زمینه و هدف: فلج مغزی یکی از دلایل رایج ناتوانی در دوران کودکی است که بر رشد حرکتی و وضعیت بدن تأثیر میگذارد و منجر به محدودیت در انجام فعالیتها میشود. عملکرد بازو و دست در کودکان فلج مغزی همیپلژیک دچار مشکل میشود و همین امر منجر به ناتوانی در انجام فعالیت های روزمره زندگی آنها میشود. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر اسپلینت ضد پرونیشن استاتیک بر انجام فعالیتها، اسپاستی سیته، دامنه حرکتی و زبردستی کودکان فلج مغزی همیپلژیک اسپاستیک ۱۲ـ۸ ساله بود.
روش بررسی: این پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی یک سویه کور میباشد که بر روی۲۰ بیمار فلج مغزی همیپلژیک اسپاستیک ۸ تا ۱۲ ساله از بین کودکانی که در مدارس جسمیحرکتی شهر تهران تحصیل میکردند و معیارهای ورود به مطالعه را داشتند، انتخاب شدند. این بیماران به صورت تصادفی در دو گروه مورد و شاهد قرار داده شدند. بیماران گروه مورد از یک اسپلینت ضد پرونیشن استاتیک به مدت ۲ ماه و ۶ ساعت در روز استفاده کردند. مدت زمان استفاده از اسپلینت در طول روز، سه وعده دو ساعته بود. در این مطالعه از مقیاس آشورث اصلاح شده برای ارزیابی اسپاستی سیته مچ دست، ساعد و آرنج، گونیامتر برای ارزیابی دامنه حرکتی مچ دست، ساعد و آرنج ، از آزمون Box & Block برای ارزیابی زبردستی و از مقیاس Activity Scale for Kids برای بررسی نحوه انجام فعالیتهای کودکان استفاده شد.
یافتهها: در گروه مورد نتایج ارزیابیها نشان دهنده بهبود معنیدار اسپاستی سیته مفصل مچ دست(۰۰۵/۰p<)، اسپاستی سیته ساعد (۰۰۳/۰p<)، دامنه حرکتی مفصل مچ دست(۰۰۱/۰p<)، دامنه حرکتی ساعد(۰۰۳/۰p<)، زبردستی(۰۰۱/۰p<) و فعالیتهای کودکان(۰۰۲/۰p<) بود، اما تأثیر معنیداری بر اسپاستی سیته آرنج(۱۵۷/۰p<) و دامنه حرکتی آرنج (۳۴۳/۰p<) مشاهده نشد. در گروه شاهد، ارزیابیها نشان دهنده بهبود معنیدار در هیچ کدام از موارد فوق نبود(۰۵/۰p>). مقایسه گروه مورد و شاهد نشان داد که قبل از مداخله، تفاوت معنیداری بین میانگینهای گروه مورد و شاهد مشاهده نشد، اما بعد از مداخله، به غیر از دامنه حرکتی و اسپاستی سیتی آرنج، در سایر متغیرها تفاوت معنیداری بین میانگینهای گروه مورد و شاهد مشاهده شد.
نتیجهگیری: استفاده از اسپلینت ضد پرونیشن استاتیک به مدت ۲ ماه و ۶ ساعت در روز، میتواند روش مؤثری جهت بهبود انجام فعالیتها، اسپاستی سیته و دامنه حرکتی مفاصل مچ دست و ساعد، زبردستی کودکان فلج مغزی همیپلژیک باشد.