۳ نتیجه برای بحری
مسعود بحرینی ، مسعود محمدی باغملائی، محمد علی زارع، شهره شهامت ،
دوره ۱۰، شماره ۳۷ - ( ۱-۱۳۸۴ )
چکیده
چکیده :
مقدمه و هدف : اعتماد به نفس رکنی اساسی در سلامت روان محسوب می شود که بر عملکرد انسان، به خصوص عملکرد شغلی او تأثیر می گذارد. متأسفانه گروه زیادی از پرستاران به دلایل مختلف از جمله؛ تشویق به فرمانبرداری ، نامشخص بودن شرح وظایف و … فاقد اعتماد به نفس کافی و لازم هستند. این مشکل در زنان به دلایل فرهنگی و اجتماعی از شدت و شیوع بیشتری برخوردار است. با توجه به مطالب فوق و از آنجا که تاکنون در زمینه روشهای اصلاح این مشکل تحقیقات چندانی صورت نگرفته است ، این پژوهش با هدف تعیین تأثیر آموزش ابراز وجود بر میزان اعتماد به نفس دانشجویان دختر دانشکده پرستاری و مامایی بوشهر انجام شد.
مواد و روش ها : در این پژوهش نیمه تجربی در سال ۱۳۸۰ از بین کلیه دانشجویان پرستاری دختر (۸۰ نفر ) دانشکده پرستاری و مامایی بوشهر، بر اساس نمونه گیری مبتنی بر هدف تعداد ۲۲ دانشجو که دارای حداقل اعتماد به نفس بودند انتخاب گردیده و پس از همتا سازی به طریق تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. آموزش ابراز وجود به گروه آزمایش ارائه شد، در حالی که گروه کنترل، آموزش خاصی ندیدند. از پرسشنامه اعتماد به نفس کوپر اسمیت پس از تأیید روایی و پایایی آن جهت سنجش اعتماد به نفس ، به صورت پیش آزمون ـ پس آزمون استفاده گردید. در این پژوهش از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری تی مستقل ، تی زوجی و همبستگی پیرسون استفاده شد.
یافته ها : نمره میانگین اعتماد به نفس در گروه آزمایش به طور معنی داری از ۱۸/۷ با انحراف معیار ۰۶/۳ به ۳۶/۱۱ با انحراف معیار ۲۳/۱۰ افزایش یافت ( ۰۵/۰ < p ) . این تغییرات در گروه کنترل معنی دار نبود. همچنین بین افزایش اعتماد به نفس با متغیرهای دموگرافیک، جز در متغیر درآمد خانواده (۶۳/۰ = r ) همبستگی معنی داری وجود نداشت .
نتیجه گیری : آموزش ابراز وجود تأثیر زیادی بر بهبود و ارتقاء اعتماد به نفس گروه آزمایش داشت که با توجه به فراگیر بودن مشکل کمبود اعتماد به نفس و لزوم یافتن روشهای مقابله با آن ، توصیه می شود تحقیقات بیشتری در آینده بر روی گروههای دیگر پرستاران، به خصوص مردان انجام شود.
واژه های کلیدی : اعتماد به نفس ، آموزش ابراز وجود ، دانشجوی پرستاری
مهدی مشکی ، جهانشیر توکلی‌‌زاده، نرجس بحری ،
دوره ۱۵، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۸۹ )
چکیده
مقدمه و هدف: باورهای کنترل سلامت یکی از عمده‌ترین شاخص‌های اعتقاد بهداشتی برای طرح‌ریزی برنامه‌های آموزش بهداشت محسوب می‌شود و به عنوان یک ساختار در فهم و پیش‌بینی رفتارهای بهداشتی شناخته شده است. از آنجایی که باورهای کنترل سلامت پیشگویی کننده رفتارهای بهداشتی هستند، لذا در دوران بارداری اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کنند. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط باورهای کنترل سلامت و سبک زندگی در دوران بارداری انجام شد.
مواد و روش‌ها:: این پژوهش یک مطالعه تحلیلی از نوع مقطعی است که در سال ۱۳۸۷ در دانشگاه علوم پزشکی گناباد انجام شد. تعداد ۱۱۵ خانم باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی ـ درمانی گناباد به روش نمونه‌گیری سهمیه‌ای غیر احتمالی، در این مطالعه شرکت داده شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها مشتمل بر سه پرسشنامه؛ مشخصات فردی، مقیاس باورهای کنترل سلامت چند بعدی و پرسشنامه سبک زندگی در دوران بارداری بود. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری همبستگی پیرسون و آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین سنی واحدهای پژوهش۲۷/۰±۲۰ سال و میانگین سن بارداری آنها ۶/۰±۲۳ هفته بود. ۵/۸۳ درصد خانم‌ها خانه‌دار،۷/۴۱ درصد آنان دیپلم و ۸/۵۴ درصد نخست باردار بودند. بالاترین نمرات کسب شده از مقیاس باورهای کنترل سلامت به ترتیب مربوط به ابعاد باوردرونی، باور افراد مؤثر و باورشانس بود. همچنین آزمون‌های آماری ارتباط معنی‌داری بین بعد باوردرونی کنترل سلامت و ابعاد تغذیه و ایمنی از سبک زندگی در دوران بارداری را نشان دادند(۰۵/۰p<).
نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که باور کنترل سلامت درونی در زنان باردار شهر گناباد از دو معیار دیگر بالاتر بوده است، با این وجود می‌توان با بهره‌گیری از روشهای آموزشی مناسب، تفکر مبنی بر باورهای کنترل سلامت به ویژه باور کنترل درونی سلامت در زنان باردار که جزو گروههای پرخطر محسوب می‌شوند، تقویت شود.
قاسم عسگری، فتانه میکائیلی، بتول احمدی، محمد صالح بحرینی،
دوره ۲۴، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۸ )
چکیده
زمینه و هدف: توکسوپلاسموز یکی از بیماری‌های انگلی مشترک بین انسان و حیوان می‌باشد که به وسیله تک یاخته توکسوپلاسما گوندی ایجاد می‌شود. گیاه حنا(Lowsonia inermis) در مقابل طیف وسیعی از بیماری‌ها اثر بخشی دارد. از آنجایی که داروهای پیریمتامین و سولفادیازین به عنوان داروهای رده اول درمان توکسوپلاسموز دارای عوارض جانبی می‌باشند و از طرفی با وجود افزایش مقاومت روز افزون انگل‌ها به داروهای شیمیایی، درمان‌های سنتی و استفاده از گیاهان دارویی از رونق خاصی برخوردار شده است، هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر عصاره هیدروالکلی حنا بر روی انگل توکسوپلاسما گوندی در محیط‌های درون‌تنی و برون‌تنی بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی که بر روی ۳۵ سر موش بالب‌سی انجام شد، ابتدا نمونه برگ‌های حنا تهیه و عصاره‌گیری با استفاده از اتانول ۸۰ درصد انجام شد. اثر مستقیم عصاره هیدروالکلی حنا با غلظت‌های ۲، ۴، ۸، ۱۶، ۳۲، ۶۴، ۱۲۸، ۲۵۶ و ۵۱۲ میکروگرم بر میلی‌لیتر بر روی تاکی زوئیت توکسوپلاسما به روش فلوسایتومتری بررسی شد. به منظور ارزیابی اثر ضد توکسوپلاسمایی عصاره حنا در محیط درون‌تنی از ۳۵ سر موش بالب سی استفاده شد که ۴ گروه ۵ تایی از موش‌های آلوده با تاکی زوئیت توکسوپلاسما غلظت‌های ۱۶، ۳۲، ۶۴ و ۱۲۸ میلی‌گرم بر کیلوگرم از عصاره هیدروالکلی حنا را به صورت گاواژ دریافت کردند. یک گروه ۵ تایی از موش‌های آلوده با تاکی زوئیت توکسوپلاسما دریافت کننده داروی سولفادیازین به عنوان گروه کنترل مثبت و یک گروه ۵ تایی از موش‌های آلوده با تاکی زوئیت توکسوپلاسما بدون تجویز دارو به عنوان کنترل منفی و یک گروه ۵ تایی از موش‌ها برای سنجش اثر سمیت عصاره حنا در نظر گرفته شدند. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون های آماری کاپلان مایر و آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتیجه فلوسیتومتری نشان داد IC۵۰ حنا بر روی تاکی زوئیت توکسوپلاسما ۱۰۰ میکروگرم در میلی‌لیتر است. نتایج اثر ضد توکسوپلاسمایی عصاره حنا در محیط درون‌تنی نشان داد که در بین گروههای آزمون که با غلظت‌های مختلفی از عصاره تحت درمان قرار گرفته بودند و مقایسه با کنترل مثبت و منفی اختلاف معنی‌داری بین غلظت‌های مختلف و میزان زنده ماندن موش‌ها(۰,۸۵=p) گزارش نشد.
نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که میزان اثر عصاره هیدروالکلی حنا در شرایط درون‌تنی قابل توجه و معنی‌دار نمی‌باشد، هر چند که در شرایط برون‌تنی مؤثر است که می‌توان عدم تأثیر عصاره در شرایط درون‌تنی را به دلیل عدم جذب مناسب دارو در دستگاه گوارش، مشکلات حین گاواژ، متابولیزه شدن دارو و کلیرانس سریع دارو از خون در نظر گرفت.
