۴ نتیجه برای حسن زاده سلماسی
دکتر محمدرضا افهمی، دکتر جعفر رحیمی پناهی، پرور حسن زاده سلماسی، دکتر یحیی عطایی،
دوره ۹، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۸۳ )
چکیده
چکیده:
مقدمه و هدف: یکی از اهداف ارزیابی قبل از عمل بررسی وضعیت قلبی ـ عروقی، تنفسی و مشخص نمودن ناهنجاری های احتمالی از پیش موجود می بــــاشد، تا بدین وسیله از میزان عوارض، مرگ و میر، مخارج و مدت بستری در بیمارستان کاسته شده و بیمار بتواند وضعیت ابتدایی خود را به خصوص از نظر تنفسی به دست آورد. از آنجایی که مشکلات مربوط به نفس کشیدن همواره موجب بروز تغییرات سوء غیر قابل جبران می گردد بهتر است با انجام ارزیابی هایی، از سلامتی آن اطمینان حاصل نمود. هدف از مطالعه حاضر تعیین ارزش انجام رادیوگرافی روتین قفسه سینه به عنوان یکی از ابزارهای ارزیابی کننده وضعیت ریوی در دوره قبل از عمل و تأثیر آن بر طرح بیهوشی در بیماران مسن بود.
مواد و روش کار: مطالعه حاضر که یک مطالعه توصیفی و کاربردی است در مرکز آموزشی درمانی نیکوکاری وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز در ســــــال ۱۳۸۳ بر روی ۱۰۰ بیمار مسن با وضعیت فیزیکی I و II درجه بندی متخصصین بیهوشی آمریکا کـــــــه جهت جراحی چشم مراجعه نموده بودند صورت گرفت. روش نمونه گیــــری در این مطالعه غیر احتمالی آسان بود. در این مطالعه از کلیه بیماران رادیوگرافی سینه به عمل آمد و نتیجه آنها به وسیله همکاران رادیولوژیست گزارش گردید. بیماران پس از انتقال به اطاق عمل به وسیله متخصص بیهوشی واحــــدی که از نتیجه رادیوگرافی اطلاع نداشت تحت ارزیابی بالینی قرار گرفت و سپس جواب بخش رادیولوژی در مورد بیمار جهت مقایسه آن با نتیجه معاینه در پرونده ثبت گردید ابزار جمع آوری اطلاعات در این مطالعه به روش استفاده از پرسشنامه بوده و روش تجزیه و تحلیل دادهها با روش آماری توصیفی و نرم افزار SPSS بود.
یافته ها: یافتههای مطالعه نشان داد ۵۳ درصد بیماران زن و ۴۷ درصد آنها مرد بودند. محدوده سنی آنها ۵۵ تا ۹۸ سال بود. در۳۱ درصد بیماران جواب رادیوگرافی نرمال بود، اما ۳۰ درصد بر جستگی قوس آئورت مربـــــوط به تغییرات سنیل داشتند. نــــاف ریه در ۱۵ درصد موارد دچار برجستگی بود. مناظر برونکوواسکولر در ۱۱ درصد موارد دچــــار افزایش بود. ۸ درصد افزایش نسج اینترستیشل, ۴ درصد ریههای پر هوا و در ۱ درصد احتمال بــــرجستگی ورید اجوف فوقانی گزارش گردید. در معاینه بالینی ۳۳ درصد بیماران دچار ناراحتی ریوی بودند که تنها ۴ درصد تحت درمان بودند. ۱۸ درصد در سمع ریه دچار خشونت صدا بوده و ۱۱ درصد کاهش صداهای ریوی داشتند، بقیه بیمــــــاران(۷۱ درصد) سمع ریه شان نرمال بود.
نتیجه گیری: نظر به اینکه در این مطالعه تمام موارد غیر طبیعی رادیولوژیک در معاینه بالینی بیماران نیز به دست آمد و رادیوگرافی ها صرفاً تأیید کننده یافته های بالینی بودند، لذا برای جلوگیری از تحمیل هزینه های بیشتر و صرفه جویی در وقت و انرژی کارکنان بخش رادیولـوژی و جلوگیـــــری از استهلاک دستگاههای رادیوگرافی بهتر است رادیوگرافی قبل از عمل تنها اختصاص به بیماران ریوی تحت درمان و یا آن دسته از بیمارانی که در معاینه بالینی یافته مثبت دارند اختصاص یابد. انجام رادیوگرافی قفسه سینه در سن بالاتر از ۶۰ سال بهتر است با در نظر گرفتن یافته های بالینی مورد نظر قرار گیرد.
