارش در اول هفته در پوار قبل از فلاشینگ و بعد از فلاشینگ به ترتیب ۵۳۶۰ و۱۰۴۰ کلنی در هر میلی‌لیتر بود، هم‌چنین این میانگین در توربین قبل از فلاشینگ ۲۸۰۰ و بعد از فلاشینگ۱۰۲۰ کلنی در هر میلی‌لیتر بود. میانگین کل شمارش در وسط هفته در پوار قبل از فلاشینگ۳۲۲۰ و بعداز فلاشینگ۱۷۷۲ کلنی در هر میلی‌لیتر بود، بیشترین میزان آلودگی در آب قبل از فلاشینگ وجود داشت. نمونه‌های قبل و بعد از فلاشینگ آلوده به استرپتوکوک، دیپلوکوک، باسیل گرم مثبت، مخمر، استافیلوکوکوس ،سودوموناس، پروتئوس و کلبسیلا بودند.
نتیجه‌گیری: میزان آلودگی آب یونیت‌ها بالا بود و پس از فلاشینگ آلودگی کاهش یافت. بنابراین فلاشینگ همراه با استریلیزاسیون یونیت، بهترین روش برای کنترل میزان آلودگی آب یونیت دندانپزشکی است.