واژه های کلیدی: ارزیابی قبل از عمل ، عکس سینه ، بیما را ن مسن
جعفر رحیمی پناهی، محمد رضا افهمی، پرور حسن زاده سلماسی، رامین برادران،
دوره ۹، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۸۳ )
چکیده
زمینه و هدف: الکتروکاردیوگرافی از تستهایی است که جهت تشخیص و یا تایید بیماریهای قلبی در بیماران کاندیدای جراحی های مختلف انجام می گیرد.مطالعات مختلفی جهت بررسی ارزش این تست در سنین مختلف، انجام گرفته و نتایج متفاوتی به دست آمده است . هدف از این مطالعه بررسی نقش نوار قلبی روتین قبل از عمل در تغییر طرح بیهوشی بیماران مسن است.
مواد و روش کار: در این بررسی توصیفی شرح حال ومعاینات بالینی یکصد بیمار بستری در بیمارستان نیکوکاری تبریز که سن آنها بیشتر از چهل سال بود و کاندیدای جراحی چشم در سال ۱۳۸۰ بودند مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه گیری به صورت آسان و در دسترس بود. پس از اطلاع از شرح حال، سابقه و معاینه بیمار، الکتروکاردیوگرافی بیماران به وسیله سایر اساتید بیهوشی تفسیر گردید وسپس با علایم بالینی بیماران مقایسه شد. داده های جمع آوری شده با نرم افزار SPSS و آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: در هیچ یک از این بیماران روش بیهوشی یا روش جراحی دچار تغییر نگردید و بیماران با روشهای معمول بیهوشی تحت عمل جراحی قرار گرفته و هیچ مشکلی درآغاز و اداره بیهوشی و کنترل بیماران در بخش جراحی در مدت بستری در بیمارستان ایجاد نشد.به طورکلی ۴ درصد از بیماران بدون علایم بالینی یا شرح حال یا معاینه مثبت دارای اختلال در الکتروکاردیو گرام بودند که در ۳ درصد موارد اختلال جزئی به صورت بلوک شاخه ای سمت راست و انحراف محور به چپ (کم اهمیت از نظر بیهوشی) و در یک بیمار با وجود علایم الکتروکاردیو گرام به صورت T معکوس در لیدهای پره کوردیال ، هیچ گونه علایم بالینی مثبت وجود نداشت.
نتیجهگیری: با توجه به مطالعه صورت گرفته، به نظر می رسد عاقلانه باشد که اندیکاسیون استفاده از الکتروکاردیوگرافی روتین قبل از عمل با دقت بیشتری صورت پذیرد و به آن دسته از بیماران که در معاینه بالینی یافته مثبتی دارند اختصاص یابد.
دکتر رضایت پرویزی، دکتر مراد هاشم زهی ، سوسن حسن زاده سلماسی ، دکتر ناصر صفائی،
دوره ۱۰، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۸۴ )
چکیده
چکیده:
مقدمه و هدف: بستن نقص دیواره بین دهلیزی به روش جراحـــی، روشی استاندارد می باشد که با میزان مرگ و میر و عوارض کم همراه است. در سالهای اخیر تمایل جراحان در استفاده از روشهای کمتر تهاجمی از جمله روشهای مداخله ای و توراکوتومی محدود رو به افزایش بوده است. هدف از این بررسی مقایسه نتایج پس از عمل جراحی در دو گروه بیمار، که به دو روش استرنوتومی و توراکوتومی تحت عمل جراحی بستن نقص دیواره بین دهلیزی قرار گرفته اند می باشد .
مواد و روش ها: این بررسی یک مطالعه توصیفی ـ تحلیلی به صورت گذشته نگر می باشد که بر روی همه ۷۳ بیماری که در مدت ۵ سال (۱۳۸۲-۱۳۷۷) در بیمارستان قلب شهید مدنی تبریز مورد عمل جراحی ترمیم نقص دیواره بین دهلیزی به دو روش توراکوتومی محدود (۳۸ نفر) و استرنوتومی کامل (۳۵ نفر) قرار گرفته بودند انجام شده است . اطلاعات موجود در پرونده های بیماران عمل شده از طریق پرسشنامه جمع آوری گردید . داده های جمع آوری شده با نرم افزارSPSS و با استفاده از شاخصهای توصیفی و آزمونهای آماری تست دقیق فیشر و مان ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین و انحراف معیار سن گروه یک (توراکوتومی) ۲/۳±۸۴/۲۳ سال و گروه دوم (استرنوتومی کامل ) ۳/۲±۸۲/۲۱ سال بود. به جز زمان عمل طولانی تر ( ۰۱/۰= p) و زمان اقامت بیمارستانی کمتر ( ۰۱/۰= p) در گروه یک (توراکوتومی) ، بقیه نتایج در دو گروه تقریباً یکسان بود.
نتیجه گیری: با توجه به صدمه کمتر جراحی و نتایج زیبایی بهتر، ترمیم نقص دیواره بین دهلیزی با روش توراکوتومی می تواند روش مناسبی باشد. در این مطالعه با توجه به امکانات موجود در بیمارستان نتایج به دست آمده در حد قابل قبولی بود.
واژه های کلیدی: نقص دیواره بین دهلیزی، توراکوتومی ، استرنوتومی
محمدرضا افهمی، بهمن نقی پور، پرور حسن زاده سلماسی ،
دوره ۱۰، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۸۴ )
چکیده
مقدمه و هدف: پروپوفول هوشبر داخل وریدی غیرباربیتورات سریع الاثر است که می تواند برای القاء، نگهداری بیهوشی و نیز جهت ایجاد اثرات آرام بخشی در خارج از اتاق عمل به کار رود، اما استفاده از این دارو به خاطر وجود درد در محل تزریق محدود می باشد. علت درد کاملاً مشخص نیست، اما فنول موجود در آن ممکن است اثرات تحریکی موضعی روی وریدها ایجاد کند و موجب درد شود. در ایجاد درد تأثیر غیرمستقیم کینینوژن های آزاد شده از آندوتلیوم و تأثیر آنها در انتهاهای عصبی را نیز نباید نادیده گرفت. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی تأثیر افدرین در کاهش درد ناشی از تزریق این دارو در مرحله القاء بیهوشی بود.
مواد و روش ها: این مطالعه یک پژوهش کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور مورد شاهدی است که در مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال ۱۳۸۳ انجام گرفت. ۱۰۰ بیمار کاندید اعمال جراحی انتخابی با وضعیت فیزیکی یک تقسیم بندی انجمن متخصصین بیهوشی آمریکا به روش نمونه گیری آسان انتخاب گردیدند و پس از اخذ رضایت آگاهانه و توجه به مونیتورینگ قلبی ـ عروقی و تنفسی، آنژیوکت شماره ۲۰ در ورید پشت دست تعبیه گردید. این بیماران به صورت تصادفی به دو گروه مورد و شاهد ۵۰ نفری تقسیم شدند. بیماران گروه شاهد ۲ سی سی سالین نرمال و گروه مورد ۵۰ میکرو گرم بر کیلو گرم افدرین به صورت رقیق شده با ۲ سی سی سالین نرمال ۳۰ ثانیه قبل از پروپوفول ۲ میلی گرم بر کیلوگرم دریافت کردند. تنها فرد تزریق کننده در هر دو گروه از محتوی سرنگ های علامت گذاری شده اطلاع داشت. حین تزریق شدت درد با استفاده از مقیاس درجه بندی کلامی و ارزیابی علایم حیاتی ۱ دقیقه پس از تزریق پروپوفول و سپس هر ۳ دقیقه یک بار ثبت گردید. در این مطالعه ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه بود. داده ها بــــا استفاده از نرم افزار SPSS و آزمونهای آماری مان ویتنی ، تی و مجذور کای تحلیل گردید.
یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن بیماران ۶۹/۷ ± ۷۴/۲۹ سال بود. از نظر شدت درد در گروه شاهد، ۳۰ نفر از بیماران دچار درد متوسط، ۱۹ نفر درد خفیف و فقط یک نفر بدون درد بودند. این میزان در گروه مورد به ترتیب؛ ۰، ۱۰ و ۴۰ نفر بود (۰۰۱/۰ p<). تأثیر جنس در احساس درد معنی دار گزارش نگردید. طول مدت درد بین دو گروه نیز تفاوت معنی داری داشت، به طوری که میانگین و انحراف معیار طول مدت درد در گروه شاهد ۳۴/۲± ۴۹/۹ ثانیه و در گروه مورد ۰۹/۲± ۲۰/۶ ثانیه بود (۰۰۱/۰ p<). اختلاف بین دو گروه از نظر افت فشار خون سیستولیک و دیاستولیک به جز فشار سیستولیک ۱ دقیقه بعد از القاء معنی دار بود (۰۰۱/۰ p<). در این مطالعه افزایش تعداد ضربان قلب در گروه مورد، فقط ۳ دقیقه پس از القاء در مقایسه با گروه شاهد معنی دار گزارش گردید(۰۰۱/۰ p<).
نتیجه گیری: این بررسی نشان داد تزریق قبلی افدرین نه تنها باعث تخفیف و یا عدم احساس درد در محل تزریق پروپوفول می شود، بلکه از افت فشار خون به دنبال تزریق پروپوفول به مقدار قابل توجهی می کاهد. لذا با در نظر گرفتن نیاز به توسعه روش های جراحی سرپایی، بیهوشی کامل داخل وریدی و همچنین به خاطر کاهش خطرات تماس با گازهای بیهوشی می توان با تزریق افدرین قبل از تجویز پروپوفول این داروی خواب آور سالم و مفید را با رضایت و اطمینان خاطر بیشتری از نظر عدم ایجاد درد و افت فشار خون به کار برد.
واژه های کلیدی: